Έτσι
έγινε με τόν μοναχό Ησύχιο τόν Χωρηβίτη, ό οποίος, έπειτα από μια βαριά αρρώστια,
πέθανε. Ή ψυχή του, όμως, υστερ’ από μιάν ολόκληρη ώρα, έπανήλθε στο σώμα Τότε
εκείνος ικέτεψε όλους όσοι ήταν κοντά του να φύγουν αμέσως καί να τόν αφήσουν
μόνο. Καί αφού έχτισε την πόρτα τού κελιού του, έμεινε κλεισμένος εκεί μέσα γιά
δώδεκα χρόνια, χωρίς να μιλήσει καθόλου μέ κανέναν καί χωρίς να φάει τίποτ'
άλλο πέρα από ψωμί καί νερό.
Καθόταν μόνο έκστατικός, άτενίζοντας νοερά εκείνα
πού είχε δει στο διάστημα της ωριαίας έκστάσεώς του. Ήταν τόσο συγκεντρωμένος,
πού ποτέ δεν άλλαξε ή έκφρασή του, ένώ συνέχεια καί αθόρυβα έχυνε θερμά δάκρυα.
Όταν πια πλησίασε ή ώρα τού θανάτου του, τούτο μόνο είπε στούς αδελφούς, πού,
γκρεμίζοντας τή χτισμένη πόρτα, μπήκαν στο κελί του καί τόν παρακάλεσαν πολύ να
τούς μιλήσει: «Συγχωρέστε με! Όποιος γνώρισε τή μνήμη τού θανάτου, δεν
μπορεί ν’ αμαρτήσει ποτέ».
Όσιου Ίωάννου του Σιναιτου, δ.π., ΣΤ', 20.
Λόγος γιά τά πνεύματα-Λόγος γιά τόν θάνατο
Συγγραφέας : Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου