Ό Ααρών ως ομιλητής του Μωυσή (4,10-17)

Ό Ααρών ως ομιλητής του Μωυσή (4,10-17)

Αλλά ό Μωυσής είπε στον Κύριο: «Παρακαλώ, Κύριε- εγώ δεν ήμουν ποτέ Ικανός στο παρελθόν για να μιλάω, ούτε (τώρα τελευταία) από την στιγμή πού άρχισες να μιλάς στον δούλο σου είμαι αδύνατος στην ομιλία μου και βραδύγλωσσος». Και είπε στον Μωυσή ό Κύριος: «Ποιος έδωσε στόμα στον άνθρωπο και ποιος τον κάνει βαρήκοο και κωφό ή να βλέπει ή να είναι τυφλός; Όχι Εγώ ό Θεός; "Πήγαινε, λοιπόν, τώρα και Εγώ θα σε βοηθώ να μιλάς και θα σε διδάσκω τί πρέπει να λέγεις». Ό Μωυσής δέ είπε: «Παρακαλώ, Κύριε, στείλε άλλον ικανότερο, οποιονδήποτε θέλεις». 'Τότε οργίστηκε ό Κύριος εναντίον του Μωυσή και είπε: «Δεν υπάρχει ό Ααρών ό αδελφός σου ό Λευίτης; Γνωρίζω ότι αυτός είναι εύγλωττος και θα μιλάει αυτός για λογαριασμό σου και μάλιστα να, βγαίνει να σε συναντήσει και θα αισθανθεί μεγάλη χαρά στην καρδιά τον, όταν θα σε δει.

Εσύ, λοιπόν, θα μιλάς σ' αυτόν και θα βάζεις τα λόγια μου στο στόμα τον. Εγώ θα σε βοηθήσω και σένα και εκείνον για να μιλήσετε και θα σας διδάσκω τί πρέπει να κάνετε.

Και αυτός θα μιλάει αντί για σένα στον λαό. Αυτός θα σον είναι σαν στόμα, εσύ δέ θα έχεις γι' αυτόν την θέση τον Θεού. Πάρε δέ την ράβδο αυτή στο χέρι σον, πού είχε γίνει φίδι, με την οποία θα κάνεις τα θαύματα».

ΑΝΑΛΥΣΗ

Στην περικοπή μας εδώ ακούμε δύο άλλες αντιρρήσεις του Μωυσή προς τον Θεό ως προς το έργο πού τον καλεί: Ή μία είναι ότι είναι ίσχνόφωνος και βραδύγλωσσος και δεν μπορεί να ομιλεί ευχερώς (στίχ. 10). Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ό Θεός καλεί για διακόνους Του ανθρώπους όχι με φυσικά χαρίσματα, για να φανεί ότι είναι από την Χάρη του Θεού ή επιτυχία του έργου και όχι από ανθρώπινη δύναμη και Ικανότητα. - 

Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς ερμηνεύεται αυτός ό λόγος του Μωυσή προς τον Θεό ότι είναι ίσχνόφωνος και βραδύγλωσσος. Είπαν ότι ό Μωυσής θέλει να πει ότι δεν μιλάει πια καλά την αιγυπτιακή, ή την εβραϊκή γλώσσα, επειδή απουσίαζε πολλά χρόνια από την Αίγυπτο και δεν θα μπορεί, λοιπόν, να μιλήσει ευχερώς στον Φαραώ και στον εβραϊκό λαό

. Γενικά θα ερμηνεύσουμε ότι ό Μωυσής θέλει να πει στον Θεό ότι δεν έχει το χάρισμα της ευφράδειας. Αλλά κάτι άλλο θέλουμε να παρατηρήσουμε: Ίσχνόφωνος και βραδύγλωσσος ήταν και πρώτα ό Μωυσής• και όμως ζητούσε να γίνει αρχηγός του λαού τώρα όμως, πού αξιώθηκε να έχει θεοπτία, τώρα αισθάνεται την αδυναμία του, τώρα εκφράζεται ταπεινά αυτό θέλει να πει ή φράση του Μωυσή στον Θεό «από τότε πού άρχισες να μιλάς στον δούλο σου» (στίχ. 10)• από τότε ένοιωσε την αδυναμία του. Και ό Αβραάμ μετά από θεοπτία είπε τον ταπεινό λόγο, «Εγώ ειμί γη και σποδός» (Γεν. 18,27). Πάντως, για να ερμηνεύσουμε αλληγορικά, είναι αλήθεια ότι ό Νόμος της Παλαιάς Διαθήκης, πού εκπροσωπεί ό Μωυσής, είναι ίσχνόφωνος και βραδύγλωσσος δεν ομιλεί καθαρά για τον Χριστό. Περίτρανα για τον Χριστό μιλάει ή Καινή Διαθήκη, πού είναι ή πλήρης αποκάλυψη.

Ό Κύριος ενθάρρυνε τον Μωυσή, πού δίσταζε προβάλλοντας την βραδυγλωσσία του, υπενθυμίζοντας σ' αυτόν την δημιουργική Του δύναμη και υποσχόμενος την διόρθωση της αδυναμίας του (στίχ. 11-12). Αλλά και πάλι, και μετά την υπόσχεση αυτή, ό Μωυσής προβάλλει αντίρρηση, λέγοντας στον Θεό να εκλέξει έναν άλλο, καλύτερο απ' αυτόν (στίχ. 13). Παρ' όλη του την πίστη και παρ' όλη την με τόση αγάπη συγκατάβαση του Κυρίου, ό Μωυσής είναι συντετριμμένος σκεπτόμενος τις δυσκολίες πού τον περιμένουν. Και ό πατήρ Ίωήλ Γιαννακόπουλος στον υπομνηματισμό του στον στίχο αυτό λέει: «Πόσον λοιπόν θρασείς και ανόητοι είναι οι ζητούντες αρχάς και αξιώματα και επισκοπικός έδρας» Ό Μ. Βασίλειος πάλι εδώ μιλάει για «σπουδάρχας» και «αύτοχειροτονήτους», οι όποιοι διώκουν «την παρούσαν λαμπρότητα την δέ μέλλουσαν κρίσιν ού προορώμενοι. Άλλ' ου Μωυσής τοιούτος» λέει (ΜΡG. 30,300). 

Στην αντίρρηση, ή μάλλον στην παράκληση του Μωυσή στον Θεό να στείλει άλλον άντ' αυτού, σαν να βλέπουμε, όπως ερμηνεύουν ό Μ. Βασίλειος και ό Ευσέβιος, την νοσταλγία για την έλευση του Χριστού, του αληθινού Νομοθέτου.

Ό Θεός δυσαρεστήθηκε από τις αντιρρήσεις του Μωυσή (στίχ. 14), αλλά και πάλι εδώ στην δίκαιη δυσαρέσκεια Του, ξέσπασε ή αγαθότητα Του, ή αγάπη Του, και έδωσε στον Μωυσή ως ομιλητή τον αδελφό του Ααρών. Ή φυλή του Ααρών αργότερα θα καθιερωθεί στην υπηρεσία του Θεού, γι' αυτό και ό Ααρών εδώ λέγεται «λευίτης». Παρ' όλο όμως πού ό Ααρών θα ήταν ομιλητής, τις αποκαλύψεις Του ό Θεός θα τις έκανε στον Μωυσή και αυτός θα τις μεταβίβαζε στον Ααρών (στίχ. 16). Ό Μωυσής ήταν μεταξύ του Θεού και του λαού- ό Ααρών ήταν μεταξύ του Μωυσή και του λαού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΟΔΟΣ  ΜΗΤΡΟΠ. ΙΕΡΕΜΙΑ ΦΟΥΝΤΑ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ. ΚΕΙΜΕΝΟ- ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ- ΑΝΑΛΥΣΗ- ΣΧΟΛΙΑ