Η Θεοδώρα και οι άγγελοι βρίσκονται μπροστά στον θρόνο του Θεού
Και καθώς πηγαίναμε, εμφανίζεται ένα σύννεφο μπροστά μας. Ήταν όχι σαν τα σύννεφα του ουρανού, αλλά είχε άλλο χρώμα σαν βιολέτα ή τριαντάφυλλο, την ομορφιά του οποίου δεν μπορεί να περιγράψει ανθρώπινη γλώσσα και να τη δει ανθρώπινο μάτι. Το περάσαμε, λοιπόν, και βλέπω άλλο ένα σύννεφο λευκό
σαν φως, να αστράπτει φωτοβόλα, γλυκύτατο και περίφημο, που καθώς το πλησιάζαμε άρχισε να απλώνεται, όπως και το πρώτο.
Και μετά, άλλο ένα σύννεφο που έλαμπε σαν χρυσός.
Και πιο πέρα απ' αυτό, μια αυλή με διάφορους τύπους δαπέδων, που ακτινοβολούσε λάμψη φωτός και έστελνε άφθονη ακτινοβολία μυριάδων χρωμάτων σε απόχρωση δόξας και προκαλούσε μια γλυκιά χαρά
ανθρώπινο νου. Και να! Εμφανίζεται ένας άντρας που είχε τη μορφή φωτιάς και είχε τη μοσχοβολιά του Κυρίου. Σαν προχωρήσαμε λίγο, βλέπουμε έναν λευκό
θρόνος που έλαμπε και σκορπούσε ολόγυρα λάμψεις προκαλούσε τέρψη και χαρά σε όλους που βρίσκονταν εκεί. Γύρω από τον θρόνο εκείνο στέκονταν νερά
αγόρια πολύ όμορφα, ψηλόκορμα σαν κυπαρίσσια, ντυμένοι με πορφύρα και ακριβό λινό ύφασμα 45 τέτοιας λαμπρότητας, που δεν μπορεί να την περιγράψει ανθρώπινος λόγος. Αφού λοιπόν φθάσαμε απέναντι σε
εκείνο τον φοβερό θρόνο που χανόταν σε ύψος αμέτρητο και καλλωπισμένος με τη δόξα της χρηστότητας και της δικαιοσύνης, οι οδηγοί μου ύμνησαν με απερίγραπτο τρόπο τον Κύριο που αναπαυόταν σε αυτόν. Αμέσως, προσκυνήσαμε και οι δύο τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, την ακατάληπτη και ζωαρχική Αγία Τριάδα. Μετά οι άγγελοι που ήταν εκεί έψαλλαν μαζί μας «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ» Ο θρόνος ήταν γεμάτος δόξα‘ και όλοι όσοι ήταν εκεί χάρηκαν για τη σωτηρία μου, δοξάζοντας τον Θεό με τρόπο με έναν απερίγραπτο τρόπο. Και ακούω μια δυνατή φωνή γεμάτη γλυκύτητα να έρχεται από πάνω προς
τους οδηγούς μου: «Οδηγείστε αυτήν την ψυχή, όπως συνηθίζετε να κάνετε με όλες τις ψυχές, σε όλες τις σκηνές και τις μονές των αγίων και σε όλα όσα βρίσκονται κάτω από τη γη και αφήστε τὴν νὰ ἀναπαυθεί, όπως σας έχει δώσει εντολή, ο Βασίλειος ο θεράποντάς μου».
Η Θεοδώρα επισκέπτεται τις σκηνές των αγίων
Αφού λοιπόν, φύγαμε από εκεί, πήραμε τον
δρόμο για τις σκηνές των αγίων. Αυτές ήταν τόσο πολλές, που δεν ήταν δυνατό να τις μετρήσει κάποιος και έλαμπαν, σαν να έπαιρναν λάμψη από τις ακτίνες του
ήλιου. Από το χέρι του Θεού, άυλα και νοητά, ακτινοβολούσαν, κατά τρόπο ανερμήνευτο, με μυριάδες χρώματα θεϊκού φωτός, σαν να ήταν από λινό και πορφύρα σε αυτήν την πεδιάδα και στον τόπο της Εδέμ, σε τόπο που βλαστάνει χορτάρι πνευματικό κι αναβλύζει
νερό νοητό που αναζωογονεί, σε τόπο ζωής και ανάπαυσης νερού ζωντανού“, σε τόπο θεϊκής αναψυχής
Κι όπως είναι τα παλάτια που έχουν διακοσμηθεί με ψηφίδες και έχουν κατασκευαστεί από διάφορα νοητά
μάρμαρα, έτσι φάνταζαν κι εκείνες οι αιώνιες σκηνές των αγίων να ξεπερνούν η μία την άλλη στη λαμπρότητα, έτσι ώστε ο καθένας από τους αγίους βλέποντας εκείνη τη φοβερή και άυλη ωραιότητα των σκηνών, να νιώθει πνευματική χαρά και αγαλλίαση και να μη μπορεί να χορτάσει την απόλαυση της ομορφιάς της δικής
του σκηνής. Υπήρχαν χωριστοί τόποι για τις σκηνέςβτων αποστόλων, των προφητών, των μαρτύρων, των οσίων, των ιεραρχών και των δασκάλων, των δικαίων
και με λίγα λόγια, κάθε τάγμα αγίων είχε δικό του τόπο κατοικίας και ο καθένας απ' αυτούς την είχε διακοσμήσει ανάλογα με την εργασία του.
Και όπως μπορώ να φανταστώ, ήταν ο τόπος εκείνος και η περιοχή, στην οποία οι σκηνές κατασκευάστηκαν με τη δεξιά του Κυρίου”, όπως αναφέρθηκε, σύμφωνα
με την αρετή του καθένα, εκατονταπλάσιος σε μήκος και πλάτος της βασιλεύουσας του κόσμου, της Κωνσταντινούπολης, και η ομορφιά και η λάμψη του δεν
να περιγραφούν με ανθρώπινο λόγο. Και καθὼς περιδιαβαίναμε, έβγαιναν όλοι οι άγιοι για να μας συναντήσουν και μας ασπάζονταν νοητά και πνευματικά, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι για τη σωτηρία μου.
Συνεχίζετε.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου