Ήμουν περίπου 18 ετών όταν πήγα σε μια προσκυνηματική ομάδα με τον
Σεβάσμιο Γερόντιο στους Αγίους Τόπους, τον Φεβρουάριο του 2013. Όταν
φτάσαμε στο Βουκουρέστι, ετοιμαζόμασταν να πάμε στον πατέρα Ilie Lăcătusu. Όλοι
θέλαμε να φύγουμε, αλλά ο Ευσεβής είπε: «Όχι, καλή μου, γιατί νυστάζω!». Ήξερα
ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί. Μάταια πήγα, γιατί ήταν κλειστό. Οι ευσεβείς
ήξεραν!
Πριν φύγω για το προσκύνημα, γνωρίζοντας ότι θα ήταν και ο Ευσεβής,
προσευχήθηκα να μείνω δίπλα του όσο περισσότερο γινόταν. Δουλειά Θεού έβγαλα
εισιτήριο και πήγαινα πέρα δώθε στο διπλανό του αεροπλάνο, αλλά και στο
λεωφορείο, ήμουν κι εγώ δίπλα του.
Στο αεροδρόμιο, όταν ετοιμαζόμασταν να μπούμε στο Ισραήλ, με σταμάτησαν
στον έλεγχο διαβατηρίων μαζί με άλλα τέσσερα άτομα από την ομάδα. Μας πήγαν σε
ένα δωμάτιο, μας πήραν διαβατήρια, πιστοποιητικά... Φοβηθήκαμε! Έμεινα εκεί για
περίπου δύο ώρες, γιατί ένας από την ομάδα έχασε την υπομονή του και άρχισε να
ανακατεύεται και να φωνάζει. Δεν μας ζήτησαν τίποτα, απλώς μας κράτησαν εκεί.
Μετά από δύο ώρες, άρχισα να κλαίω, φοβήθηκα ότι κανείς δεν μας έδινε
σημασία, δεν ήξερα τι ήθελαν να κάνουν μαζί μας. Και ξαφνικά, σκέφτηκα ότι μόνο
εγώ έχω τον Ευσεβή και είπα στο μυαλό μου: «Πού είσαι ευσεβής; Δεν έρχεσαι να
δεις τι μας κάνουν;». Μετά από πέντε λεπτά (στο ρολόι!), η πόρτα ανοίγει και
εμφανίζεται ο Σεβάσμιος και λέει: «Αγάπη μου, τι κάνεις; Μείνε για λίγο?
Γιατί δεν έρχεσαι κάποια στιγμή;».
Δεν ξέρω πώς ήρθε, αλλά ήταν με την κοπέλα που ήταν μεταφράστρια και μας
πήρε από εκεί!
Dana Goja,
Negresti-Oaş
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου