Στις 16 Ιουνίου, πριν από 80 χρόνια, η Γερόντισσα Μαρία της Ταγκανρόγκσκαγια (Βελίτσκο) /04/08/1852 - 16/06/1943/, αρχάριος και διάδοχος του μακαριστού Παύλου του Ταγκανρόγκ /+23/03/1879/, τώρα δοξασμένη ως Αγία, εκοιμήθη στον Κύριο.
Η Μαρία Βελίτσκο ήρθε στο κελί του μακαριστού Πάβελ Ταγκανρόγκνα και αποφασίσει μαζί με τον γέροντα τη μελλοντική της μοίρα: αν πρέπει να παντρευτεί ή να μπει σε μοναστήρι. Ήταν 22 ετών τότε.
Ο γέροντας δεχόταν επισκέπτες στο δωμάτιο όπου βρισκόταν η εικόνα της Μητέρας του Θεού «The Mammal Feeder» και εκεί ήταν καλεσμένη και η Μαρία. Αυτή η μεγάλη ασπρόμαυρη λιθογραφική εικόνα φαίνεται ακόμα στο κελί του δίκαιου Παύλου του Ταγκανρόγκ.
Οι αρχάριοι συμβούλευαν: «Κοιτάξτε την εικόνα της Μητέρας του Θεού και όχι τον ιερέα, όταν σας μιλάει». Αλλά η Μαρία σκέφτηκε: «Θα δω την εικόνα της Μητέρας του Θεού στην εκκλησία, και τώρα θα κοιτάξω τον Γέροντα Παύλο, τι θα μου πει, δεν ήταν για τίποτα που δούλεψα για έναν χωρικό δύο μέρες στο καλοκαίρι μόνο και μόνο για να με πάει στον Γέροντα Παύλο».
Ο Γέροντας Παύλος είδε στη Μαρία, την κοίταξε και είπε προφητικά λόγια: «Ω, κοπέλα, και θα πεθάνεις μαζί μου, θα σου φτιάξω μια μαύρη ρόμπα και ένα μαύρο μαντήλι και θα ζήσεις μαζί μου, και κανείς δεν θα μάθει. .»
Έκτοτε, η Μαρία έζησε στο κελί του γέροντα, λαμβάνοντας μαθήματα από αυτόν για την πνευματική ζωή και μερικές φορές δύσκολες νουθεσίες, ενώ παρέμεινε επιμελής μαθήτρια και βοηθός.
Λίγο πριν την κοίμησή του, ο Γέροντας Παύλος στράφηκε στην αρχάριο Μαρία: «Κι εσύ, Μαρία, πώς θα με θυμηθείς;» Τιμώντας τον γέροντα περισσότερο από άλλους, η Μαρία ήθελε να εκφράσει τον ζήλο της, πώς θα τον θυμόταν και είπε μόνο: «Κι εγώ, πάτερ…», αλλά ο γέροντας δεν της άφησε να μιλήσει και είπε: «Γίνε, γίνε, κορίτσι, το ξέρω, ξέρω πώς θα με θυμάσαι."
Και, πράγματι, σε όλη της τη ζωή η Μαρία όχι μόνο τίμησε τη μνήμη του γέροντα, αλλά έγινε και επικεφαλής της κοινότητας, αποδεχόμενη το δώρο του για πνευματική καθοδήγηση στους ανθρώπους.
Η αρχάριος Μαρία, κάθε εβδομάδα τις Δευτέρες παρήγγειλε Λειτουργία για τον Γέροντα Παύλο, και μοιράζοντας ελεημοσύνη στους φτωχούς στη μνήμη του γέροντα και ακολουθώντας το παράδειγμά του, όπως ενεργούσε στη ζωή του.
Έχοντας αποδεχτεί την αρχαιότητα, η Μαρία, μαζί του, δέχτηκε και υπέμεινε πολλή δουλειά και φροντίδα για να διατηρήσει τη ζωή που έκανε ο γέροντας, να τον μνημονεύσει και να δοξάσει το όνομα και τα έργα του.
Η πρώτη της θυσία στον Θεό για τον πρεσβύτερο ήταν οι λαμπάδες που έκαιγαν άσβεστα μπροστά στις εικόνες, ενώπιον των οποίων προσευχήθηκε ο μακαριστός γέροντας Παύλος και παρέδωσε τη δίκαιη ψυχή του στον Θεό.
Ο γέροντας δεν άφηνε χρήματα πίσω του και αν κατά τη διάρκεια της ζωής του είχε χρήματα που του δώρησαν από ευεργέτες, συνήθως τα μοίραζε στους φτωχούς ή για να στολίσει τους ναούς του Θεού.
Υπήρχαν πάντα πολλές προσφορές στον γέροντα, γι' αυτό κατά τη διάρκεια της ζωής του γέροντα, το κελί του και όσοι ζούσαν σε αυτό δεν υπέστησαν ποτέ έλλειψη τίποτα, αλλά αντίθετα, όντας, σύμφωνα με τον Απόστολο, ζητιάνο, ο γέροντας πλούτισε πολλούς και τάιζε ορφανά και φτωχούς.
Μετά τον θάνατο του γέροντα, αυτές οι προσφορές από τους ευεργέτες του λιγοστεύουν, αν και δεν σταμάτησαν τελείως. Πολλοί που ευλογήθηκαν από τον γέροντα ψυχικά και σωματικά πάντα τον θυμόντουσαν και δεν ξέχασαν τους ορφανούς αρχάριους που έμειναν μετά από αυτόν. Κι έτσι, που πρόσφερε αλεύρι στο κελί του γέροντα, τότε η Μαρία και άλλες κοπέλες έψηναν ψωμί και πίτες από αυτό, τα πούλησαν στην αγορά και χρησιμοποίησαν τα έσοδα για το εκκλησιαστικό μνημόσυνο του γέροντα και ελεημοσύνη στη μνήμη του.
Σύμφωνα με το μύθο, πριν από το θάνατό του, ο Γέροντας Παύλος χάρισε διάφορα δώρα στους αρχάριους του. Αφού μοίρασε όλη του την περιουσία, η αρχάριος Μαρία του γύρισε με την ερώτηση: «Τι θα πάρει;» Στην οποία ο γέροντας απάντησε ότι θα τα πάρει όλα και ότι δεν θα κλάψει.
Ο μακαριστός Παύλος, λίγο πριν πεθάνει, είπε: «Ακόμα κι αν πεθάνω, η θέση μου δεν θα μείνει άδεια. Ο τάφος μου δεν θα είναι ποτέ άδειος. Μετά τον μακάριο θάνατο του γέροντα, έθρεψε πνευματικά την κοινότητά του. Η άξια διάδοχος του Γέροντα Παύλου, Μαρία Βελίτσκοβα, αληθινή ασκήτρια που πέρασε πολλά χρόνια σε νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή, ανταμείφθηκε με χάριτομενα δώρα από τον Κύριο.
Η Γερόντισσα Μαρία ηγήθηκε της κοινότητας των δικαίων μαθητών του Παύλου μετά την ευλογημένη κοίμησή του. Υπό τη σοφή καθοδήγηση του Γέροντα, διατηρήθηκε ο τρόπος ζωής στην κοινότητα σύμφωνα με τις οδηγίες του δικαίου Παύλου· η κοινότητα πέρασε σκληρές δοκιμασίες και διωγμούς στη μετεπαναστατική περίοδο.
Το άμεσο πλεονέκτημα της Γερόντισσας είναι η ανέγερση των δύο πρώτων παρεκκλησιών πάνω από τον τάφο του δικαίου Παύλου. Για την αγιότητα και τη δικαιοσύνη της ζωής της, την τιμούσαν όχι μόνο οι λαϊκοί, αλλά και οι ιεράρχες της Εκκλησίας, των οποίων η διακονία συνδέθηκε με το Ταγκανρόγκ και την περιοχή του Ντον.
Στο τέλος του ταξιδιού της ζωής της, η Γερόντισσα Μαρία τάφηκε δίπλα στον τάφο του πνευματικού της μέντορα, Αγίου Δικαίου Παύλου. Η μνήμη της ως ασκήτρια της πίστεως και της ευσέβειας έχει διατηρηθεί μεταξύ των Ορθοδόξων Χριστιανών που τιμούν τον Άγιο Δίκαιο Παύλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου