Απόσπασμα απο ομιλία του μακαριστου Γέροντα Ανανία για την Αγία Ευγενία που σήμερα γιορτάζουμε:

Απόσπασμα απο ομιλία του μακαριστου Γέροντα Ανανία για την Αγία Ευγενία που σήμερα γιορτάζουμε: «Γυναῖκα ἀνδρεία τίς εὑρήσει; Tιμιωτέρα δὲ ἐστὶν λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη», λέει ὁ μεγάλος Σολομῶν, πού ’ξερε καλὰ ἀπὸ γυναῖκες. 

Τροῦλλος Αγίου Σεραφειμ Πεντελης. Θαυμάζοντας τίςΑγιογραφίες του Γιωργου Κορδη:

Ἀμέσως λίγο δεξιότερα ἀπ τόν Προφήτη Έλισαιο στήν 2-3 ωρα εἶναι οἱ δύο Προφῆτες- Βασιλιᾶδες, ὁ ἀγαπημένος μου Δαυίδ, καί ὁ γιός του ὁ σοφός Σολομών. Στόν πρῶτο χρωστᾶμε τό ὡραιότερο βιβλίο τῆς παλαιᾶς Διαθήκης , το Ψαλτήρι, πού εἶναι ποίηση καί προσευχή μαζί καί ὅτι ὡραιότερο γράφτηκε ἀπό τόν ἄνθρωπο γιά τόν Κτίστη του ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Άνανίας Κουστένης. Γι αὐτό πολύ τό ἀγαποῦν καί στόν μοναχισμό καί καθημερινά ἐντάσσονται κάποια κομμάτια του (καθίσματα) μές τήν λατρεία στά ἁγιορείτικα μοναστήρια. Προσθετω εδω ενα ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο μου “Δρόμοι Ἁγιότητος”πού ἔγραψα γιά τόν Ἅγιο Γέροντα Έπιφάνιο Θεοδωρόπουλο καί το μοναστήρι πού ἵδρυσε , τήν “Κεχαριτωμένη”. 

Πόσο ἐπίκαιρος αὐτὸς ὁ Βασιλιάς, προφήτης, ποιητής, μουσικός! Ἡ πιὸ ἀγαπημένη μου μορφὴ ἀπ’ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Τὸν πῆρε ὁ Θεὸς ἀπὸ βοσκόπουλο ποὺ ἔπαιζε φλογέρα βόσκοντας πρόβατα καὶ τὸν ἔκανε προφήτη Του. Μικρούλης, μικρόσωμος δὲν δείλιασε, νίκησε τὸν γίγαντα Γολιὰθ μὲ μιὰ σφεντόνα. Ἔγινε Βασιλιάς τοῦ Ισραήλ καὶ Δικαστής καὶ εἶχε πολλὲς γυναῖκες καὶ παιδιά, μὰ ἐρωτεύτηκε ξένη γυναῖκα! Ἔστειλε τὸν ἄνδρα της στὸν θάνατο γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσει.

Καὶ ὅταν κατάλαβε τὸ λάθος του, ἔπεσε σὲ πηγάδι νὰ πεθάνει ἀπ’ τὴν στενοχώρια. Κι ἔγραψε τὸν ὡραιότερο ὕμνο μετανοίας. Τὸ «Ἐλέησόν μὲ ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου». Καὶ τὸν ἐλέησε ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ τὸν τιμώρησε καὶ τοῦ ἐπῆρε τὸν καρπὸ τοῦ ἔρωτά του μὲ τὴν Βηρσαβεέ, τὸν μικρούλη Σολομῶντα, μιὰ μέρα πρὶν τὴν περιτομή του, ποὺ τὸ εἴχανε οἱ Ἰσραηλίτες γιὰ φρικτὴ τιμωρία.

Ἀλλὰ σηκώθηκε ἀπὸ τὴν πτώση του, τὰ βρῆκε πάλι μὲ τὸν Θεό-Πατέρα του καὶ προχώρησε μπροστά. Συμφιλιωμένος μὲ τὸν Θεό, προφήτης Του καὶ βασιλιάς μέχρι τὸ τέλος. Τράβηξε βέβαια πολλά, δοκιμάστηκε σκληρά, κόντεψε νὰ σκοτωθεῖ ἀπ’ τὸν Ἀβεσσαλώμ, τὸν ἀγαπημένο γιό καὶ διάδοχό του. Περιπλανήθηκε διωκόμενος σὰν κλέφτης, κρύφτηκε σὲ σπηλιές, γιὰ νὰ σωθεῖ, ἀλλὰ τὴν πίστη του στὸ Θεὸ δὲν τὴν ἔχανε, κι αὐτὸ τὸν ἔσωζε κάθε φορά.

Κι ἔγραψε τοὺς ψαλμούς του ποὺ εἶναι ὅτι ὡραιότερο ἔγραψε χέρι ἀνθρώπινο, γιὰ νὰ δοξάσει τὸν Θεό. Γιατὶ εἶναι κραυγὲς καὶ στεναγμοὶ βγαλμένες ἀπ’ τὴν ζωὴ καὶ ἀπ’ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδιᾶς του. «Κύριε τι ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με». 

«Μή ἐγκαταλείπεις μὲ Κύριε ὁ Θεός μου, μή ἀποστεῖς ἀπ’ ἐμοῦ! Πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου Κύριε τῆς σωτηρίας μου».

Καί ἡ ἀγαπημένη ἀτάκα πού ἐπανελάμβανε ὁ Γέροντας Άνανίας:

”Τοῦ Κυρίου ἡ Γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς”.