20 Ιουλίου 1974
Πρωί-πρωί, ἀπὸ τὶς πέντε, ἡ κυρα-Σοφία ἦταν στὸ πόδι, ὅπως πάντα. Ἄνοιξε το ραδιόφωνο κι ἄρχισε νὰ
κάνει δουλειές μαζὶ μὲ τὴν κόρη της, τη Μαρία. Όλα
φαίνονταν ὅτι θὰ κυλοῦσαν φυσιολογικὰ κι αὐτὴ τὴ μέρα...
Μὰ δὲν πρόλαβαν οὔτε ν᾿ ἀκούσουν το τέλος τοῦ δεύτερου τραγουδιοῦ... Ὁ ἦχος αεροπλάνων πολλῶν,
ποὺ πετοῦσαν θαρρεῖς ἀκριβῶς πάνω ἀπ' τὰ κεφάλια
τους, κάλυψε τὴ φωνὴ τοῦ ραδιοφώνου. Ἡ γῆ ἔτρεμε
καὶ σὲ λίγο ἐκκωφαντικοὶ θόρυβοι ἀκούστηκαν ἀπὸ
μακριά. Τῆς κυρα-Σοφίας τῆς κόπηκαν τὰ πόδια. Άρπαξε
τὸ ραδιόφωνο καὶ τὸ ἀκούμπησε στὸ αὐτί της. Ἀκόμα
ἔπαιζε μιὰ χαρούμενη μελωδία.
- Μάνα, τί γίνεται;
-
– Δὲν ξέρω, κόρη μου, εἶπε μὲ κομμένη τὴν ἀνάσα ἡ κυρα-Σοφία, καθὼς ἔβαζε λίγο νερὸ νὰ πιεῖ, νὰ συνέλθει.
Στὸ μεταξὺ ὁ κυρ-Γιώργης ἀνέβηκε στὸν καρκαντά του καὶ κατευθύνθηκε πρὸς τὸν καφενέ, μήπως μάθει
κάτι, ἴσως κάποιος νὰ ἤξερε κάτι περισσότερο...
Ὁ ἦχος ἀπὸ τὶς βόμβες σταματοῦσε γιὰ λίγο κι ἔπειτα
ἄρχιζε ξανά, σκορπώντας στις καρδιές τους τον φόβο...
Σὲ κάποια φάση, ποὺ πάλι ὁ θόρυβος ἔπαυσε πρὸς στιγμὴν, στὸ ραδιόφωνο ἡ μουσικὴ σταμάτησε ἀπότομα καὶ ἄκουσαν τὸ ἔκτακτο πολεμικὸ ἀνακοινωθέν.
- Παναγία μου! φώναξαν μάνα καὶ κόρη.
Ἡ Μαρία κοίταξε τὸ ρολόι: ἦταν 8 τὸ πρωί.
Βιβλιογραφία. Σπασμένες μνήμες. Μαρίνα Χαρά Χρυσόστομου. Εκδόσεις Σταμούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου