Γογγυσμός των Ισραηλιτών κατά του Μωυσή
και Ααρών. Προσευχή του Μωυσή) (5,19-6,1)
Οι Ισραηλίτες προϊστάμενοι είδαν ότι
βρίσκονται σε δύσκολη θέση, αφού ειπώθηκε σ' αυτούς, «δεν θα ελαττωθεί διόλου ή
καθημερινή ποσότητα των πλίνθων».
Όταν δέ αναχώρησαν από τον Φαραώ
βρήκαν τον Μωυσή και τον Ααρών, πού έρχονταν να τούς συναντήσουν. Και είπαν σ'
αυτούς: «Ο Κύριος να στραφεί εναντίον σας και να σας τιμωρήσει, γιατί καταστρέψατε
το καλό μας όνομα στον Φαραώ και τούς αυλικούς του, ώστε να τούς οπλίσετε με ξίφος
για να μας θανατώσει». Τότε ό Μωυσής επέστρεψε στον Κύριο και είπε: «Σε
παρακαλώ, Κύριε, γιατί έφερες τέτοιο κακό σ' αυτόν τον λαό; Γιατί, λοιπόν, με
έστειλες;
Γιατί αφ' ότου ήρθα στον Φαραώ να
μιλήσω στο όνομα Σου, αυτός κακομεταχειρίζεται τον λαό αυτό- και Σύ δεν
ελευθέρωσες τον λαό Σου».
Και είπε ό Κύριος στον Μωυσή: «Τώρα θα
δεις τί θα κάνω στον Φαραώ- γιατί υποκύπτοντας σε ισχυρή δύναμη θα τούς αφήσει να
φύγουν και από ισχυρή δύναμη θα τούς διώξει από την χώρα του».
ΑΝΑΛΥΣΗ
Ή περικοπή μας εδώ μας λέει για τον
γογγυσμό πού εξέφρασαν οι γραμματείς των Ισραηλιτών εναντίον του Μωυσή και του Ααρών,
γιατί τούς θεώρησαν αίτιους της επιδείνωσης των βασάνων τους (στίχ. 20-21).
Έτσι ό Μωυσής απορρίφθηκε πάλι από τον
ίδιο τον λαό του, παρά τα θαύματα με τα όποια αυτός απέδειξε την θεία του
αποστολή. Δεν υβρίζεται, λοιπόν, ό Μωυσής μόνον από τον Φαραώ, αλλά και από
τούς συμπατριώτες του. «Ουκ έδύναντο τοις λεγομένοις προσέχειν από της όλιγοψυχίας και της θλίψεως
αυτών» (Χρυσόστομος, ΜPG. 49,120). Ό Μωυσής δεν απάντησε στα παράπονα και τον γογγυσμό των
γραμματέων, αλλά κατέφυγε στον Θεό για να προσευχηθεί (στίχ. 22-23). Έτσι έχυσε
τον πόνο του για την εναντίον του κατηγορία σε προσευχή προς τον Θεό δείχνοντας
μ' αυτό τον τρόπο ήπιο και υπομονετικό πνεύμα, υποφέροντας την αδικία και
αχαριστία των ανθρώπων.
Ή εδώ προσευχή του Μωυσή είναι θερμή αλλά και τολμηρή.
Εκφράζεται σ' αυτήν με ελευθερία. Παραπονείται στον Θεό για τις θλίψεις του λαού.
Δεν θα πρέπει να μας ξενίζει αυτό, γιατί βλέπουμε επανειλημμένως στην Αγία
Γραφή και τούς βίους των αγίων μας ότι οι άνθρωποι του Θεού εκφράζονται με μια
οικειότητα και ελευθερία προς Αυτόν. Αυτό όμως προέρχεται από αγάπη στο έργο του
Θεού πού τούς ανατέθηκε.
Ή απάντηση του Θεού στα παράπονα του
Μωυσή για καθυστέρηση της απελευθέρωσης είναι ότι ήδη έφθασε αυτή ή ώρα και ό
Φαραώ θα πιεστεί από τον «Υψηλό Βραχίονα», από την ισχυρή, δηλαδή, δύναμη του Θεού
να αφήσει τούς Ισραηλίτες ελεύθερους (στίχ. 6,1). Πάντως, από την περικοπή αυτή
παρατηρούμε ότι, όταν ό Θεός υπόσχεται κάτι, πολλές φορές δοκιμάζει την πίστη των
δούλων Του με το να επιτρέπει τα γεγονότα να λάβουν στην αρχή μια πολύ
διαφορετική πορεία από αυτό πού υποσχέθηκε και έρχεται για βοήθεια μόνο την
τελευταία στιγμή.
Γι' αυτό και λέγεται ότι ό Θεός έχει την οδό Του στα Άγια
πίσω από το πέπλο ή ότι πατεί στα κύματα της θάλασσας (Ψαλμ. 76,14-20). Έρχεται
στον βασανισμένο λαό Του για μια αιφνίδια απελευθέρωση, τότε πού πολύ λίγο την
περιμένουν. Βλέπουμε εδώ ότι ό Θεός δεν επεμβαίνει να σώσει τον λαό Του μέχρις
ότου αυτός έλθει στο έσχατο όριο της δοκιμασίας και της απελπισίας. Έτσι έσωσε τον
Ισαάκ την στιγμή του θανάτου- καθυστέρησε την απελευθέρωση του Ιωσήφ μέχρις ότου
αυτός ρίχθηκε στην σκοτεινή φυλακή. Δεν ήθελε να σώσει τους Ισραηλίτες μέχρις ότου
ο Φαραώ και οι αυλικοί του τους κατεδίωξαν και τούς περιέκλεισαν στην Ερυθρά
Θάλασσα και εκεί δεν φαινόταν διέξοδος για να δραπετεύσουν. Έτσι και ο Χριστός
καθυστέρησε τον ερχομό Του στην Βηθανία μέχρις ότου πέθανε ό Λάζαρος, και ό άγγελος
δεν στάλθηκε να απελευθερώσει τον απόστολο Πέτρο μέχρι την νύχτα πριν από την
ημέρα πού ορίστηκε για την εκτέλεση του (βλ. Ήσ. 54,7.8.Πράξ. 12,11.
27,20.23.24). Οι θλίψεις, λοιπόν, στις όποιες οι Ισραηλίτες είχαν περιέλθει περισσότερο
τώρα τελευταία, ήταν σημείο όχι ότι ό Θεός τούς είχε εγκαταλείψει, αλλά,
αντίθετα, ότι έφτασε ό χρόνος για την απελευθέρωση τους.
ΕΞΟΔΟΣ. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. ΥΠΟ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΦΟΥΝΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου