Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ μάστιγα ποὺ διώχνει ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοὺς
λογισμοὺς καὶ τὰ πάθη. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ σκάλα ποὺ κατεβαίνει
στὸν ἅδη, πάνω στὴν ὁποία οἱ ψυχὲς μποροῦν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ αἰώνιο
σκοτάδι. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ λυχνάρι στὴν ὁδὸ πρὸς τὴν δική
μας καρδία, τῆς ὁποίας τὸ βάθος οὔτε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γνωρίζουμε. Τὸ
κομποσχοίνι εἶναι ἡ φλογίνη ρομφαία, ποὺ περιστρέφεται στὸ χέρι
καὶ δὲν ἀφήνει τὸν δαίμονα νὰ εἰσέλθει στὴν πύλη τῆς καρδίας. Ὁ
οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ συγκρατοῦνται μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτὸ
καὶ τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ σχοινὶ στὸ ὁποῖο ἡ γῆ κρεμᾶται πάνω
ἀπὸ τὴν ἄβυσσο.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ρομφαία τοῦ Γεδεών, ἡ ὁποία πάταξε στὸ
σκοτάδι τῆς νύχτας ἀναρίθμητους ἐχθρούς25· εἶναι ἡ ράβδος τοῦ
Ἀαρών ἕνα ξηρὸ κλαδὶ ποὺ ξαφνικὰ καλύφτηκε ἀπὸ ἄνθη. Οἱ
κόμποι εἶναι σὰν τοὺς κόκκους τοῦ μάννα μὲ τοὺς ὁποίους τρεφόταν
λαὸς στὴν ἔρημο γιὰ σαράντα χρόνια”.
Το κομποσχοίνι εἶναι ὁ μόνος
θησαυρὸς τοῦ ἐρημίτη: προτιμᾶ νὰ δώσει τὸν τελευταῖο χιτώνα ἀπὸ
τὸ σῶμα του καὶ νὰ μείνει γυμνός, παρὰ νὰ χάσει τὸ
κομποσχοίνι.
Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ σφραγίδα ποὺ σφραγίζει τις πέντε
αἰσθήσεις ἀπὸ τὶς ἐμπαθεῖς εἰκόνες τοῦ κόσμου. Τὸ κομποσχοίνι
εἶναι τὸ παραπέτασμα στὰ πέντε παράθυρα τῆς ψυχῆς, γιὰ νὰ
μὴ βλέπει καὶ νὰ μὴν ἀκούει τὰ μάταια. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ
πνευματικὸ θυσιαστήριο στὸ ὁποῖο ὁ νοῦς προσφέρει τις μυστικές
θυσίες στὸν Θεό. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ ἄσβεστο θυμιατήριο,
ἡ ἀκοίμητη λαμπάδα, ἡ λυχνία ποὺ δὲν μποροῦν οἱ θύελλες τοῦ
κόσμου τούτου νὰ τὴν σβήσουν. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς
ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ὁ πρῶτος κόμπος εἶναι ἡ γέννηση καὶ
· ὁ θάνατος. Καὶ αὐτὸς ὁ κύκλος δὲν κλείνει, ἀλλὰ
φεύγει γιὰ τὴν αἰωνιότητα, γι' αὐτὸ τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ κλωστὴ
ποὺ ἔχει τραβηχτεῖ πρὸς τὴν αἰωνιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου