+ Il 29 di Ottobre, memoria del nostro santo padre e Confessore Stefano il Giovane, patrono di Salice a Messina.

 

+ Τη ΚΘ’ Οκτωβρίου, μνήμη του οσίου πατρός ημών και Ομολογητού Στεφάνου του Νέου, προστάτου του Salìce της Μεσσήνης.

+ Il 29 di Ottobre, memoria del nostro santo padre e Confessore Stefano il Giovane, patrono di Salice a Messina.

Ο άγιος Στεφάνο ο Νέος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 715 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 28 Νοεμβρίου 768. Θεωρείτε ως ο ενδοξότερος μάρτυρας της περιόδου της εικονομαχίας. Στο Salìce της Μεσσήνης, η τιμή του εξαπλώθηκε μετά την ίδρυση ενός ιταλο-ελληνικού μοναστηριού του οποίου τα ίχνη έχουν χαθεί σήμερα, αλλά η ύπαρξή του αποδεικνύεται σε ένα χειρόγραφο του 1342. Με την πάροδο του χρόνου το όνομα του αγίου Στεφάνου του Νέου ταυτίστηκε με εκείνο ενός ομώνυμου του μοναχού ο οποίος, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, έζησε σε αυτό το μοναστήρι, λιθοβολήθηκε και αυτός την εποχή της εικονομαχίας και θάφτηκε στο Salìce. Η μορφή όμως αυτού του μοναχού περιβάλλεται από μυστήριο, καθώς δεν υπάρχουν πηγές ή έγγραφα που να αποδεικνύουν την ύπαρξή του. Οι δύο Άγιοι, λοιπόν ταυτίζονται στην προφορική παράδοση της Σικελίας, αν και για τους ντόπιους κατοίκους είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για δύο ξεχωριστές μορφές που στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια των εορτασμών  συνενώνονται. Η ημέρα που η Εκκλησία εορτάζει επίσημα τον Άγιο Στέφανο τον Νέο είναι η 28η Νοεμβρίου, ημέρα του μαρτυρίου του. Στην Salìce η επέτειος αυτή εορτάζεται στις 29 Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία τοποθετείτε ο μαρτυρικός θάνατος του τοπικού αγίου Στεφάνου του Salice.

Οι πρώτες ιστορικές πηγές της Salìce μας φέρνουν πίσω στο 1134, όταν ο Νορμανδός ηγεμόνας Ρογήρος ο Β’ δωρίζει κάποια φέουδα, συμπεριλαμβανομένου του εδάφους του μοναστηριού του Salìce, στη ελληνική Μονή του Αγίου Σωτήρος της Μεσσήνης. Το Salìce, όπως και άλλες γύρω κωμοπόλεις, ήταν έδρα των Ελλήνων μοναχών (πριν από το 2005, το Salìce, μαζί με το Gesso, το Orto Liuzzo και τη Ρόδια συμπεριελήφθησαν στην 13η συνοικία της Μεσσήνης, αποκαλούμενη ακριβώς "dei Βasiliani" (των Βασιλειανών), δηλαδή των ελλήνων μοναχών. Πιστεύεται ότι κάποτε, κοντά στην σημερινή περιοχή Badia (Μοναστήρι), υπήρχε ένα ελληνικό μοναστήρι αφιερωμένο στον άγιο Στέφανο τον Νέο, το οποίο εξαρτιόταν άμεσα από τον Αρχιμανδρίτη της Μονής του Αγίου Σωτήρος της Μεσσήνης. Στον Αρχιμανδρίτης που την εποχή εκείνη ήταν ο όσιος Λουκάς ανατέθηκε από τον Ρογήρο το έδαφος του μοναστηριού του Salice με την πρόβλεψη να δημιουργήσει ένα χωριό με έλληνες χωρικούς που θα δούλευαν και θα ζούσαν γύρω από την μονή. Έτσι σταδιακά οι κάτοικοι της Μονής του αγίου Στεφάνου δημιούργησαν την προφορική αυτή παράδοση για την ύπαρξη τοπικού αγίου Στεφάνου.

Santo Stefano il Giovane, nato a Costantinopoli tra l'agosto e il dicembre del 715 e morto nello stesso luogo il 28 Novembre 768, è conosciuto anche come il martire dell'iconoclastia. A Salice il suo culto si diffuse in seguito alla costruzione di un monastero Italogreco di cui oggi si sono perse le tracce, ma di cui è provata l'esistenza in un manoscritto del 1342. Con il tempo il nome di S. Stefano il Giovane si è confuso con quello di un monaco che, secondo la tradizione, visse in questo monastero e fu lapidato e sepolto a Salice. Questa figura è avvolta dal mistero in quanto non esistono fonti o documenti che comprovano la sua esistenza. I due Santi, quindi, vengono ad assimilarsi, nonostante per gli abitanti sia chiaro il fatto che S. Stefano il Giovane non venne mai a Salice e che si parla di due figure distinte che poi, di fatto, durante le celebrazioni diventano un tutt'uno. Il giorno in cui la Chiesa celebra ufficialmente S. Stefano il Giovane è il 28 novembre, il giorno della sua morte. A Salice la ricorrenza cade, invece il 29 ottobre, giorno in cui si fa risalire la morte di S. Stefano di Salice.

Le prime fonti storiche di Salice ci riportano al 1134, quando Ruggero II donò alcuni feudi, tra cui il territorio di Salìce, al Monastero del San Salvatore di Messina. Anche Salìce, come altri paesi circostanti, fu sede dei monaci greci (prima del 2005, Salìce, insieme a Gesso, Orto Liuzzo e Rodia era compreso nel XIII quartiere o circoscrizione, detto "dei basiliani"). Si pensa che un tempo, situato in contrada Badia, vi si trovava un monastero dedicato a Santo Stefano Juniore, che dipendeva direttamente dall'Archimandritato del Santissimo Salvatore dei Greci. Una vasta area di terreno, nella zona nord di Messina, fu affidata nel 1134 da Ruggero II (primo regnante dell'isola) ai monaci greci. All'Archimandrita Luca fu affidato il territorio di Salice con disposizione di creare un villaggio con dei servitori per il monastero.