Ἀνατολὴ καὶ Δύση: δύο κόσμοι ἀντίπαλοι
Οἱ Πέρσες, λοιπόν, καλοείδανε τὴν Ἑλλάδα. Ἡ. Ἀνατολὴ πάντα καλοέβλεπε τὴ Δύση. Οἱ Ἕλληνες οἱ
ἀρχαῖοι, οἱ καημένοι, εἶχαν μόνο ἕνα πρόβλημα, ἡ Κωνσταντινούπολη ὅμως εἶχε δύο. Ἤτανε στὴ μέση κι
ἀπ᾿ ἐδῶ τὴν πίεζαν οἱ Φράγκοι κι ἀπ᾽ ἐκεῖ τὴν πίεζαν
οἱ Τοῦρκοι. Αὐτὴ ἦταν ἡ δυστυχία μας. Παλέψαμε μὲ
δύο ἐχθρούς, ἐνῶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες παλέψανε μόνο
μὲ τὴν Ἀνατολή. Η Δύση δὲν εἶχε φανερωθεῖ ἀκόμα.
Ἐμεῖς παλέψαμε καὶ μὲ τὰ δύο. Ὑπάρχει καὶ ἕνα δημοτικὸ τραγούδι, ποὺ τὸ λέει καθαρὰ: «Ἀπ᾿ ἔξω, Τοῦρκος
πολεμᾶ / καὶ μέσα Φράγκος χάσκει». Δηλαδὴ ἀπ᾽ ἔξω
μὲ πολεμάει ὁ Τοῦρκος στὰ φανερὰ καὶ μέσα εἶναι ὁ
Φράγκος. Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγαλύτερο βάσανό μας.
Ἀλλά, παρ' ὅλες τὶς ἀντίξοες συνθῆκες, ἀκόμα ἂν μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουμε τὸ ἴδιο αἷμα –γίναν᾿ ἀνακατατωσιές, μπήκανε λαοί, βγῆκαν– δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει
αὐτό. Προσέξτε τί πρότεινε ἡ βασίλισσα: «Ἂν πᾶμε
στρατεύματα, ἂν μεταφέρουμε Πέρσες καὶ τοὺς πᾶμε
ἐκεῖ καὶ τοὺς ἐγκαταστήσουμε...» Καὶ τί ἀπάντησαν οἱ
Πέρσες σοφοί; «Μή, κακομοίρα μου! Γιατί, καὶ νὰ τοὺς
πᾶς, πάλι Ἕλληνες θὰ γίνουνε. Θὰ τοὺς κάνει ὁ τόπος».
Μᾶς γεννάει ὁ τόπος -καὶ οἱ παραδόσεις, φυσικά, ποὺ
θὰ παραμείνουνε καὶ θὰ τὶς βλέπουν οἱ ἄνθρωποι
καὶ θὰ συνεχίζονται. Γιατὶ ὑπάρχει ἡ μανία κάποιων
ἀνθρώπων, ὅτι εἴμαστε συνέχεια γονιδιακή. Μπορεῖ
νὰ εἴμαστε, μπορεῖ καὶ μερικῶς νὰ μὴν εἴμαστε, ἀλλὰ
δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει! Τὸ πνεῦμα ποὺ ἔχουμε πάρει, αὐτὸ
ἔχει σημασία. Καὶ πῶς φαίνεται τὸ πνεῦμα; Σὲ ὅλες τὶς
φάσεις αὐτοῦ τοῦ περίφημου «Μολὼν λαβέ»! Ὅτι αὐτὸ
στὶς πιὸ δύσκολες στιγμές μας μᾶς ἑνώνει. Ἀκόμα καὶ οἱ
κακίες, ποὺ ἔχουμε μεταξύ μας καὶ σκοτωνόμαστε σὰν
Ἕλληνες, αὐτὸ δείχνει ὅτι εἴμαστε ἀκριβῶς συνέχεια
τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Σκοτωνόμαστε. Δὲν ἔχουμε
ἐμεῖς μυαλό νὰ πρωτοστατεῖ ἡ λογική, δὲν ἔχουμε τὴ
λογικὴ τῶν Γερμανῶν ἢ τῶν ἄλλων Εὐρωπαίων.
Βιβλιογραφία.Μολών Λαβέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου