«Τα βήματα της συγχώρεσης
Δύσκολα συγχωρούμε τα λάθη μας. Ή αν συγχωρούμε, δεν ξεχνάμε. (Και η συγχώρεση χωρίς να ξεχνάς είναι σαν να μην υπάρχει, άχυρο χωρίς σκύλο, στόμα χωρίς δόντια). Δυσκολευόμαστε ακόμη πιο πολύ να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας.
(Και αυτό το να έχουμε κατά νου είναι δηλητηριώδες. Για να επιτύχουμε εσωτερική γαλήνη, πρέπει να φτάσουμε, μέσω της μετάνοιας, πέρα από τη μετάνοια: να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας.)
Το πιο δύσκολο είναι να συγχωρήσουμε αυτούς που αδικήσαμε. (Όποιος γίνεται ικανός να συγχωρήσει αυτόν που αδίκησε, καταφέρνει πραγματικά ένα δύσκολο πράγμα, σπάει πραγματικά ένα ρεκόρ.)
Η αυτοσυγχώρεση έχει πιο σοβαρό χαρακτήρα απ' ό,τι θα μπορούσε να ειπωθεί: σημαίνει δυσπιστία στην καλοσύνη του Θεού, την απόδειξη της πεισματικής και υπολογιστικής κακίας μας. Είναι επίσης η περίπτωση του Ιούδα, ο οποίος δεν πίστεψε ούτε στη δύναμη του Χριστού (ότι μπορεί να τον συγχωρήσει) ούτε στην καλοσύνη του Χριστού (που θέλει να τον συγχωρήσει)».
Nicolae Steinhardt - Jurnalul fericirii, Ed Dacia, 1998, σελίδα 116
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου