Ένας ενορίτης σταμάτησε να πηγαίνει στην εκκλησία. Αυτό το έκανε πάντα τα Σαββατοκύριακα. Ο καιρός πέρασε και μια μέρα ο ιερέας αποφάσισε να τον επισκεφτεί. Πήγε στο σπίτι του. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και ο ιερέας μπήκε μέσα. Ο πρώην ενορίτης κάθισε ολομόναχος μπροστά στο τζάκι.
Όταν είδε τον ιερέα, του έγνεψε το κεφάλι σε ένδειξη χαιρετισμού και του έκανε νόημα προσφέρθηκε να καθίσει. Έχοντας βολευτεί, ο ιερέας άρχισε επίσης να κοιτάζει την όμορφη φλόγα που έπαιζε στο τζάκι. Οι άντρες ήταν σιωπηλοί. Λίγα λεπτά αργότερα, ο ιερέας σηκώθηκε ξαφνικά, πήρε τη λαβίδα του τζακιού, πήρε μαζί τους τη φλεγόμενο κάρβουνο και το άφησε στην άκρη, μακριά από τη γενική φλόγα. Μετά ξανακάθισε. Η σιωπή συνεχίστηκε. Εν τω μεταξύ, η φλόγα που αφαιρέθηκε είχε ήδη σταματήσει να αναβοσβήνει, αλλά έγινε ελαφρώς κόκκινη και μετά από λίγο ψύχθηκε εντελώς και μαύρισε. Ο παπάς σηκώθηκε πάλι όρθιος, πήρε τη λαβίδα και έβαλε το σβησμένο πυρίμαχο πίσω στην εστία. Μια στιγμή αργότερα ήταν ήδη φλεγόμενο όπως οι γείτονές του.
Κατέβασε τη λαβίδα, ο ιερέας προχώρησε σιωπηλά προς την έξοδο και, όταν ήταν ήδη στην πόρτα, άκουσε τα λόγια:
«Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και για το κήρυγμα δίπλα στο τζάκι». Σίγουρα θα έρθω αυτήν την Κυριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου