Τι σημαίνει να είσαι για πρώτη φορά στον Άθω;

~Τι σημαίνει να είσαι για πρώτη φορά στον Άθω; Και τι σημαίνει να γίνεις τακτικός επισκέπτης εκεί και τι σημαίνει να γίνεις εργαζόμενος προσκυνητής;

Ποιος δημιουργεί το πνευματικό κομμάτι του Άθω; Τι κάνουν πραγματικά οι μοναχοί στο Άγιο Όρος;~

-Την πρώτη φορά η αίσθηση του να μπαίνεις σε ένα παραμύθι, αυτό ακριβώς ήταν το συναίσθημα. Είχα πολλές εντυπώσεις και μάλιστα κρατούσα ημερολόγιο. Κάθε μέρα περιέγραφα πού ήμασταν, τι είδαμε, τι ακούσαμε, φάγαμε και προσπαθούσα να φωτογραφίσουμε.

Ήθελα να τα πάρω όλα μέσα, να γεμίσω με την ατμόσφαιρα του Άθω, να θυμηθώ και να καταγράψω τα πάντα.

Αλλά οι πιο πολύχρωμες αναμνήσεις κατέληξαν να είναι οι συζητήσεις με τους ανθρώπους. Όλα τα άλλα εξαφανίζονται – φύση, τοπία, αρχιτεκτονική και εκκλησιαστικές υπηρεσίες, αν και όλα αυτά είναι απίστευτα όμορφα. Έρχεται όμως μια στιγμή που όλα γίνονται ένα και σταματάς να θαυμάζεις αυτή την ομορφιά. Αυτό συμβαίνει γιατί θέλετε να δείτε όσο το δυνατόν περισσότερα και δεν θέλετε να χάσετε τίποτα.

Η πιο ζωντανή εντύπωση, το λεγόμενο «φλας», παραμένει στη μνήμη σας. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια μισή ώρα ή δέκα λεπτά συνομιλία κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού. Οι στιγμές που επικοινωνούσες με έναν άνθρωπο, με ανθρώπους για τους οποίους ο Άθως είναι σπίτι.

Ο Άθως είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι ξεχνούν τον εαυτό τους για λίγο. Στον σημερινό ατομικιστικό κόσμο, αυτό σίγουρα δεν ακούγεται δημοφιλές. Το πνεύμα του Άθω δημιουργείται από ανθρώπους που δίνουν νόημα στη ζωή με τον δικό τους τρόπο.

Οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν απαραίτητα στον Άθωνα για να λύσουν τα προβλήματά τους. Ο Άθως είναι ένα μοναδικό μέρος στη γη που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Κάποιοι πιστεύουν ότι υπάρχει μια τόσο μοναδική ατμόσφαιρα εκεί, γιατί αυτό το μέρος είναι το περιβόλι της Παναγίας. 

Σε ό,τι με αφορά, ο Άθως είναι πρώτα και κύρια ένας τόπος όπου αναπτύχθηκε και διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων ένα συγκεκριμένο πρότυπο καθημερινής χριστιανικής ζωής, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη αγιορείτικη ατμόσφαιρα. Όπως είπε ένας φίλος μου, που επισκέφτηκε το Άγιο Όρος μετά από πολλή πειθώ: «Ο Άθως είναι μια εμπειρία του Χριστιανισμού όπου μπορείς να ζήσεις τα πάντα με τα μάτια σου. Το πνεύμα του Άθω διαμορφώνεται από την καθημερινότητα των ανθρώπων που ζουν εκεί.

Το Άγιο Όρος είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι φεύγουν από τη φήμη. Όταν ακούμε για ερήμους, διαβάζουμε για τη ζωή των ερημιτών, φανταζόμαστε καμήλες, πυκνή άμμο, έλλειψη νερού και βλάστησης. Ναι, το είδαμε και εκεί. Όμως η έρημος σημαίνει πρωτίστως ερήμωση και σιωπή. Αυτά είναι δυνατά μόνο όταν ένα άτομο μπορεί να είναι μόνο του με τον εαυτό του. Ο Άθως είναι επίσης ένα είδος ερήμου. Οι Άγιοι Πατέρες μας είχαν σκοπό να πάνε σε αυτή την έρημο, έναν έρημο τόπο, να βρεθούν, να γνωρίσουν τον εαυτό τους στο πρόσωπο του Θεού. Μια από τις σημαντικές στιγμές για τέτοιους ανθρώπους ήταν να βάλουν στην άκρη τον εαυτό τους, το εγώ τους.

Κανένας από τους ερημίτες δεν προσπάθησε ποτέ να δημιουργήσει έναν κόσμο με τη θέλησή του, αλλά έφυγε από την κοσμική ζωή.

Στο Άγιο Όρος, όπως είπε κάποτε ο ηγούμενος της Μονής Δοχειαρίου, το καλύτερο μέρος για να κρυφτείς είναι σε ένα μοναστήρι. Εάν ζείτε σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο, σε μια σπηλιά, θα γίνετε γρήγορα διάσημοι, οι άνθρωποι θα ξεκινήσουν μια φήμη ότι υπάρχει ένας τέτοιος ερημίτης μοναχός, ένας ερημίτης που δεν επικοινωνεί με τον κόσμο και θα κάνουν ουρά για αυτόν.

Κάποτε, κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, ο Γέροντας Γρηγόριος  είπε: «Υπάρχει κάποιος μοναχός στο γεύμα;»

-«Όχι, είναι άρρωστος». «Εδώ, αδέρφια, κοιτάξτε», είπε συγκεκριμένα ο Γέροντα απουσία αυτού του μοναχού. «Ακούς ποτέ το όνομά του στο μοναστήρι, στη λειτουργία;» "Οχι."

«Γιατί δεν το ακούς, τι νομίζεις; Γιατί είναι πάντα στην ώρα του παντού: στις εκκλησιαστικές λειτουργίες, στη δουλειά δεν ξεχωρίζει, δεν αργεί, προσπαθεί να είναι άρτιος, διακριτικός. Και ούτω καθεξής για χρόνια, από χρόνο σε χρόνο. Κανείς δεν ακούει γι 'αυτόν, δεν ξέρει τίποτα. Έτσι κρύβονται οι άνθρωποι από τον κόσμο σήμερα. Δεν είναι επειδή είναι τόσο ταπεινοί ή «ψύχραιμοι», αλλά επειδή είναι σίγουροι ότι δεν είναι τίποτα για να διαφημίσουν».

Ίσως αυτό ακριβώς αξίζει να μάθουμε στον Άθωνα.

~πρωτοδιάκονος της Ιεράς Μονής Τροΐτσκι Ιονίνσκι Αλέξανδρος Πλίσκα~

Πηγή:@orthodox_logos