ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Ό Κύριος θα γνώριζε πώς ό Ιούδας έκλεβε από το ταμείο, όπου φύλαγαν τα χρήματα για τούς φτωχούς. Ποτέ όμως δεν κατάγγειλε τον Ιούδα για κλοπή, ίσως επειδή ό ίδιος αδιαφορούσε εντελώς για το χρήμα και δεν ήθελε να μιλάει γι’ αυτό. Ίσως πάλι επειδή περίμενε την κατάλληλη στιγμή να πει με λίγα λόγια όλα όσα αφορούσαν τον Ιούδα. "

Σέ μια άλλη περίπτωση, πού ή Μάρθα διακονούσε πάλι κι ή Μαρία καθόταν στα πόδια του Ιησού και άκουγε τη θεϊκή διδασκαλία Του, ό Κύριος εγκωμίασε περισσότερο τη Μαρία από τη Μάρθα. «Μαρία δέ την άγαθήν μερίδα εξελέξατο» (Λουκ. ι'42), είπε. Ήθελε έτσι να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στον πνευματικό ζήλο από το σωματικό.

Ή Μαρία είχε αγοράσει το πολύτιμο αυτό μύρο και, όπως συνηθιζόταν στην Ανατολή, το έχυσε στο κεφάλι και τα πόδια Εκείνου, πού με την υπερφυσική καθαρότητά Του είχε χρίσει και άποπλύνει την ψυχή της. Σχεδόν όλοι έμειναν άφωνοι. Ή σιωπή τους αυτή ήταν κάτι σαν εύλογη απάντηση στην πράξη της Μαρίας. Ήταν κι ένας όμως, μόνο ένας, πού ούτε σίγησε ούτε επιδοκίμασε την πράξη της. Ό ευαγγελιστής, πού παρευρισκόταν κι αυτός στο περιστατικό, περιγράφει τη δυσαρέσκεια του προσώπου αυτού με τα έξης λόγια:

«Λέγει ούν εις εκ των μαθητών αυτού, Ιούδας Σίμωνος Ισκαριώτης, ό μέλλων αυτόν παραδιδόναι  διατί του το το μύρον ουκ έπράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς; είπε δέ τούτο ούχ ότι περί των πτωχών ίμελεν αύτω, άλλ ’ ότι κλέπτης ην, και το γλωσσόκομον είχε και τα βαλλόμενα έβάσταζεν» (Ίωάν. ιβ'4- 6). Ό Ιούδας, ένας από τούς μαθητές πού αργότερα θα τον παρέδιδε στους σταυρωτές Του, είπε τότε: «Γιατί να μην πουλούσαμε το πολύτιμο αυτό μύρο, να παίρναμε τριακόσια δηνάρια και να τα δίναμε στους φτωχούς;» Αυτό όμως δεν το είπε γιατί ενδιαφερόταν για τούς φτωχούς, άλλ’ επειδή ήταν κλέφτης και, καθώς αυτός κρατούσε το κουτί των εισφορών, κράταγε για τον εαυτό του όσα έριχναν μέσα.

Σύμφωνα με τούς δύο πρώτους ευαγγελιστές δεν ήταν μόνο ό Ιούδας πού έφερε αντίρρηση, αλλά κι οι άλλοι μαθητές, όπως λέει ό Ματθαίος ή και άλλοι από τούς παρευρισκόμενους, όπως λέει ό Μάρκος. Οι περισσότεροί τους αντέδρασαν είτε μυστικά στην ψυχή τους, είτε μουρμουρίζοντας μέσ’ από τα δόντια τους.

 Αυτό φαίνεται από την απάντηση πού έδωσε ό Χριστός, όπως αναφέρεται στο σημερινό ευαγγέλιο: «Άφες αυτήν... τούς πτωχούς γάρ πάντοτε έχετε μεθ εαυτών, εμέ δέ ου πάντοτε έχετε» (Ίωάν. ιβ'7-8). Ό Χριστός χρησιμοποίησε πληθυντικό. Όσοι κι αν αντέδρασαν όμως, όσο φανερή κι αν ήταν ή δυσαρέσκειά τους, φαίνεται πώς ό Ιούδας αντέδρασε πιο άγρια, πιο δυνατά κι ήταν ολοφάνερα δυσαρεστημένος. Γιατί ό ευαγγελιστής κατακρίνει μόνο αυτόν, δίνει περισσότερη έμφαση σ’ αυτόν, τον αναφέρει με τ’ όνομα Του, καθώς και το γεγονός πώς αυτός  θα τον πρόδιδε; Για να μη τον μπερδέψουν οι αναγνώστες με τον άλλον απόστολο Ιούδα.

Ό Ιούδας διαμαρτυρήθηκε επειδή το πολύτιμο αυτό μύρο χρησιμοποιήθηκε χωρίς λόγο και δεν πουλήθηκε για να δοθούν τα χρήματα στους φτωχούς. 

Εκτίμησε μάλιστα και την αξία του μύρου: τριακόσια δηνάρια. Αυτό ήταν πραγματικά ένα πολύ μεγάλο ποσό για μια φιάλη μύρο. Αυτό όμως έδειχνε το μέγεθος του σεβασμού της Μαρίας για τον Κύριο Ιησού. Ποιός ξέρει πόσο καιρό θα μάζευε τα χρήματα αυτά, για να τα ξοδέψει όλα μεμιάς, δίνοντας έτσι αιώνια έκταση στη στιγμή αυτή; Ό Ιούδας πληγώθηκε επειδή τα χρήματα αυτά δεν βρήκαν το δρόμο προς το ταμείο του. Ό ευαγγελιστής το λέει ανοιχτά πώς ήταν κλέφτης.

 Ό Κύριος θα γνώριζε πώς ό Ιούδας έκλεβε από το ταμείο, όπου φύλαγαν τα χρήματα για τούς φτωχούς. Ποτέ όμως δεν κατάγγειλε τον Ιούδα για κλοπή, ίσως επειδή ό ίδιος αδιαφορούσε εντελώς για το χρήμα και δεν ήθελε να μιλάει γι’ αυτό. Ίσως πάλι επειδή περίμενε την κατάλληλη στιγμή να πει με λίγα λόγια όλα όσα αφορούσαν τον Ιούδα. Τα φοβερά λόγια πού είπε ό Χριστός για τον Ιούδα είναι τα έξης: «Ουκ εγώ υμάς τούς δώδεκα έξελεξάμην; Και εξ υμών εις διάβολός εστίν» (Ίωάν. στ'70). Γιατί να ονομάσει κλέφτη τον Ιούδα, αφού του άξιζε να ονομαστεί διάβολος;

Ή απάντηση του Κυρίου στις αντιδράσεις των άλλων ήταν ή εξής: «’Άφες αυτήν εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό' τούς πτωχούς γάρ πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών, εμέ δέ ου πάντοτε έχετε». Πόσο θαυμαστή, πόσο συγκινητική είναι ή απάντηση αυτή! Τα ίδια αυτά χείλη πού είχαν πει ελεον θέλω και ου θυσίαν, και στον πλούσιο νεανία, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δός πτωχοίς, τώρα δικαιολογούν την πράξη της Μαρίας, τη χρήση του πολύτιμου μύρου. Δεν υπάρχει αντίφαση έδώ; Όχι! Καμιά αντίφαση! 

Γιατί ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος.

Ή πράξη της Μαρίας είναι και θυσία και έργο ελεημοσύνης προς τον μεγαλύτερο Φτωχό πού περπάτησε ποτέ πάνω στη γη. Δεν είναι εκείνος πού ήταν πάντα φτωχός, πού οι γονείς κι οι παππούδες του ήταν φτωχοί, αλλά ό βασιλιάς πού αύτοτοποθετείται στο επίπεδο των φτωχών, γίνεται αληθινά φτωχός.

 Τί να πούμε για το Βασιλιά των βασιλιάδων, πού κυβερνά τα αθάνατα αγγελικά τάγματα από την πρώτη μέρα της δημιουργίας, ενσαρκώνεται από Αγάπη για το ανθρώπινο γένος, γεννιέται σέ μια σπηλιά και γίνεται δούλος όλων; Τα βόδια και τα πρόβατα δάνεισαν τη σπηλιά τους στο Νεογέννητο βρέφος. Μετά το θάνατό Του όμως ποιός θα του προσφέρει το κατάλληλο μύρο για την ταφή, πού είναι μια συνήθεια και για τούς φτωχούς όταν πεθαίνουν; 

Και τώρα βρέθηκε μία: ή Μαρία. Οδηγημένη από το Πνεύμα τηρεί προκαταβολικά τη συνήθεια του μυρώματος του σώματος του Χριστού και κατά κάποιο τρόπο το προετοιμάζει για την ταφή. Γι’ αυτήν το δείπνο αυτό είναι περίεργο. Κατά τη διάρκειά του ενεργεί ένα μυστήριο όχι στο ζωντανό σώμα του Χριστού, αλλά στο νεκρό. Ήταν σα να ήξερε πώς ό μεγάλος θαυματουργός, πού έφερε τον αδελφό της ξανά στη ζωή και το λεπρό οικοδεσπότη τον έβαλε ανάμεσα στους υγιείς στο τραπέζι του, θα ’πεφτε σέ δύο-τρεις μέρες στα χέρια άδικων ανθρώπων, πού θα τον παράδιναν σέ επονείδιστο θάνατο.

 Γι’ αυτό, άφες αυτήν. Άφησέ την να κάνει την προετοιμασία για την ταφή του σώματός μου. Τούς φτωχούς θα τούς έχετε πάντα μαζί σας και πρέπει ν’ αγωνίζεστε να τηρείτε τις εντολές Μου για να δίνετε ελεημοσύνη. 'Ότι κάνετε στους φτωχούς, είναι σα να το κάνετε σέ Μένα. Ότι κάνετε σέ Μένα, να το κάνετε και στους φτωχούς. Ότι κάνετε για Μένα, θα το ανταποδώσω έκατονταπλασίονα σέ σάς και στους φτωχούς σας.

Ό Κύριος είπε ακόμα: «Αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το εύαγγέλιον τούτο εις όλον τον κόσμον, και ο έποίησεν αυτή λαληθήσεται εις μνημόσυνον αυτής» (Μάρκ. ιδ'9). Όπου κι αν κηρυχτεί το ευαγγέλιο μου, σέ όλον τον κόσμο, θ’ αναφερθεί κι αυτό πού έκανε ή γυναίκα αυτή, για να μείνει αλησμόνητη ή πράξη της.

Βλέπετε πώς ό βασιλιάς Κύριος ανταμείβει βασιλικά την υπηρεσία πού του προσφέρουν; Ανταποδίδει στην αγάπη εκατό φορές αγάπη, για τα τριακόσια δηνάρια πού τόσο θρήνησε ό Ιούδας, ανταποδίδει στη Μαρία αιώνια ζωή. 

Για τα τριακόσια δηνάρια πού ό Ιούδας θα είχε κρύψει στο σκοτάδι μαζί με το όνομα της Μαρίας, ή Μαρία αγόρασε έναν ανεκτίμητο μαργαρίτη: μια σωστική διδασκαλία σέ εκατομμύρια εκατομμυρίων χριστιανούς. Μια διδασκαλία για τον τρόπο πού ανταμείβει βασιλικά ο Κύριος εκείνους πού τον υπηρετούν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ