Που πας κορίτσι μου;
Η φίλη μου, η Έλενα, είναι πλέον ηλικιωμένη, συνταξιούχος. Αυτό της συνέβη στις μέρες της νιότης της, όταν, ως μέρος μιας γεωλογικής αποστολής, εξερεύνησε τα νησιά Solovetsky. Ήταν αργά το φθινόπωρο, και η θάλασσα άρχισε να σκεπάζεται με πάγο. Ελπίζοντας ότι θα μπορούσε ακόμα να επιστρέψει στη βάση της, η Έλενα. πήγε μόνη της σε ένα από τα νησιά για να ολοκληρώσει τη δουλειά, σκεπτόμενη να επιστρέψει μέχρι το βράδυ.
Επιστρέφοντας το βράδυ, είδα ότι είχε τόσο πολύ πάγο στη θάλασσα που ήταν αδύνατο να περάσει με βάρκα. Τη νύχτα, ο άνεμος και οι παγετώνες παρέσυραν τη βάρκα της και την επόμενη μέρα την ξέβρασαν σε κάποια άγνωστη ακτή. Ο Έλενα ήταν πιστή από την παιδική της ηλικία και προσευχόταν στον Άγιο Νικόλαο για σωτηρία όλη την ώρα. Αποφάσισε να περπατήσει κατά μήκος της ακτής, ελπίζοντας να συναντήσει τουλάχιστον κάποιο κατάλυμα.
Ένας γέρος τη συνάντησε και τη ρώτησε:
«Πού πας κορίτσι μου;»
Περπατάω κατά μήκος της ακτής για να βρω ένα μέρος να ζήσω.
— Μην πηγαίνετε κατά μήκος της ακτής, αγαπητή δεν θα βρείτε κανέναν εδώ για εκατοντάδες μίλια. Και βλέπεις έναν λόφο εκεί πέρα, πήγαινε, ανέβα τον και μετά θα δεις πού θα πας μετά.
Η Έλενα. κοίταξε το λόφο και μετά γύρισε στον γέρο, αλλά δεν ήταν πια μπροστά της. Ο Έλενα κατάλαβε ότι ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος της έδειξε το δρόμο, και πήγε στο λόφο. Από αυτό, παρατήρησε καπνό από μακριά και πήγε κοντά του. Βρήκα εκεί μια καλύβα ψαράδων.
Ο ψαράς εξεπλάγη με την εμφάνισή της σε αυτό το εντελώς έρημο μέρος και επιβεβαίωσε ότι πράγματι για εκατοντάδες χιλιόμετρα κατά μήκος της ακτής δεν θα είχε βρει σπίτι και, σίγουρα, θα πέθαινε από το κρύο και την πείνα. Έτσι έσωσε ο Άγιος Νικόλαος το απρόσεκτο αλλά ευσεβές κορίτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου