14 Ιουλίου - Πριν από 170 χρόνια, η ευλογημένη Άννα (Λασκίνα) αναχώρησε στον Κύριο /† 14/07/1853/

 14 Ιουλίου - Πριν από 170 χρόνια, η ευλογημένη Άννα (Λασκίνα) αναχώρησε στον Κύριο /† 14/07/1853/

Έγινε διάδοχος της μακαρίας Ξένιας στο θέμα της προσευχητικής μεσολάβησης στη βόρεια πρωτεύουσα. Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη. Ημερομηνία γέννησης άγνωστη.

Η Άννα Ιβάνοβνα ήταν από ευγενή οικογένεια. Αποφοίτησε από το Smolny Institute for Noble Maidens. Εντυπωσίασε τους συνομιλητές της με τις γνώσεις της στα γαλλικά και γερμανικά. Στα νιάτα της, η ασκήτρια επέζησε από την εισβολή του Ναπολέοντα.

Εξαπατημένη στις ελπίδες της να παντρευτεί με έναν αξιωματικό της φρουράς, είπε στον εαυτό της: «Αν ένα αγαπημένο πρόσωπο μου το έκανε αυτό, τότε τι μπορώ να περιμένω από τους άλλους;»

Η Άννα απογοητεύτηκε από το ενδεχόμενο της επίγειας ευτυχίας, άφησε την οικογένειά της, τον συνήθη τρόπο ζωής της και εγκατέλειψε την πατρίδα της.

Επισκέφτηκε εκείνα τα μοναστήρια όπου οι μαθητές του μοναχού Παϊσίου (Βελιτσκόφσκι) /†28/11/1794/ είχαν ήδη καταφέρει να αναδημιουργήσουν το γεμάτο χάρη γέροντα. Προφανώς, ένας από τους πρεσβύτερους της αποκάλυψε το θέλημα του Θεού - να πάρει επάνω της το κατόρθωμα της ανοησίας του Χριστού για χάρη του.

Η κοπέλα ακολούθησε με πραότητα το μονοπάτι που της είχαν προβλέψει, πήρε πάνω της το κατόρθωμα της ανοησίας και άρχισε να περνά τις μέρες της σε περιπλάνηση και φανταστική τρέλα. Μετά από πολύωρες περιπλανήσεις, επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη.

Φορούσε ένα λευκό σκουφάκι, πάνω από το οποίο έδεσε ένα βαμβακερό μαντίλι. Βρώμικα κουρέλια σκέπασαν τη γύμνια της. Πίσω από τους ώμους της ευλογημένης υπήρχε μια τεράστια τσάντα για ελεημοσύνη, και στα χέρια της - ένα ραβδί. Με αυτή τη μορφή, περιπλανήθηκε στους δρόμους της πόλης, μη έχοντας μόνιμο τόπο διαμονής.

Σχεδόν κάθε μέρα ερχόμουν στην εκκλησία στην πλατεία Sennaya για πρόωρη λειτουργία. Οι κάτοικοι της πλατείας Sennaya - έμποροι, υπάλληλοι, εργάτες, ταξί - γνώριζαν καλά την Άννα, έδιναν πρόθυμα ελεημοσύνη και πολλοί κληρικοί τη γνώριζαν.

Η ευλογημένη μοίραζε όλη την ελεημοσύνη που έπαιρνε στους φτωχούς, τα δώρα της θεωρούνταν καλός οιωνός.

Εκείνη την εποχή, ολόκληρη σχεδόν η πρωτεύουσα, ειδικά οι ανώτατοι κύκλοι της, καλύπτονταν από ένα νέο ψεύτικο δόγμα - μυστικισμό, που κήρυττε μια «νέα θρησκεία», μια «νέα εκκλησία», την ανάγκη να ενωθούν όλες οι θρησκείες. Παράλληλα με αυτό, ετοιμαζόταν μια επαναστατική συνωμοσία.

Η μακαρία Άννα, με το κατόρθωμα της ταπεινοφροσύνης της, υπομένοντας υπομονετικά τη δυστυχία και τα βάρη της περιπλάνησης, έχοντας αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, προστάτεψε την Εκκλησία, την Αγία Πετρούπολη και ολόκληρο το κράτος μας από τη μαζική παρέκκλιση στην αίρεση και την πτώση στην άβυσσο της επαναστατικής χάος με τις προσευχές της. Για τους σύγχρονους, ήταν υπόδειγμα γνήσιου ορθόδοξου ανθρώπου.

Η μακαρία κατήγγειλε απειλητικά και άφοβα τους αλαζονικούς αμαρτωλούς, αποκάλυψε την ώρα του θανάτου τους και προέβλεψε επίσης συγκομιδές και αποτυχίες των καλλιεργειών. Οι καλοί άνθρωποι προέβλεψαν την ώρα των γάμων, των βαπτίσεων, της λήψης νέου βαθμού και πολλά άλλα.

Με τις προσπάθειες ενός συγκεκριμένου αρχιμανδρίτη, στον οποίο προέβλεψε την επισκοπή, ευλογημένη με το υποτιθέμενο όνομα και τον τίτλο της κόρης ενός αποθανόντος υπαλλήλου του ιατρικού τμήματος, διορίστηκε σε ένα ελεημοσύνη στο νεκροταφείο Bolshe-Okhtinsky, αλλά σύντομα έφυγε εκεί, όντας ανίκανη να ζήσει μια αδρανής ζωή ως ελεημοσύνη.

Προτίμησε να ζήσει στη Sennaya, όπου έλαβε καταφύγιο από έναν ιδιοκτήτη, καθώς και στο διαμέρισμα ενός ιερέα - του πατέρα Βασίλι, ο οποίος προερχόταν από ένα αγροτικό περιβάλλον, ο οποίος κατάλαβε και σεβάστηκε το κατόρθωμά της.

Όπως όλοι οι άγιοι ανόητοι, η Άννα απείχε πολύ από το να την αγαπήσουν όλοι. Πολλοί έβλεπαν στην ευλογημένη μόνο μια κουρελιασμένη, γρουσούζα ζητιάνα και της φέρθηκαν άσχημα.

Η μακαρία δεν θύμωσε με τους παραβάτες, τους παρότρυνε να μην αμαρτάνουν στο μέλλον, διαφορετικά προφήτευε διάφορες συμφορές και αν η αμαρτωλή δεν διορθωνόταν, οι προβλέψεις της πραγματοποιούνταν.

Είχε επίσης επικριτές στο ιερατείο. Έτσι, μια μέρα, ο ιερέας Γαβριήλ στο ξύπνημα, όπου ήταν μαζί, έκανε μια ερώτηση στην Άννα: «Είσαι έτοιμη, Άννα, να πεθάνεις; Νομίζω ότι θα πεθάνεις σύντομα;»

Στην οποία η Άννα απάντησε ταπεινά: «Εγώ, πατέρα, είμαι πάντα έτοιμη να πεθάνω, αλλά λυπάμαι για ένα πράγμα: θα πεθάνω, και δεν θα περάσει μια εβδομάδα από αυτή τη μέρα πριν  ακολουθήσεις, και έχεις ένα μεγάλο οικογένεια!"

Η Άννα Ιβάνοβνα εργάστηκε για 30 χρόνια. Ο Κύριος της αποκάλυψε την ώρα της αναχώρησής της από τον επίγειο κόσμο. Λίγο πριν τον θάνατό της, τον Ιούνιο, η μακαρία ήρθε στο νεκροταφείο του Σμολένσκ και έστησε ένα νεκρικό κάλυμμα στο μέρος που είχε επιλέξει, δίπλα στο μονοπάτι της Πετρούπολης. Εκεί ήταν ένας ιερέας, τον οποίο ζήτησε να κάνει μνημόσυνο για τη δούλη του Θεού Άννα, πράγμα που έκανε.

Δύο μέρες μετά, το 1853, ένα πλήθος χιλιάδων συνόδευσε το φέρετρο με το σώμα της  μακαριστης από την εκκλησία του Σωτήρος στη Sennaya στο νεκροταφείο του Σμολένσκ, ο ιερέας Γαβριήλ αρρώστησε και πέθανε ξαφνικά. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία της μακαρίας Άννας.

Κηδεύτηκε στον τόπο που επέλεξε στο Ορθόδοξο νεκροταφείο του Σμολένσκ στην πόλη της Αγίας Πετρούπολης με μια τεράστια συγκέντρωση κόσμου.

Τον 19ο αιώνα, οι Ορθόδοξοι Πετρούπολης τιμούσαν τον ασκητή μαζί με την Αγία Ξένια.

Οι άνθρωποι που τιμούσαν την Άννα της Πετρούπολης πήραν τη γη από τον τάφο της για να θεραπεύσουν τις ασθένειες. Στις αρχές του 20ου αιώνα χτίστηκε παρεκκλήσι πάνω από τον τάφο του μακαριστού (που καταστράφηκε μετά τα γεγονότα του 1917).