Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν.Γιατί υπάρχουν τόσο λίγοι πρεσβύτεροι σήμερα;

 ΕΡΩΤΗΣΗ:

Η πνευματική λογοτεχνία μιλά για την καταστροφική κατάσταση της πνευματικής ζωής όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και στα μοναστήρια, για την ακραία έλλειψη πνευματικών δασκάλων. Εμείς, οι κοσμικοί, στρεφόμαστε στη λογοτεχνία, και αυτή, ακόμη και στους λαϊκούς, γεμίζει με παραδείγματα ασκητικής ζωής .Τι γίνεται όμως με εμάς;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Νομίζω ότι η ερώτηση που μου έκανες αφορά πολλούς. Οι μεγάλοι άγιοι της εποχής μας - ο Επίσκοπος Ιγνάτιος Μπριαντσάνινοφ και ο Επίσκοπος Θεοφάνης ο έγκλειστος - είδαν τα δεινά των χριστιανών που θέλουν να ζήσουν πνευματική ζωή και προέβλεψαν ακόμη πιο δύσκολες στιγμές. Τα έργα του Ignatius Brianchaninov, ειδικά ο πέμπτος τόμος του, «An Offering to Modern Monasticism», είναι σαν ρέκβιεμ για εκείνον τον πνευματικό θησαυρό που χάθηκε και δεν θα επιστρέψει. Έχει ένα υπέροχο έργο-ποίημα, θρήνο για έναν πεσμένο μοναχό. Στο πρόσωπό του, ο Ignatius Brianchaninov θρηνεί τον σύγχρονο και μελλοντικό μοναχισμό του. Ακόμη χειρότεροι είναι οι λαϊκοί, όπως η οικογένεια του Λωτ που ζούσε στα Σόδομα.

Γιατί υπάρχουν τόσο λίγοι πρεσβύτεροι σήμερα; Ίσως για να μην καταδικαζόμαστε ακόμα περισσότερο μέσα από τη ζωή τους σε όσα είχαμε και δεν εκτιμούσαμε, που περάσαμε αδιάφορα ό,τι πολυτιμότερο στη ζωή μας. Θυμάμαι στα νιάτα μου τους μεγάλους γέροντες που ένιωθαν μοναξιά ανάμεσα στους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των μοναχών. Δεν μπορούσαν να βρουν διαδόχους: ανάμεσά τους και η νέα γενιά, σαν να λέγαμε, βρισκόταν ένα βαθύ χαντάκι. Θυμάμαι πώς κάποτε ρώτησα τον πατέρα Σεραφείμ τι έπρεπε να κάνω σε μια περίπτωση απάντησε στην ερώτησή μου, αλλά αντί να εκπληρώσω τα λόγια του και να πω «ευλογήστε», άρχισα να του λέω ότι μου ήρθε μια νέα ιδέα πώς να το κάνω αυτό το πράγμα διαφορετικά. Με κοίταξε σιωπηλά και χαμήλωσε το κεφάλι του. Είδα κάποια απελπιστική θλίψη στο πρόσωπό του. Δεν αναφέρθηκε ευθέως στην ανυπακοή μου, αλλά μου φάνηκε ότι ότι ο πατέρας Σεραφείμ είδε σε αυτό πόσο επαναστατική και σταθερή είναι η καρδιά των σύγχρονων μοναχών: δεν μπορούν να δεχτούν τον πρώτο λόγο των πρεσβυτέρων, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να υιοθετήσουν το δώρο του μέσω της χάρης. Μετά προσπάθησα να διορθώσω το λάθος μου - αυτή είναι η άγνοια της υπερηφάνειας, και έκανα όπως είπε ο πατέρας Σεραφείμ, αλλά ένιωσα ότι δεν ήταν πια που κόλλησα το σπασμένο μαζί, ότι η καρδιά μου πραγματικά δεν θέλει υπακοή και πρέπει να τρυπηθεί σαν πέτρινος τοίχος λοστού.

Αποδειχθήκαμε ανάξιοι των πρεσβυτέρων και ο Θεός μας τους πήρε. Τι να κάνουμε όμως; - Τι είναι δυνατό. Διαβάστε τα έργα του Ignatius Brianchaninov και Theophan the Recluse. κάνε αποσπάσματα από αυτά για τον εαυτό σου, όρισε το μέτρο σου και προσπάθησε να εφαρμόσεις τον ασκητισμό στον κόσμο, ας το πούμε μέτρο και αποχή σε όλα. Φτιάξτε μια κλίμακα αξιών για τον εαυτό σας: τι βάζετε στο υψηλότερο επίπεδο και τι στο χαμηλότερο, τι πρέπει να γίνει το κύριο πράγμα για εσάς στη ζωή και τι είναι περιττό, από το οποίο πρέπει να απαλλαγείτε. Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν