«Μας φαίνεται ότι είμαστε οι πιο άτυχοι στη γη. Είμαστε και οι δύο φτωχοί και άρρωστοι, και κανείς δεν μας αγαπά, και παντού είμαστε άτυχοι, και όλος ο κόσμος είναι στα όπλα εναντίον μας. Μερικές φορές ακούς έναν άνθρωπο και φαίνεται ότι μπροστά σου είναι ο πολύπαθος Ιώβ. Και κοίτα τον - όμορφο, κατακόκκινο, καλοντυμένο.
Γιατί μεγαλοποιούμε τις κακοτυχίες και τα δεινά μας; Ίσως επειδή δεν υποφέρουμε αρκετά; Εξάλλου, κοίτα: οι πραγματικά άρρωστοι δεν δείχνουν την ασθένειά τους, δεν γκρινιάζουν. Κουβαλούν τον σταυρό τους σιωπηλά, μέχρι το τέλος. Εδώ, στο Pechory, ήταν μια γυναίκα μοναχή, πέρασε όλη της τη ζωή σε μια στραβή κατάσταση, και κάποιος άκουσε παράπονα από αυτήν; - Οχι! Αντίθετα, ο κόσμος ήρθε κοντά της για παρηγοριά.
Οι άνθρωποι παραπονιούνται γιατί πιστεύουν ότι πρέπει να είναι ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι εδώ σε αυτή τη γη. Δεν πιστεύουν στην αιώνια ζωή, στην αιώνια ευδαιμονία, και ως εκ τούτου θέλουν να είναι ικανοποιημένοι με την ευτυχία εδώ. Και αν κάτι μικρό παρεμβαίνει σε αυτήν την ευτυχία, φωνάζουν: πόσο κακό είναι για εμάς, χειρότερο από οποιονδήποτε στη γη! ..
Μην αναζητάτε την ικανοποίηση εδώ. Αυτό, φυσικά, είναι δύσκολο να αφομοιωθεί, αλλά αγαπήστε τον πόνο και την ταλαιπωρία, αγαπήστε την «ατυχία» σας. Επιθυμήστε πάνω απ' όλα τη Βασιλεία του Θεού, τότε θα γευτείτε το φως, τότε όλα τα γλυκά εδώ θα φαίνονται σαν πικρή αψιθιά. Θυμηθείτε: στη γη ζούμε μόνο για μια στιγμή - σήμερα γεννηθήκατε και αύριο σκάβουν ήδη έναν τάφο. Και στη Βασιλεία του Θεού θα ζούμε για πάντα και για πάντα. Ο πόνος, αν είναι δυνατός, τότε σύντομος, και αν είναι μακρύς, τότε μπορεί να γίνει ανεκτός. Κάνε λίγο υπομονή εδώ, για να γευτείς εκεί αιώνια χαρά…»
Ιερέας Βασίλι Ερμακόφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου