«Μιά φορά ὁ Γέροντας παπα-Κύριλλος τῆς
Νέας Σκήτης τοῦ εἶπε:
—Πᾶμε, παιδί μου Μακάριε, στόν κῆπο;
Ὁ π. Μακάριος ἀπόρησε πῶς ὁ Γέροντας ἀπό μό
νος του ζήτησε να κατέβουν στον κῆπο. Ἀφοῦ και
τέβηκαν στον κῆπο ὁ π. Μακάριος ἔκοψε σύκα, τά
καθάρισε, ἔβαλε καί νερό, πού ἔτρεχε ἀπ' τό στό
μιο τῆς πηγῆς σ᾿ ἕνα κατσαρολάκι, πού πάντα βρι-
σκόταν ἐκεῖ.
Τότε τοῦ λέει ὁ Γέροντας:
—Παιδί μου Μακάριε, θά ἤθελες νά σέ χειροτονή-
σουμε διάκονο;
Ὁ π. Μακάριος τοῦ ἀπάντησε:
—Ὄχι, Γέροντα.
Γιατί, παιδί μου; Ἐνῶ ὅλα τά καλογέρια στην
ἡλικία σου ἐπιθυμοῦν νά γίνουν διάκονοι και παπάδες.
—Εγώ δέν θέλω, Γέροντα, τοῦ ξαναεῖπε. Διότι θα
ἔχετε κεφαλόπονο· θά σᾶς στέλνουν γράμματα και
θὰ σᾶς λένε: “Άγιε πνευματικέ να κάνετε ἀγάπη, νά
μᾶς στείλετε τό διάκονο, ἔχουμε τήν τάδε πανήγυ
ρι, ἔχουμε τόν τάδε Δεσπότη". Καί δέν ξέρω καί ἐγώ
τί θά θέλουν. Ἐγώ θά φεύγω ἀπ᾽ τό σπίτι καί τότε
μπορεῖ τά μυαλά μου να πάρουν ἀέρα καί νά φύγω
ἀπ' τή συνοδεία.
Τότε τοῦ λέει ὁ Γέροντας:
-Καλά, παιδί μου, ἀφοῦ δέν θέλεις “νἆναι εὐλογη
μένο". Ἐμεῖς δέν θά σέ πιέσουμε. Γιά ὅσα σκέφτεσαι
καί ἀνέφερες, ἔχεις δίκαιο.
Τοῦ ἀπαντᾶ ὁ π. Μακάριος, τοῦ Γέροντα:
-Εγώ, Γέροντα, θέλω να μείνω στο σπίτι, να
κάνω διάφορες δουλειές, να γίνω καλός ἁγιογράφος
καί ὄχι νά γυρίζω ἐδῶ κι ἐκεῖ.
Ἔτσι ὁ π. Μακάριος, ἄν καί νεαρός στήν ἡλικία,
ἀπέδειξε ὅτι ἐμφορεῖτο ἀπό γνήσιο μοναχικό φρόνημα προτιμώντας την αφάνεια και το "λαθε βιώσας"
Βιβλιογραφία ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΛΎΒΑΣ.Η ΣΥΝΟΔΕΊΑ ΠΑΠΑΚΥΡΙΛΛΑΙΩΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου