Σύγχρονοι εικονομάχοι
Οι σύγχρονοι εικονομάχοι, οι προτεστάντες, που αποκαλούν την ιερή εικόνα είδωλο και γελούν μαζί της, δεν τα ακούνε όλα αυτά, δεν θέλουν να τα ακούσουν. Εγώ προσωπικά το έχω ακούσει αυτό περισσότερες από μία φορές. Σήμερα, διάφοροι ξένοι ιεροκήρυκες (ή εκπαιδευμένοι από ξένους) έρχονται σε εμάς στην περιοχή του Νοβοσιμπίρσκ και χλευάζουν τις εικόνες.
Πριν από περίπου 8 χρόνια, ένας από αυτούς ήρθε στην εκκλησία μας στο Μπερντσκ, έσφιξε τα χέρια - και, όπως λένε, έκανε μια ευθεία ερώτηση: - Πες μου, πατέρα, γιατί λατρεύεις τα είδωλα; - Πως σε λένε? - ρωτάω - Γκενάντι. - Γεννάντι, είμαι γέρος, τυφλός, δεν βλέπω, και είσαι νέος, τα μάτια σου βλέπουν, δείξε μου πού είδες τα είδωλα στην εκκλησία; Δείχνει την εικόνα της Βασίλισσας των Ουρανών. Τα χέρια μου μάλιστα τα παράτησαν. Ένιωσα αδιαθεσία. Του λέω: «Άκου, Genochka!» Έχεις μαμά; - Ναι. - Και η φωτογραφία της μαμάς; - Φυσικά και έχω. - Που μένεις? - Στο Νοβοσιμπίρσκ. - Λοιπόν, Genochka, όταν γυρίσεις σπίτι, βγάλε την φωτογραφία τη μητέρα σου, πήγαινε στη μητέρα σου και πες: «Μαμά, αυτό είναι είδωλο!» Τι θα σου πει;! Μόλις ανοιγόκλεισε τα μάτια του... - Λοιπόν, πες μου, αυτό είναι είδωλο;! Ο «κήρυκας» σώπασε. — Έχεις διαβατήριο, Γεννάντι; - Ναι. Πήρα το διαβατήριό μου και έδειξα τη φωτογραφία του: «Γενιάτικο, αυτό είναι είδωλο!» «Λοιπόν, αυτός είναι ένας άντρας», είπε ντροπιασμένος. - Δεν μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε από τη φωτογραφία σας ότι είναι είδωλο; - Οχι! - Ξέρεις ποιον έδειξες στο εικονίδιο; «Την ονομάζετε Βασίλισσα του Ουρανού, αλλά είναι μια γυναίκα όπως όλες οι άλλες, είχε πολλά παιδιά, και ας κάνουμε κόλπα, ας πούμε όλους τους σεχταριστικούς μύθους». -
Προφανώς δεν ξέρετε ποιανού μητέρα είναι; - Ρωτάω. - Ξέρω. Μητέρα του Ιησού. - Γιατί δεν μπορείς να πεις στη μαμά σου ότι είναι είδωλο, αλλά στη μαμά του Ιησού, την οποία κηρύττες, λες με τόλμη ότι είναι είδωλο; Αυτό το πορτρέτο είναι η προσωπικότητά της! Ξέρεις ότι ντροπιάζεις τον Ιησού Χριστό; Τι είδους χάρη θα σας δώσει ο Χριστός αν αποκαλείτε τη μαμά Του είδωλο; Και σώπασε... Καθίσαμε και μιλήσαμε αρκετή ώρα. «Δεν αναγνωρίζεις ούτε τον σταυρό», του λέω. - Για ποιο λόγο? Και που είναι γραμμένο να βαφτιστείς; Άλλωστε ο Ιησούς Χριστός δεν φόρεσε σταυρό, μόνο εσύ φοράς σταυρό! - Γιατί δεν το φόρεσες; Είναι ο ιδρυτής του σταυρού, έφερε έναν ξύλινο σταυρό στο όρος Γολγοθά, και τον σταύρωσαν σε αυτόν τον σταυρό. Ξέρεις? - Ξέρω. - Και λες - δεν το φόρεσα! Σε αυτόν τον σταυρό νίκησε τον θάνατο. Φοράμε λοιπόν τον σταυρό ως ένδειξη της αγάπης Του, ως ένδειξη της νίκης Του επί του θανάτου. Αυτός ο σταυρός είναι ένα όπλο ενάντια στον εχθρό. Και εμείς νικάμε με αυτόν τον σταυρό - διώχνουμε όλες τις κακές σκέψεις. Δεν φοράτε σταυρούς και δεν βαφτίζεστε, αλλά βαφτιζόμαστε - στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος - και άρχισα να υπογράφω τον εαυτό μου με το σημείο του σταυρού. Πώς ο σεχταριστής πήδηξε και έφυγε από κοντά μου. Κι εγώ, αν και γέρος, τον πρόλαβα: «Φεύγεις, Γεννάντι;» - Αυτό είναι θάνατος λοιπόν! Ο σταυρός είναι θάνατος! -μου λέει. «Και με βλέπεις — παρόλο που είμαι γέρος και αδύναμος, είμαι ζωντανός». Πόσες φορές έχω βαφτιστεί - όλη μου τη ζωή, από μικρός, φοράω το σταυρό, και ήμουν μπροστά - αλλά δεν πέθανα! Ποιος στο είπε,τι είναι ο θάνατος; «Και αυτό μας διδάσκουν...
Και όλα του τα χέρια είναι τρυπημένα με τατουάζ - λοιπόν, είναι ακριβώς σαν γάντια ζωγραφισμένα πάνω». -Τι φταίνε τα χέρια σου, Gena; - Ρωτάω. «Κάθισα στο στρατόπεδο για δύο χρόνια, δεν είχα τίποτα να κάνω εκεί, μου έκαναν ένεση - τρυπήθηκα όλος... Ξεκούμπωσε το πουκάμισό του, το έδειξε - και υπήρχε ένα ολόκληρο «πουλόβερ» τρυπημένο στο σώμα μου. Έτσι οι σεχταριστές πιάνουν τέτοιους ανθρώπους και τους εκπαιδεύουν. Και δίνουν δωρεάν λογοτεχνία, δέματα στέλνονται σε κοντέινερ από την Αμερική, από την Αγγλία, από τη Γερμανία - μόνο για να γεμίσουν την ψυχή τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιδεικνύουν το ίδιο σατανικό μίσος για την εικόνα και τον σταυρό. Το παρακολούθησα μόνος μου. Μια μέρα ένα έξυπνο κορίτσι με κάλεσε στο διαμέρισμά μου: «Πήγαινε γρήγορα στην παιδική χαρά, θα κάνουν ένα κήρυγμα εκεί τώρα». Βγήκα στην εξέδρα και είδα νεαρά άτομα να κάθονται σε παγκάκια. Λέω: «Τι ωραία που μιλούν οι νέοι για τον Θεό…» «Ναι, παππού», απαντούν, «τώρα θα διαβάσουμε ένα κήρυγμα, αλλά απλώς θα τριγυρίσουμε όλα τα σπίτια». Θα ξεκινήσουμε σε 15 λεπτά. - Τι θα διαβάσετε; - Ρωτάω. - Προφήτης Μωυσής. -Τόσο καλό είναι. Λοιπόν, πηγαίνεις στην εκκλησία; — Όχι ακόμα, ακόμα σχεδιάζουμε να φτιάξουμε εκκλησία. -Τι πίστη έχεις; - Ορθόδοξος. - Δεν σε έχω δει ποτέ στην Ορθόδοξη Εκκλησία. - Άρα δεν πάμε εκεί, είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά. - Γιατί εξαπατάς τον κόσμο λέγοντας ότι είσαι Ορθόδοξος; Οι άνθρωποι έχουν καταλάβει την εξαπάτησή σας. Κοιτάξτε - έχει περάσει μισή ώρα και κανείς δεν έρχεται στο "κήρυγμα" σας, ούτε ένα άτομο. Άρχισα να τους κάνω ερωτήσεις. Δεν έχουν τίποτα να απαντήσουν. - Ω, ναι, γνωρίζετε τις Αγίες Γραφές! - Λένε. - Και πως! Μόνο που, σε αντίθεση με εσάς, βαφτιζόμαστε -έτσι- και μόλις άρχισα να κάνω το σημείο του σταυρού- οι σεχταριστές παρασύρθηκαν από τον άνεμο. Τρέχουν και με κοιτούν πίσω. Λέω: "Κοίτα, φοβάσαι τον σταυρό!" «Παππού, αυτό είναι θάνατος... Δεν ρώτησα ποιος τους το δίδαξε αυτό, και αυτό είναι κατανοητό». Αυτός είναι ο δεύτερος σεχταριστής που είπε ότι ο σταυρός είναι θάνατος. Να είναι στρατιώτες της Ουράνιας Πατρίδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου