Άγιος Θεράπων. Άγιος Μελέτιος επίσκοπος Κίτρους.

 

Άγιος Θεράπων επίσκοπος Κύπρου.

Μάρτυρας της Ορθοδοξίας.

Ὤφθης Θεράπων, οἷα θύτης τοῦ Λόγου,

Ὤφθης Θεράπων, καὶ δι’ αἵματος Πάτερ

Διαβάζουμε στο συναξάρι του Αγίου Θεράποντος τη μνήμη του οποίου εορτάζει η Εκκλησία μας την 14η Μαίου. Την καταγωγή του δεν γνωρίζομεν ακριβώς.  «΄Εκ τῆς Ἑῴας» όπως σημειώνει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης και κατ’ άλλους «ἐκ τῆς τῶν Ἀλαμάνων χώρας», δηλαδή από περιοχή της σημερινής Γερμανίας. Άγνωστος και ο ακριβής χρόνος γεννήσεώς του. Εκτιμάται ότι έζησε τέλους 7ου ή αρχές του 8ου μ.Χ. αιώνος συμπέρασμα που προκύπτει  από την δράση κατά της αιρέσεως του θεοπασχητισμού και της εικονομαχίας. Από μικράν ηλικία έδειξε περιφρόνηση στα υλικά αγαθά και έδειξε κλίση προς τα θεία πράγματα ζών κατά το θέλημα του Κυρίου, ως πραγματικός Χριστιανός. Η αγιογραφία τον αναφέρει ως μοναχό ο οποίος αγωνίζεται να αρέσει στον Κύριο και ευχαρίστως δέχεται τον σταυρό Του. Διακρίθηκε για τους πνευματικούς αγώνες του και χειροτονήθηκε μεγαλόσχημος και ιερέας. Η Θεία Πρόνοια, μετά την κοίμηση του επισκόπου της περιοχής τον αναδεικνύει διάδοχό του, παρά την θέλησή του. Καθολικό το αίτημα των ανθρώπων της περιοχής. Υπακούει στην Θεία Πρόνοια. Ως επίσκοπος συνεχίζει το θεάρεστο έργο. «διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκριβέστατος, πρᾶος, ἐλεήμων ὀρφανῶν πατήρ, χηρῶν ὑπερασπιστής, ὁδηγός τῶν πεπλανημένων, τῶν νοσούντων ἰατρός καί τῶν θλιβομένων παραμυθίαν, καί ἧν ἰδεῖν ἅπαντας χαίροντας καί εὐφραινομένους διά τήν πρόνοιαν καί δικαιοσύνην αὐτοῦ».

Επειδή ο άγιος Θεράπων ποίμανε κατά τον καλύτερο τρόπο την εκκλησία του Χριστού δημιουργεί το ζήτημα των εικόνων, την εικονομαχία. Ο Άγιος πολεμά γενναία την εικονομαχία και ονομάζει αιρετικούς ,ασεβείς, ασεβείς τους εικονομάχους. Οι εικονομάχοι τον συλλαμβάνουν τον βασανίζουν και ξεσχίζουν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια. Ο ίδιος υποφέρει αλλά δεν διαμαρτύρεται ,αλλά απεναντίας λέγει στους βασανιστάς του.«Γιὰ τὴν Ἁγία Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, εἶμαι ἔτοιμος ἀκόμα καὶ κομμάτια νὰ γίνω». Εκείνοι συνεχίζουν και τον κλείνουν στη  φυλακή και τοποθετούν ισχυρά φρουρά έξω από το κελί . Το βράδυ Άγγελλος Κυρίου εμφανίστηκε στον Άγιο και του είπε«Σήκω καὶ μὴ φοβᾶσαι τίποτα. Ἀκούστηκε ἡ προσευχή σου γνήσιε Μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ». Το άλλο πρωί οι φύλακες έβγαλαν τον άγιο από τη φυλακή και άρχισαν να τον ειρωνεύονται, να τον δέρνουν και να τον προπηλακίζουν. Τότε ο Άγιος τους είπε «ἐπειδή μὲ εἰρωνεύεστε καὶ παραμένετε ἀδιόρθωτοι καὶ μὲ βρίζετε, ἔφθασε σὲ σᾶς ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου, καὶ θὰ γίνετε ὅλοι παράλυτοι, ὥστε ἀπὸ σᾶς, νὰ σωφρονιστοῦν καὶ οἱ ὑπόλοιποι». Μόλις ο Άγιος τελείωσε τον λόγο του σχηματίστηκε στον ουρανό ένα είδος αστραπής κα, όλοι παρέλυσαν και ο Άγιος με τη βοήθεια Αγγέλου μεταφέρθηκε στα Ιεροσόλυμα.  

Επισκέφθηκε όλα τα ιερά προσκυνήματα για να λάβει χάρη και ευλογία. Για τα πολλά σημεία και θαύματα που επιτέλεσε οι κάτοικοι τον ανακήρυξαν, ζώντα , ως Μέγα και Θαυματουργό. Ένα από τα πολλά θαύματα: συνάντησε στο δρόμο, τυχαία την πορεία μιας κηδείας μικρού παιδιού εβραίας μάνας. Ο Άγιος σπλαχνίστηκε την μάνα που θρηνούσε σφόδρα και έκλαιγε. Πλησιάζει στο φέρετρο και απλώνοντας το δεξί του χέρι προς το παιδί είπε «Σήκω, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖον οἱ ἄνομοι Ἑβραῖοι σταύρωσαν, ἐπὶ ἡγεμονίας Ποντίου Πιλάτου». Αμέσως το νεκρό παιδί αναστήθηκε και η μάνα προσκύνησε τα ίχνη του Αγίου και με δάκρυα χαράς παρακαλούσε τον Άγιο να βαπτίσει το παιδί και αυτήν . Το θαύμα αυτό όπως και πολλά άλλα έγιναν γνωστά στον κόσμο και η φήμη του Θεράποντος απλώθηκε παντού. Για να αποφύγει τον πειρασμό της υπερηφάνειας αποφάσισε να φύγει μακριά από τα Ιεροσόλυμα. Έτσι με πλοίο φθάνει στην Κύπρο.

 Η φήμη τον ακολούθησε και εκεί. Φιλοξενηθείς από τον Σώσιο επειδή διαπίστωσε ότι αυτός και η σύζυγός του ήταν ασθενείς και ευσεβείς, μάλιστα η γυναίκα του ήταν 9 χρόνια  κατάκοιτος και επεκαλεσάμενος το όνομα του Κυρίου απέκτησαν την υγεία τους. Πολλοί κάτοικοι άρρωστοι κατέφευγαν στον Άγιο ο οποίος βάζοντας τα χέρια του στα κεφάλια των ασθενών με τη χάρη του Χριστού τους θεράπευε. Υπήρξε θερμός κήρυκας της αληθινής ορθόδοξης πίστης και σκληρός κριτής των αιρετικών. Μία μέρα ένας αιρετικός μη μπορώντας να αντιμετωπίσει με επιχειρήματα τον Άγιο άρχισε να τον ξυλοκοπά. Όταν μετά από ημέρες πήγε να ζητήσει συγνώμη από τον Άγιο, αυτός του ζήτησε να ασπαστεί τις ιερές εικόνες και να απαρνηθεί την αίρεση. Ο αιρετικός αρνήθηκε και ο Άγιος δεν τον συγχώρεσε. Είχε δει σε όνειρο τον Χριστό σε νηπιακή ηλικία να φορά λευκό χιτώνα ο οποίος ήταν σχισμένος από την κορυφή μέχρι τα πόδια και να τον πληροφορεί ΄ότι αυτός ο Αιρετικός και οι όμοιοί του διέρρηξαν τον χιτώνα Του με τα πιστεύω τους. Φυσικά όλη η Κύπρος θαύμασε το θάρρος ,την τόλμη και την αρετή του Αγίου. Ο τότε πρόεδρος του νησιού τον κάλεσε κοντά του και τον παρακάλεσε να μείνει κοντά του για να ωφεληθεί όλος ο Λαός και δέκτηκε  να γίνει Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.¨ όλοι ήταν χαρούμενοι και ευχαριστημένοι γιατί εκτός από Επίσκοπος ήταν και ο  Ανάργυρος Ιατρός του νησιού.

Μετά από πολλά χρόνια πολλά άραβες επιδρομείς εισβάλουν στην Κύπρο. Λεηλατούν  και καίε μοναστήρια και εκκλησιές. Βρίσκουν τον Άγιο Θεράποντα να ιερουργεί μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Αυτό δεν τους εμποδίζει να τον σφάξουν πάνω στην Αγία Τράπεζα. Είναι 14 Μαΐου. Αμέσως θαυμαστό σημείο λαμβάνει χώρα. Ουράνιες θείες μελωδίες και  ένα ¨άκτιστο Φως κυκλώνει την Αγία Τράπεζα. Το γεγονός δίνει δύναμη και κουράγιο στους πιστούς στους δε Άραβες τους γεμίζει με φόβο και τύψεις. Οι πιστοί Χριστιανοί με ευλάβεια και με τις δέουσες τιμές κηδεύουν το άψυχο σώμα του μάρτυρα Αγίου Θεράποντα και στον χώρο αυτό κτίζεται ο πρώτος ναός στο όνομα του Αγίου.

            Όταν μετά από αιώνες οι Άραβες θαπατούσαν τα αγιασμένα χώματα της Κύπρου εμφανίζεται σε όνειρο ο Άγιος και ζητά να μεταφερθούν τα οστά του στην Κωνσταντινούπολη. Πράγμα που έγινε στις 27 Μαίου.Κτίστηκε ναός προς τιμή του και αναβλύζουν θαύματα σε όσους επικαλούνται την αγία μνήμη του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Θεραπεύσας ἐνθέῳ ζήλῳ τὸν Κύριον, ἀληθῶς ἀνεδείχθης θεράπων τούτου πιστός· διὸ δέδοσαι ἡμῖν τοῖς τιμῶσί σε, ἀκεσώδυνος πηγή, καὶ πολυχεύμων ποταμός, θαυμάτων καὶ ἰαμάτων, Θεράπον Ἱερομάρτυς· ὅθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῇ ἱερᾷ καὶ ζωηφόρῳ πηγῇ σου, πεποικιλμένῃ ποικιλίᾳ θαυμάτων, πάντες πιστοὶ προστρέχοντες πιστῶς καὶ εὐλαβῶς, πλοῦτον ἀρυόμεθα, ἐξαισίων θαυμάτων, καὶ φαιδρῶς γεραίρομεν, τοὺς σεπτούς σου ἀγῶνας, οὓς περ ὑπέστης ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, Ἱερομάρτυς Θεράπον θαυμάσιε.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις ἱερέων ἔμπνους εἰκών, Θεράπον παμμάκαρ, καὶ Μαρτύρων ὁ κοινωνός· χαίροις ὁ πηγάζων, θαυμάτων θεῖα ῥεῖθρα, σοφὲ Ἱερομάρτυς, τοῖς εὐφημοῦσί σε.

Προσευχή προς τον Άγιο Θεράποντα

Χαίρε Θεράπων Άγιε, της Εκκλησίας δόξα,

Αλεμανίας γέννημα, καύχημα Ορθοδόξων.

Στεκόμαστε όλοι εμείς στην θεία σου Εικόνα,

Τα βάσανα είναι πολλά και σε παρακαλούμε.

Έγινες φίλος του Χριστού και άξιος εδείχθης,

Τα θαύματα αμέτρητα που κάνεις στο Όνομά Του.

Ανέστησες νεκρό παιδί, έδιωξες τον καρκίνο,

παράλυτους θεράπευσε η Θεία σου Εικόνα.

Δαιμονισμένους γιάτρεψες μέσα εις τον Ναό σου,

που η χάρη σου τον έκανε θείο Νοσοκομείο.

Σ΄ όλον τον κόσμο Άγιέ μου να δίνεις την υγεία,

να μας κρατά η Χάρη σου, στην του Χριστού πορεία.

Σύντροφος γίνε δυνατός μέσα εις την ζωή μας,

διώξε μας την κατάθλιψη που έγινε πνοή μας.

Έλα μέσα στα σπίτια μας και χάρισε Γαλήνη,

βουλιάζουμε στα πάθη μας και μες στην σκοτοδίνη.

Σαν αετός παππούλη μας άνοιξε τα φτερά σου,

όλου του κόσμου τα παιδιά κλείσε στην αγκαλιά σου.

Μέσα εις την εντατική τον άνθρωπό μας σώσε,

άπλωσε το χεράκι σου και την υγεία δώσε.

Ας πάει και η Χάρη σου μες στα Νοσοκομεία,

να διαλυθεί σαν σύννεφο η κάθε δυστυχία.

Θεράπων είσαι Ιατρός, πηγή των ιαμάτων,

και Ιεράρχης Άξιος, μεγάλων χαρισμάτων.

Το λάδι απ’ το καντήλι σου μεγάλη ευλογία,

όπου κι αν πέσει Άγιε, χαρίζει την Υγεία.

Η θεία σου παράκληση σαν βάλσαμο τονώνει,

μία χαρά ανείπωτη ποτέ να μην τελειώνει.

Προστάτεψε τον κόσμο σου, Στύλε της Εκκλησίας,

από κακή ενέργεια και του εχθρού μανίας.

Μεγάλη είναι η Χάρη σου, μέγα και τ’ όνομά σου,

ετούτην ώρα κάνε μας πνευματικά παιδιά σου.

Με τόλμη να διαδίδουμε τον Λόγο του Κυρίου,

να μην δειλιάσει η καρδιά, την ώρα μαρτυρίου.

Με πρότυπο τον βίο σου, ασπίδα την Εικόνα,

και όπλο τον Σταυρό Χριστού, αρχίζουμε αγώνα.

Η Παναγιά να ευλογεί, εσύ να μας στηρίζεις,

μέσα από την Εικόνα σου, πάντα να μας φωτίζεις.

Πηγή: orthodoxianpress.com

           www.synaxarion.gr/

 

Μυργιώτης     Παναγιώτης

Μαθηματικός

 

                                    

Ο Νεοϊερομάρτυρας και Εθνομάρτυρας  Άγιος Μελέτιος επίσκοπος Κίτρους

Τον Μάρτιο 1821, ξεσπά η επανάσταση στην Πελοπόννησο. Η φλόγα της, κατά το πέρασμα του καιρού, μεταδίδεται  σε Στερεά Ελλάδα, Αιγαίο, Θεσσαλία, Μακεδονία και αλλού. Από τον Σεπτέμβριο του 1820 υπάρχει ένα κλίμα ενθουσιασμού στη Θεσσαλονίκη για την επερχόμενη επανάσταση. Ο ιεροδικαστής (μουλάς) της Θεσσαλονίκης Χαϊρουλάχ καταγράφει στο Οδοιπορικό του (δηλαδή στο Ημερολόγιο δράσης και γεγονότων). Γράφει, λοιπόν, στον σουλτάνο Μαχμούτ τον Β΄  «έχουν  ένα, δυο σχολειά και  μερικές εκκλησίες που η πιο μεγάλη είναι αυτή που ονομάζουν Μηνά εφέντη και που μέσα στα κελιά της μαζεύονται όλοι οι πρόκριτοι και συζητούν για το Πατριαρχείο, για το Φανάρι και για το Μοριά. Τη μέρα που έφθασα και πήγα στο κονάκι, είχαν φέρει εκεί μπροστά στον Γιουσούφ μπέη  έναν μεσήλικα άπιστο, Μεστανέ εφέντη, γιατί, λέγει, μάθαινε στα παιδιά τους ένα τραγούδι, γραμμένο από έναν άπιστο της Θεσσαλίας (πρόκειται για τον Ρήγα Φεραίο) που η μεγαλειότης σου, με προγενέστερο προσκυνητό φιρμάνι Σου, είχε καταδικάσει».

Την περίοδο εκείνη αναπληρωτής διοικητής της πόλης ήταν ο προαναφερόμενος Γιουσούφ μπέης, ο οποίος ασκούσε τρομοκρατία στους Έλληνες κατοίκους. Έτυχε όμως και η μητρόπολη Θεσσαλονίκης να έχει εκείνη την περίοδο τοποτηρητή τον επίσκοπο Κίτρους Μελέτιο τον Α΄ Κυριακό, που προσπαθούσε να ποιμάνει με σύνεση το χριστιανικό πλήρωμα της πόλης και να το ενθαρρύνει να μη φοβάται τον Γιουσούφ. Ο Μελέτιος βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη από το 1819, αφού ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ιωσήφ απουσίαζε στην Κωνσταντινούπολη ως μέλος της Πατριαρχικής Ιεράς Συνόδου. Ο Μελέτιος ως πρωτόθρονος επίσκοπος της Μητροπολιτικής Επαρχιακής Συνόδου Θεσσαλονίκης ανέλαβε τα καθήκοντα του τοποτηρητή του θρόνου Θεσσαλονίκης κατά κανονικό και έννομο έθος.

Για τον ιερομάρτυρα πολύ λίγα είναι γνωστά. Καταγόταν από το νησί της Άνδρου ή κατ άλλους από τον Κολινδρό Πιερίας και από το 1812 είχε χειροτονηθεί επίσκοπος Κίτρους. Υπήρξε αφιλοχρήματος, ως πραγματικός  Ορθόδοξος, αποφεύγοντας να αποκτήσει περιουσία κατά τη διάρκεια της αρχιερατείας του. Σύμφωνα με την καταγραφή που απέστειλε στον σουλτάνο, μετά τον μαρτυρικό του θάνατο, ο Σαλήχ Δουτφή  εφέντης,  το σύνολό της αποτιμάται μόλις σε 1.102 γρόσια περίπου.

Ο Γιουσούφ μπέης δεν θα άφηνε ανενόχλητο τον τοποτηρητή επίσκοπο. Ο Γιουσούφ ήταν άνδρας βάναυσος, τυρρανικός , που εχθρεύονταν πάνω από όλα τους χριστιανούς. Τους ισχυρισμούς  αυτούς επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο Χαϊρουλάχ, όταν συναντήθηκε μαζί του στο διοικητήριο. Στη συνάντηση αυτή ο Τούρκος διοικητής έδειξε να γνωρίζει καλά τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων και προσδιόρισε και τη στάση που θα κρατούσε λέγοντας: «Πρέπει αλύπητα να τους κτυπούμε, όπου τους βρίσκουμε». Ο Χαϊρουλάχ δεν συμφώνησε και του αντιπρότεινε: «Θα ήταν προτιμότερο αντί να τους κτυπάμε, να τους φερόμαστε καλύτερα σαν φίλοι, ώστε να ΄ναι ευχαριστημένοι και να μην έχουν παράπονα». Ο Γιουσούφ διακόπτει τη συζήτηση και φεύγει. Ο Χαϊρουλάχ θεώρησε καλύτερο τρόπο προσέγγισης να επισκεφθεί τον Μελέτιο. Η συνάντηση έγινε στο επισκοπείο. Ο Χαϊρουλάχ  προειδοποίησε τον Μελέτιο για τις προθέσεις του Γιουσούφ μπέη και τον συμβούλεψε να νουθετήσει τους Έλληνες να είναι πιστοί στους νόμους και στις εντολές του Γιουσούφ. Τον ενημέρωσε για τις διάφορες επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων μέσα στην πόλη σε συνδυασμό με τις κινήσεις στην Πελοπόννησο και στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες. Ο Μελέτιος έδειξε προσποιητή άγνοια και διαβεβαίωσε τον ιεροδικαστή για την πίστη του και αφοσίωσή του στον σουλτάνο. Η συνάντηση έγινε γνωστή στον Γιουσούφ μπέη, καθώς και οι λεπτομέρειες αυτής. Τον Φεβρουάριο του 1821 ο Χαϊρουλάχ  συλλαμβάνεται και φυλακίζεται από  τον Γιουσούφ χωρίς να το γνωρίζει ο σουλτάνος.

 Η έναρξη της επανάστασης βρίσκει τον Χαϊρουλάχ στη φυλακή και τον Μελέτιο να κινείται δραστήρια. Ο Γιουσούφ έχει πληροφορίες για επικείμενη επανάσταση και στη Θεσσαλονίκη. Αρχίζει τις συλλήψεις και ζητά από την ελληνική κοινότητα και από το  Άγιον Όρος να του στείλουν ομήρους. 400 συνολικά όμηροι φυλακίζονται, εκ των οποίων οι 100 είναι μοναχοί. Οι συνθήκες φυλάκισης άθλιες. Γράφει ο Χαϊρουλάχ «όλοι αυτοί, όπως είναι φυσικό, κακοποιούνται στα χέρια του Γιουσούφ, τους μαστιγώνει, τους βρίζει, τους εξευτελίζει και τους θανατώνει ακόμα». Ο σουλτάνος αποφυλακίζει τον Χαϊρουλάχ αλλά ο Γιοσούφ τον κρατάει στη Θεσσαλονίκη και δεν τον αφήνει να φύγει. Έτσι γίνεται ο αυτόπτης μάρτυρας του μαρτυρίου του Μελετίου.

Ο Μελέτιος συνεχίζει να εκτελεί κανονικά τα καθήκοντά του ακόμη και όταν αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση βαίνει κακώς. Πληροφορείται ότι ο μητροπολίτης Ιωσήφ μαζί με τους άλλους έξι συνοδικούς αρχιερείς βρίσκονται φυλακισμένοι από τις 10 Μαρτίου 1821 και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ έχει απαγχονιστεί στις 10 Απριλίου του ιδίου  έτους. Έβλεπε και από  την άλλη πλευρά  την αυξανόμενη επιθετικότητα του Γιουσούφ μπέη, αλλά δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη και το ποίμνιο που του είχε η εκκλησία, εμπιστευτεί, ειδικά αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη έγινε δραματική τον Μάϊο του 1821. Την περιγράφει με τα μελανότερα  χρώματα ο Χαϊρουλάχ: «Η Θεσσαλονίκη, η ωραία τούτη πόλη, που στολίζει σαν σμαράγδι το τιμημένο στέμμα Σου» γράφει προς τον Σουλτάνο, «μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο σφαγείο. Ο μουτεσελήμ Γιουσούφ μπέης, διέταξε τους χαφιέδες του να γυρνούν στους δρόμους της πόλης και να σκοτώνουν αλύπητα κάθε άπιστο που θα συναντούσαν. Οι μισοί από τους ομήρους σφάκτηκαν μπροστά στον Γιουσούφ. Από την εκδικητική μανία του Γιουσούφ δεν γλίτωσε ούτε ο Μελέτιος, ο οποίος θεωρήθηκε ότι έχει ενεργή συμμετοχή στο επαναστατικό κίνημα και για αυτό συνελήφθη άμεσα μαζί με τον εφημέριο του αγίου Μηνά,  τον παπα-Γιάννη. Το μαρτύριο του επισκόπου και του παπα-Γιάννη είναι φρικτό». Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, την πρώτη μέρα του φεγγαριού του Μαΐου (18-19) ο Γιουσούφ μπέης διέταξε να του φέρουν τον Μακάρ εφέντη (δηλ. τον Μελέτιο) και τους άλλους «αγιάνιδες» (πρόκριτους) των ρωμιών. «Τους φέραν  δεμένους και τότε ράγισε η καρδιά μου, βλέποντας τον Μακάρ εφέντη, με τα άσπρα του γένια και τα μακριά μαλλιά του ακατάστατα, να παραδίδεται στα χέρια των «μπασή μποζούκ» και να κομματιάζεται στη μεγάλη πλατεία του Κοπανού (αγορά Βλάλη). Ενός άλλου γέροντα σεβάσμιου, του παπα-Γιάννη, της εκκλησίας του Μηνά εφέντη, του κόψαν τα πόδια  και τα χέρια. Κι έπειτα, κρατώντας τα κομμένα χέρια του, με τα δάκτυλα του βγάλαν τα μάτια του».

Ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Κίτρους Μελέτιος, όπως και ο παπα-Γιάννης, πλήρωσαν με τη ζωή τους την αγάπη για το ποίμνιό τους, την Εκκλησία και την πατρίδα. Ένας ακόμη αρχιερέας, μαζί με τον εφημέριο του ναού του Αγίου Μηνά, πότισε με το αίμα του το δένδρο της ελευθερίας και συνέβαλε με τη θυσία του στην τελική απελευθέρωση του τόπου. Οι Τούρκοι δεν συγχώρεσαν ποτέ  την ανάμειξή του στη επανάσταση του ’21.

Ο Μάρτυρας επίσκοπος, συγκαταλέγεται στη χορεία των Νεοϊερομαρτύρων. Μια χορεία που συγκέντρωσε πάνω της, σε όλη τη μακρόχρονη περίοδο της Τουρκοκρατίας, το μίσος, τη θρησκευτική υστερία και τον φανατισμό των Οθωμανών περισσότερο από κάθε άλλον, γνωρίζοντας την εκδικητική τους μανία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι σε πολλές περιπτώσεις είχαν τη δυνατότητα αρκετοί από αυτούς τους αγίους αρχιερείς - και ο Μελέτιος ανάμεσά τους - να γλυτώσουν και να αποφύγουν το μαρτύριο. Αντί αυτού όμως, προτίμησαν το μαρτύριο και τον θάνατο. Η θυσία τους δεν πήγε χαμένη, αφού έγινε ισχυρό μέσο χαλύβδωσης και στερέωσης του φρονήματος των Ελλήνων για ελευθερία. Το αίμα τους πότισε και θέριεψε το δένδρο της Ελευθερίας και της Ορθοδοξίας.

Η μνήμη του Αγίου Μελετίου, επισκόπου Κίτρους, τιμάται την 18η Μαΐου και η πόλις της Κατερίνης θα κτίσει περικαλλή Ναό στο όνομά Του.

Απολυτίκιον  Ήχος γ΄ Θείας Πίστεως.

Χαίρει έχουσα, η Πιερία,

Ιερόαθλον  λαμπρόν ποιμένα,

Τον επίσκοπον Κίτρους Μελέτιον,

Υπέρ Χριστού γάρ το αίμα εξέχεε

Θεσσαλονίκης φοινίξας  το έδαφος

διό  άπαντες, τιμώμεν αυτόν εν άσμασι,

Αυτού  εξιστορούνες τα θαυμάσια.

Κοντάκιον  Ήχος πλάγιος του δ΄ Τη υπερμάχω

Της Πιερίας ποιμενάρχην ιερόαθλον

Της Εκκλησίας στεφανίτην τον περίδοξον

εγκωμίοις καταστέξωμεν εγκαρδίως, εν

εσχάτοις γαρ τοις έτεσιν ενήθλησεν,

υποστάς αυτού της κάρας την απότμησιν

Διό  κράζομεν, χαίρεις Κίτρους Μελέτιε.

Μεγαλυνάριον

Κίτρους ποιμενάρχην περιφανή

Και της Πιερίας, σεμνολόγημα ιερόν,

Μάρτυρα Κυρἰου, και άμα αρχιθύτην,

Μελέτιον τον Νέον ανευφημήσωμεν

Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ΙΩΗΛ

 

Πηγές  και βοηθήματα

Παπάζογλου Αβραάμ, Η Θεσσαλονίκη κατά τον Μάιο του 1821.Μακεδονικά 1, Χρονολογία 1940, Σελίδες 417-428.       

  Αγγελόπουλου Αν. Αθανασίου, Ο Εθνομάρτυρας Επίσκοπος Κίτρους Μελέτιος, ιστότοπος του Ιδρύματος Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού.

Σωτηριάδη Ιγνατίου (Αρχιμ.), Πανόραμα Ιστορίας της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, τόμος Α΄, Έκδοση Βαρναβείου Βιβλιοθήκης Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης 1999.

Εγκόλπιο ημερολόγιο Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος έτους 2017.      

Στεργιούλη Χαράλαμπου Νεομάρτυρες από τη σκλαβιά στον Ουρανό, έκδοση Αρχονταρίκι, 2021

 

 

Μυργιώτης  Παναγιώτης

Μαθηματικός