Ο ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΌΡΟΥΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΑΙ ΆΛΛΟΙ ΕΝΑΡΕΤΟΙ ΡΩΣΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ.

Πρώτος και καλύτερος ή μάλλον και αγιότερος είναι ό Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος αρχιμανδρίτης Ιερεμίας, κατά κόσμο Άλιόχην Ιάκωβος του Φιλίππου γεννηθείς το 1915 στο Ροστόβ της 'Ρωσίας. |Όπως μου είπε, ένας 'Ρώσος μοναχός, ό Καθηγούμενος συνελήφθη, όταν ήτο νέος, από τούς Ντοϊτσέρους (Γερμανούς) και οδηγήθηκε αιχμάλωτος 2-3 έτη στην Γερμανία. Μετά 10-15 έτη από τότε πού ελευθερώθηκε, οι «φίλοι του» οι συμπατριώτες του, τον έστειλαν εξόριστο στην Σιβηρία. Κατόπιν εκάρη μοναχός σ' ένα Μοναστήρι στην πατρίδα του και είχε ως διακόνημα, το του σιτιστού. Στην συνέχεια βρέθηκε ξανά για τρίτη φορά ξένος, μακριά από την πατρίδα του, δηλαδή, ήλθε με την ευχή του γέροντος του στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, όπου ό τον έκαμε Ηγούμενο.

Τον γνώρισα λοιπόν ως ηγούμενο, άλλα είναι απλός ως μοναχό. Είναι λιτοδίαιτος και ασκητικότατος. Λιτοδίαιτη είναι και ή Τράπεζα της Μονής. Κρασί βάζει στην Τράπεζα και αυτό λίγο μόνο την Κυριακή και κατά τις μεγάλες Δεσποτοθεομητορικές εορτές.

Τώρα είναι 95 ετών και κάθε Κυριακή και στις εορτές λειτουργεί. Πηγαίνει μέχρι τώρα στην Θεσσαλονίκη κάθε εβδομάδα για τα ώνια της Μονής, κάνοντας ίσως υπακοή στον γέροντα του πού τού είχε αναθέσει αυτό το διακόνημα. Το κελί του είναι δίπλα από το παρεκκλήσιο της Άγιας Σκέπης, δηλαδή εκατό σκαλοπάτια πάνω από το προαύλιο της Μονής. Λέω τούτο διότι θέλω να τονίσω ότι ό Γέροντας ανεβοκατεβαίνει αρκετές φορές την ημέρα αυτά τα 100 σκαλοπάτια, χωρίς να κουράζεται.

Είναι άνθρωπος της εξομολογήσεως.

Κατά το έθος των 'Ρώσων, ό εξομολόγος στα ρωσικά Μοναστήρια δεν είναι ό ηγούμενος, αλλά κάποιος άλλος ιερομόναχος. Τοιουτοτρόπως λοιπόν, είδα ιδίοις όμμασι τον Γέροντα να εξομολογείται γονατιστός στον πνευματικό της Μονής.

Τον είδα ακόμη, μία μέρα να κάμνη μία χειρονακτική εργασία καθάριζε έναν μαντρότοιχο, δηλαδή έκοβε κάποιες άγριες συκές και έγινε ό έξης διάλογος:

—       Μπάτιουσκα, μπλαγκοσλοβήτε! = Γέροντα ευλογείτε!

—       Γοσπόδνε μπλαγκοσλοβένιε! = Ό Κύριος να σέ εύλογη!

—       Μπάτιουσκα, ραμπόταετε; = Γέροντα εργάζεσθε;

—       Έτου ραμπότου μνιέ ντάλ σδέλατς οίκονόμ! = Ό οικονόμος της Μονής μού ανέθεσε αυτή την εργασία!

Και φυσικά ανάλογες εργασίες έχει κάνει και άλλες φορές, κάμνοντας υπακοή στα καλογέρια του. Διότι, ό Γέροντας είναι ένας άγιος, με όλη την σημασία της λέξεως. Για την αγιότητα τού Καθηγούμενου θα διηγηθώ ακόμη τούτο:

Ή ονομαστική του εορτή είναι στις 14 Ιανουαρίου. Τιμά ό Γέροντας, έναν Μάρτυρα από τούς εν Σινά και 'Ραϊσθώ αναιρεθέντες. Ή εορτή τού Γέροντα το 2004 ήταν ήμερα Τρίτη και ή τράπεζα ήτο λιτοδίαιτη, δηλαδή δεν είχε κανένα γλύκισμα, ενώ λίγες ήμερες αργότερα την Κυριακή 19 Ιανουαρίου στην Τράπεζα υπήρχαν γλυκίσματα. Συγκεκριμένα υπήρχαν σοκολατάκια, τα οποία, δεν είχαν προσφερθεί λόγω Κυριακής, διότι καμία άλλη Κυριακή δεν προσφέρθηκαν γλυκίσματα, αλλά διότι εκείνη ημέρα εόρταζε ό πνευματικός.

Για μένα, αυτή ή πράξη λέει, ότι ό Καθηγούμενος έχει βάλει τον εαυτόν του πιο κάτω και από τον τελευταίο δόκιμο μοναχό. Νομίζω, ότι ό Γέροντας κάμνει - συγγνώμη γι' αυτό πού καταγράφω- τον χαζό, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας σύγχρονος κατά Χριστόν σαλός.

Ό Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής τού Αγίου Παντελεήμονος είναι ένας χαριτωμένος Γέροντας, και πιστεύω ότι θα γίνει ένας Άγιος τού 2ΐου αιώνος.

Μαζί με τον άγιο Καθηγούμενο, ήλθαν από την Ρωσία στην δεκαετία τού 1980 και άλλοι πατέρες μεταξύ των όποιων είναι, οι ιερομόναχοι Μαρτινιανός και Γαβριήλ.

Ό πατήρ Μαρτινιανός Σινιγάιεφ, γεννηθείς το 1946 εις Συκτυβκάρ 'Ρωσίας, είναι ένας εύσωμος και δυνατός άνδρας. Για να γίνει αντιληπτή ή σωματική του δύναμη και αντοχή, καταγράφω τούτο: Πήρε στην πλάτη του μία φορά - ίσως και άλλες φορές - από το κατάστημα τού Στεφάνου Χριστοδούλου, δηλαδή από την Δάφνη, μία μεγάλη φιάλη υγραερίου, (δεν εννοώ την φιάλη των δέκα κιλών, αλλά την πιο μεγάλη) και την πήγε από το μονοπάτι στο Μοναστήρι.

Αυτός ό δυνατός άνδρας, είναι ένα πράος ιερομόναχος, ζώντας εν υπακοή μέχρι σήμερα στο Μοναστήρι.

Ό άλλος ιερομόναχος από τον όποιον έχω πολλά πνευματικά βιώματα, άνεπαύθη στις 20-7-2006.

Είχε γεννηθεί το 1930 στην Βασαραβία της Μολδαβίας. Ήτο πνευματικός, και εξομολογούνταν σ' αυτόν αρκετοί προσκυνητές

κληρικοί και κοσμικοί, Ρώσοι, Ρουμάνοι, Μολδαβοί άλλα Έλληνες μεταξύ των όποιων, και ένας Έλληνας αγιορείτης  Ιερομόναχος, όστις ήρχετο στο Μοναστήρι κάθε είκοσι μέρες για την εξομολόγηση.

Γι' αυτόν, δηλαδή τον αρχιμανδρίτη Γαβριήλ, ό Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, αρχιμανδρίτης Γρηγόρη μου είπε:

Ό πατήρ Γαβριήλ, ό Μολδαβός, το 1990, όταν ήταν ή πυρκαγιά στο 'Άγιον Όρος, έβαλε πετραχήλι και φαιλόνι και κρατώντας ένα σταυρό και μία εικόνα της Παναγίας λιτάνευσε μόνος του, από το Μοναστήρι μέχρι τις Καρυές. Τότε, αρκετοί τον ενέπαιξαν, όμως ή φωτιά δεν πήγε στην περιοχή της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, και όλοι εκείνοι πού τον ειρωνεύονταν πήραν ένα καλό μάθημα από την προσευχή του πνευματικού πατρός Γαβριήλ

Με την προσευχή τού μακαριστού πατρός Γαβριήλ έγινε ένα θαύμα σε εμένα προσωπικά.

Τον Μάιο τού 1999, από κάποιο βάρος πού σήκωσα έπαθα μία κοίλη μεταξύ τετάρτου και πέμπτου σπονδύλου, αποτέλεσμα τού οποίου ήτο, να μην μπορώ να σηκωθώ από την καρέκλα, αν δεν βοηθούσα και με τα χέρια μου.

Όλο το καλοκαίρι εκείνου τού έτους έκανα φυσιοθεραπείες αλλά το πρόβλημα μου συνεχιζόταν.

Τον Σεπτέμβριο τού ίδιου έτους, μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας παρεκάλεσα τον πατέρα Γαβριήλ να βάλη την τίμια Κάρα τού αγίου Παντελεήμονος στο μέρος πού ητο ή κοίλη. Και αμέσως έγινε το θαύμα.

Βέβαια το θαύμα το έκαμε ό άγιος Παντελεήμων αλλά διά των προσευχών τού πατρός Γαβριήλ. Λέω τούτο διότι πριν από τον πατέρα Γαβριήλ και άλλοι Ιερομόναχοι έβαλαν την τίμια Κάρο τού αγίου Παντελεήμονος στο μέρος πού πονούσα, αλλά δεν θεραπευόμουν. 'Άρα με θεράπευσε ό άγιος Παντελεήμων, όταν τον παρεκάλεσε ό πνευματικός πατήρ Γαβριήλ.

Για τον πατέρα Γαβριήλ θα διηγηθώ ακόμη ένα γεγονός:

Ένα-δύο χρόνια πριν το 2000 επισκέφθηκαν το Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος τέσσαρες-πέντε τούρκοι. Πρέπει να ήταν στρατιωτικοί ή άνθρωποι με ανεβασμένο το πνευματικό τους επίπεδο. Ό πατήρ Γαβριήλ τούς συνάντησε τυχαία προ της πύλης της Ιεράς Μονής και με πολλή αγάπη αφ' ενός τούς ξενάγησε και αφ' ετέρου τούς οδήγησε στην Τράπεζα, όπου τούς παρέθεσε γεύμα. Εκείνοι βέβαια, έμειναν έκπληκτοι από την φιλοξενία και φυσικά τού το είπαν. Τότε ό πατήρ Γαβριήλ τούς είπε ότι ενώπιον τού Θεού είναι όλοι ίσοι. Ακόμη μεταξύ των άλλων τούς είπε, ότι δεν θα πρέπει να μισείτε τούς Έλληνες και να σκέπτεσθαι συνεχώς τον πόλεμο.

Όταν ήκουσαν αυτά τα λόγια, είπαν στον πατέρα Γαβριήλ:

—       Ποτέ κανείς ιμάμης δεν μάς μίλησε έτσι. Όλοι οι ιμάμηδες μας μιλάνε συνεχώς για πόλεμο και για επέκταση των συνόρων.

Φεύγοντας τού είπαν ότι όλο αυτό το βίωμα πού έζησαν εκείνη την ήμερα θα το μεταφέρουν μέσω της τηλεοράσεως στον τουρκικό λαό.

Μετά από αρκετό καιρό ήλθε ένας τούρκος στο Μοναστήρι και ζήτησε να συνάντηση τον πατέρα Γαβριήλ. Ήταν φτωχός και ζητούσε ελεημοσύνη. Ό πατήρ Γαβριήλ τού έδωσε ένα σάκο με ενδύματα, τρόφιμα και 2000 δραχμές.

Αργότερα ήλθε και άλλος τούρκος, όστις είπε:

—       Ήκουσα στην τηλεόραση, ότι έδώ είναι ένας καλός πατήρ Γαβριήλ και θέλω να τον συναντήσω.

Ένας άλλος ταπεινός ιερομόναχος είναι ό πατήρ Νικόλαος Γενεράλωφ τού Νικηφόρου, γεννηθείς το 1955 στο 'Ριαζάν της Ρωσίας. Και φυσικά όχι μόνο έχει μέσα του την ταπείνωση, αλλά την αγάπη, την υπομονή, και προ πάντων την υπακοή. Βιώνοντας αυτή την μεγάλη αρετή της υπακοής, βρέθηκε σε όλα τα διακονήματα της Μονής. Διετέλεσε αρκετά χρόνια αντιπρόσωπος της Ιεράς Μονής στην Ιερά Κοινότητα, όπου τον γνώρισαν όλοι οι πατέρες των Καρυών, οίτινες, συνέχεια με ρωτούν τί κάνει ό

πατήρ Νικολάι και μου λένε να τους διαβιβάσω τα σέβη τους Και τις ευχές τους.

Ακόμη, ό πατήρ Νικόλαος βρέθηκε για τρία-τέσσαρα χρόνια στο δύσκολο διακόνημα του κήπου και άλλα τόσα χρόνια στην Ιερά Σκήτη της Μπογορόδιτσας = Παναγίας, την επονομαζόμενη Ξυλουργού, την οποία ανακαίνισε.

Ένας εργατικός γέροντας της Μονής είναι ό διάκονος Αρσένιος, κατά κόσμο Πέτρος Σαράντης τού Θεοφύλακτου, όστις είναι Γκαγκαούζος, (Οι Γκαγκαούζοι είναι μία φυλή πού κατοικούν τώρα στην Μολδαβία. Αυτοί ζούσαν επί Βυζαντίου στην Μικρά Ασία, άρα ήταν Έλληνες. Κατόπιν όμως, κάποιου πολέμου μετοίκησαν στην Μολδαβία). Παρ' όλο την ηλικία του -έγεννήθη το 1928 στην Μολδαβία-, βρέθηκε για πολλά χρόνια στο διακόνημα τού κήπου, όπου μόνος του χωρίς βοηθό τον καλλιεργούσε όλες τις εποχές. Ό Διάκονος Αρσένιος.   Ταυτόχρονα ό γέρο-Άρσένιος είναι καλλίφωνος ψάλτης και ως εκ τούτου είναι πάντα στο ψαλτήρι, δηλαδή δεν απουσιάζει ποτέ από τις Ακολουθίες, όχι μόνο τώρα αλλά και στο παρελθόν, όταν εργάζονταν στους κήπους.

Στο Μοναστήρι είναι ένας 'Ρώσος μοναχός ονόματι Βαρσανούφιος, γεννηθείς το 1967 στην Μόσχα. Είναι πολύ ψηλός και δυνατός και γι' αυτόν θα διηγηθώ το εξής:

Πριν γίνει μοναχός βρέθηκε ως προσκυνητής στους Αγίους Τόπους. Μία νύκτα φιλοξενήθηκε στο Ιερό Προσκύνημα  της Αναλήψεως. Εκείνη λοιπόν την νύκτα, ένας κακοήθης ή μάλλον ένας μεφιστοφελικός=διαβολικός εβραίος επιτέθηκε με φονική διαθέσεις στον Γέροντα τού ανωτέρω Προσκυνήματος, στον μακαριστό πατέρα Ιωακείμ. Και φυσικά τον Γέροντα τον

έσωσε ό Βλαδίμηρος 'Ρηλλό, δηλαδή ό μοναχός Βαρσανούφιος.

 Το ανωτέρω γεγονός το πληροφορηθήκαμε από την τηλεόραση, όπου μέσω μιας

συνεντεύξεως ό ιερομόναχος Ιωακείμ έστειλε τις ευχαριστίες του στον μοναχό Ό μοναχός  Βαρσανούφιο.     

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΚΩΝ/ΝΟΥ ΤΡΙΑΝΑΤΑΦΥΛΛΟΥ.

ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ

ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.