109 Ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΕΙΠΕΝ ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου. 2 ράβδον δυνάμεως ἐξαποστελεῖ σοι Κύριος ἐκ Σιών, καὶ κατακυρίευε ἐν μέσῳ τῶν ἐχθρῶν σου. 3 μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου· ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. 4 ὤμοσε Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. 5 Κύριος ἐκ δεξιῶν σου συνέθλασεν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς αὐτοῦ βασιλεῖς· 6 κρινεῖ ἐν τοῖς ἔθνεσι, πληρώσει πτώματα, συνθλάσει κεφαλὰς ἐπὶ γῆς πολλῶν. 7 ἐκ χειμάρρου ἐν ὁδῷ πίεται· διὰ τοῦτο ὑψώσει κεφαλήν.
Ὁ ψαλμὸς αὐτὸς ὀνομάσθηκε χριστολογικὸς στὴν ἐκκλησιαστική
παράδοση. Χριστολογικοὺς λέμε τοὺς ψαλμοὺς ἢ τὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ποὺ ἀναφέρονται στὸν Μεσσία. Ἡ λέξη Μεσσίας δηλώνει αὐτὸν ποὺ εἶναι χρισμένος, δηλαδὴ ἀναφέρεται σὲ πρόσωπο ποὺ ἔχει ἐκλεγεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ ἢ ἀπὸ τὸν λαὸ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸν λαὸ τοῦ
Θεοῦ. Στὴν πρώτη περίπτωση ὁ Θεὸς παρεμβαίνει καὶ σφραγίζει ἕνα τέτοιο πρόσωπο, ἢ ὑποδεικνύει σὲ ἕναν ἔμπιστο προφήτη νὰ τὸ σφραγίσει.
Στὴ δεύτερη περίπτωση ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἐκλέγει καὶ σφραγίζει ἕνα πρόσωπο ποὺ θὰ τὸν ἐκπροσωπεῖ στὴ λατρεία του. Ὅταν ἀργότερα, γύρω στὸν 11ο π.Χ. αι., ἐμφανίστηκε ὁ θεσμὸς τοῦ βασιλέα –παρὰ τὴν ἀντί-
δραση τῶν Προφητῶν- τότε αὐτὸς ὁ βασιλιὰς ἔλαβε καὶ ἱερατικὴ ἰδιότητα, γι' αὐτὸ καὶ ἐχρίετο, λογιζόταν ὡς Μεσσίας, δηλαδὴ Κεχρισμένος. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀπὸ πολὺ παλιὰ ὁ «Χριστὸς Κυρίου» εἶναι
τοῦ λαοῦ γιὰ νὰ χριστεῖ, ἀλλὰ χρειάζεται νὰ ὑπάρχει καὶ τὸ σημεῖον τῆς
κατὰ τὴ βούληση τοῦ Κυρίου Χριστός, ἑπομένως δὲν ἀρκεῖ ἡ ἀπόφαση
θείας βούλησης. Τὸ σημεῖον τῆς θείας βούλησης ἐμφανιζόταν εἴτε μέσῳ
θεοφανειῶν, εἴτε μέσῳ τῶν Προφητῶν, ποὺ καὶ οἱ Προφῆτες ἐπίσης
ἐμπνέονταν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτὸν λοιπόν, τον Μεσσία, συνθέτει καὶ ψάλλει ὁ ποιητὴς τὸν 109ο ψαλμό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου