Η Βοήθεια του Αγίου Γερασίμου Ιορδανίτου για ανεύρεση αντικειμένων πού είχαν κλαπεί από το μοναστήρι του.

- Μεταξύ 1980 και 1985 είχα πάει για να λειτουργήσω στην Ιεριχώ. Πήγαινα τότε και λειτουργούσα τακτικά εκεί. Επιστρέφω στο μοναστήρι, γυρίζω το κλειδί στην πόρτα, μπαίνω μέσα και βλέπω κάτω στο προαύλιο μία κορνίζα. Την αναγνώρισα. Ήταν από παλαιά εικόνα από την εκκλησία του Αγίου. Ανεβαίνω γρήγορα πάνω τα σκαλιά και βλέπω την εκκλησία άνω κάτω. Σπασμένες σκούπες στην γη, καντήλια παλαιά χειροποίητα έλειπαν, εικόνες αρχαίες έλειπαν, το παλαιό Ευαγγέλιο και τα δισκοπότηρα. Μετά πήγα στα δύο - τρία δωμάτια τα όποια ήταν τότε κατοικήσιμα και είδα πεταμένα τα στρώματα και τα μαξιλάρια. Εγώ πήγα και ειδοποίησα την αραβική αστυνομία και μου λέγουν: "Άμα βγάλουν να πουλήσουν τις εικόνες θα τους πιάσουμε".

 Βλέποντας αυτήν την οκνηρία εκ μέρους τους ειδοποίησα τον στρατιωτικό διοικητή, γιατί τότε ή Ιεριχώ ήταν υπό εβραϊκή κατοχή. Αυτός ειδοποίησε την ΙΝΤΕΡΠΟΛ και ήρθαν εδώ αστυνομικοί με μηχανήματα και άρχισαν να παίρνουν αποτυπώματα και να κάνουν ανακρίσεις. Είχαν συλλάβει περίπου τριάντα ως σαράντα άτομα στην Ιεριχώ και τους είχαν βάλει φυλακή. Την άλλη μέρα εγώ πήγα στον αστυνομικό διοικητή και του είπα ότι δεν είναι Άραβες αυτοί που διέπραξαν την κλοπή ούτε κανείς απ' αυτούς πού ήταν μέσα. Επειδή τους είπα αυτά, αμέσως οι υποψίες άρχισαν να στρέφονται εναντίον μου ότι εγώ είμαι συνεργός των κλεφτών και άρχισαν να μου κάνουν εντατικότερες ανακρίσεις. Ευτυχώς πού δεν είχαν συγκεκριμένα στοιχεία εις βάρος μου διαφορετικά θα με είχαν συλλάβει και θα μ' έβαζαν στην φυλακή. Εν τω μεταξύ και άλλοι άνθρωποι σοβαροί και μεγάλοι άρχισαν να με υποψιάζονται και μεταξύ αυτών και ό πατριάρχης Διόδωρος.

 Με ειδοποίησε να παρουσιαστώ μπροστά του και μου είπε: Σου δίνω μία εβδομάδα διορία να ειδοποιήσεις τούς συνεργάτες σου, έτσι τον είχαν πληροφορήσει - και να φανερώσεις που είναι οι εικόνες, τα καντήλια και το Ευαγγέλιο". Κι εγώ του απάντησα: «Μακαριότατε, όχι μια βδομάδα, αν θέλετε να με δώσετε εσείς στην αστυνομία, κάντε το τώρα, μην περιμένετε άσκοπα διότι εγώ δεν έχω καμία ανάμιξη». Αυτά ήταν τα τελευταία μου λόγια.

Έφυγα πάρα πολύ στεναχωρημένος και ήρθα στο μοναστήρι. Ήρθα με την συγκοινωνία από τα Ιεροσόλυμα με το λεωφορείο κι από κει στο μοναστήρι με το μηχανάκι. Πήγα στην εκκλησία, έσβησα το καντήλι του Αγίου και του είπα: "Αφού δεν φύλαξες το σπίτι σου κι εγώ, που σ' αγάπησα τόσο και σε υπηρετώ, κινδύνευα να πάω φυλακή και με το στίγμα ότι εγώ σε έκλεψα, ούτε καντήλι θα σου ξανανάψω ούτε καμπάνες θα ξανακτυπήσω". 

Την ίδια μέρα το βράδυ φανερώθηκε σ' έναν αστυνομικό Άραβα Αμπού Χάσαν τ' όνομα του, ό όποιος τώρα έχει δώσει την κόρη του στον Άσάμ έναν καλό εργάτη, πιστό Άραβα, ό όποιος υπηρετεί το μοναστήρι - είχαν ήδη περάσει 15 μέρες από την κλοπή - και του είπε: "Πήγαινε στον αμπούνα - να του πεις ότι είδες έναν καλόγερο - και ότι δεν έχετε αύτόνε ύποπτο, ότι είσαστε στα ίχνη των κλεφτών και απλώς κάνετε τις ανακρίσεις για να τους κλείσετε τα μάτια". Πραγματικά έτσι έγινε. Ήρθε και αφού με όρκισε να μην το πω πουθενά, μήπως και χάσει την δουλειά του ό άνθρωπος, μου είπε να μην φοβάμαι και όλα αυτά γίνονταν για ν' αποκοιμίσουν τους κλέφτες που ήταν μεγάλη συμμορία.

Μόλις μου τα είπε αυτά χάρηκα πάρα Πόλυ διότι ήμουν πολύ στενοχωρημένος - ήδη είχα φτάσει να ζυγίζω μόνον 58 κιλά - και δεν μπορούσα να ησυχάσω γιατί όλοι υποψιάζονταν εμένα. Αφού άκουσα αυτά από τον Άραβα, πήγα αμέσως πάλι στον Άγιο, του άναψα το καντήλι και του ζήτησα συγνώμη.

Έπειτα από λίγες μέρες τους έπιασαν τους κλέφτες, με πήραν έμενα και αναγνώρισα τα πράγματα και επιστράφηκαν τα πιο σημαντικά στο Πατριαρχείο και τα υπόλοιπα ξαναμπήκαν στην θέση τους, εδώ στο μοναστήρι. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΗ.