Ένας πολύ αγαπητός μου Γέροντας στο Άγιον Όρος εκοιμήθη. Μου διηγήθηκαν πώς έφυγε.

Ένας πολύ αγαπητός μου Γέροντας στο Άγιον Όρος εκοιμήθη. Μου διηγήθηκαν πώς έφυγε. Την μέρα που ξεψύχησε ένας γνωστός μου Ιερομόναχος του έκανε παρέα. Ο παππούς ήταν ξαπλωμένος. Άρχισε να απαριθμεί όλους τους γείτονες και τις αρετές που θεωρούσε ότι έχουν. "Να τους πεις, παπά μου, ότι όλους τους αγαπούσα. Να τους το πεις.-Θα τους το πω, Γέροντα. - Σε λίγο θα φύγω. - Πώς το ξέρεις; - Να έρχεται το Φως! - Ποιό φως, Γέροντα; - Το Φως! Έρχεται. - Πού το βλέπεις; - Έρχεται, εδώ κοντά είναι, στο Σαράι". Μετά από λίγο.." Έρχεται, ήρθε! - Τί φως είναι αυτό, Γέροντα; - Το Φως! Μπαίνει μέσα σου, παιδί μου. Σε ζεσταίνει. Αλλά και σε δροσίζει μαζί". Μετά από λίγο πλάγιασε στο κρεβάτι και έπεσε σε ρόγχο. Πολύ σύντομα μας άφησε για την άλλη ζωή, την πλημμυρισμενη από το Φως που έβλεπε. Νικοδήμου μοναχού αιωνία η μνήμη.