Μήνας ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ,ο οποίος έχει τριάντα μία ημέρες. Η ημέρα φτάνει τις δεκατρείς ώρες και η νύχτα τις έντεκα.

Μήνας ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ,ο οποίος έχει τριάντα μία ημέρες.  Η ημέρα φτάνει τις δεκατρείς ώρες και η νύχτα τις έντεκα. 

Την πρώτη του μηνός Αυγούστου, εορτάζεται η μνήμη των Αγίων Επτά Μαρτύρων Μακκαβαίων: Αβείμ, Αντωνίου, Γουρίου, Ελεάζαρου, Ευσεβωνά, Αχείμ και Μαρκέλλου, καθώς και της μητέρας τους Σολομονής και του διδασκάλου τους Ελεάζαρου.

Για τον Ελεάζαρο:

Πρώτος πριν τον Χριστό μπήκε στη φωτιά ο Ελεάζαρος,

και άφησε ίχνη αγώνα στους υπόλοιπους.

Για τη Σολομονή:

Έχω πρώτη αθλήτρια άλλη, πριν τη Θέκλα,

τη Σολομονή, που πριν τον Χριστό την κατέκαψε η φωτιά.

Για τους Επτά Μακκαβαίους:

Από την εβδόμη (μητέρα) προσφέρθηκε επτάδα παιδιών,

τροχοί και φλόγες τις έστειλαν στην ογδόη (αιώνια ζωή).

Πρώτα έκαιγαν τη Σολομονή και τους επτά της γιους.

Αυτοί οι Άγιοι έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλιά Αντιόχου, υιού του Σελεύκου, το έτος 5327 από τη δημιουργία του κόσμου, δηλαδή το 173 προ Χριστού. Τους ανάγκαζε ο Αντίοχος –που αφάνισε και υποδούλωσε όλο το γένος των Εβραίων– να αρνηθούν τις συνήθειες και διατάξεις που είχαν παραδοθεί από το Νόμο και τους προγόνους τους, δηλαδή να φάνε κρέας από χοίρο. Επειδή όμως αρνήθηκαν να υπακούσουν σε αυτό, τόσο οι ίδιοι όσο και ο διδάσκαλός τους Ελεάζαρος, επέμειναν να τηρούν τη θεία εντολή, η οποία λέει:

«Το γουρούνι, παρότι έχει σχισμένες οπλές και διχαλωτά νύχια, δεν αναμασά την τροφή του. Είναι ακάθαρτο για εσάς· δεν θα φάτε από τα κρέατά του, ούτε θα αγγίξετε το ψοφίμι του· αυτά είναι ακάθαρτα για εσάς.» (Λευιτικόν 11, 7)

Δηλαδή, μην φάτε χοίρο, γιατί παρόλο που έχει σχισμένες οπλές, δεν αναμασά την τροφή του. Άρα, μην φάτε το κρέας του, ούτε να αγγίξετε το νεκρό του σώμα, διότι είναι ακάθαρτο.

Γι’ αυτόν τον λόγο, στον Άγιο Ελεάζαρο έδεσαν τα χέρια πίσω και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, του έχυσαν στα ρουθούνια υγρά βρωμερά και καυστικά. Μετά, τον έριξαν μέσα στη φωτιά, στην οποία προσευχήθηκε, ώστε το αίμα του και ο θάνατός του να γίνουν λύτρωση και ελευθερία για ολόκληρο το έθνος του, και έτσι παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού, ο μακαριστός.

Κατόπιν, ο τύραννος έφερε μπροστά του τους επτά Άγιους Παίδες και τους τιμώρησε, τον καθέναν σύμφωνα με την ηλικία του, με τροχούς, λόγχες, φωτιά και άλλα βασανιστικά όργανα, τα οποία εισχωρούσαν στις αρθρώσεις και τα μέλη του σώματός τους. Οι μακάριοι Παίδες, πεθαίνοντας μέσα σ’ αυτά τα βάσανα, απέδειξαν πως ο νους είναι κύριος και αυτοκράτορας των παθών· και εάν το θελήσει, δεν μπορεί να νικηθεί από αυτά.

Και έτσι έλαβαν από τον Κύριο τα στεφάνια του μαρτυρίου. Έπειτα, η μητέρα τους Σολομονή, βλέποντας πως οι επτά γιοι της ολοκλήρωσαν τον αγώνα τους με ανδρεία, χάρηκε. Και χωρίς να τη βάλει κανείς με το ζόρι, μόνη της πήγε και έριξε τον εαυτό της στη φλεγόμενη φωτιά, και έτσι παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Η σύναξή τους τελείται στον μαρτυρικό τους Ναό, που βρίσκεται στην περιοχή που ονομάζεται «του Δομνίνου», και πιο πέρα στην περιοχή της Ελαίας.

Σημειώσεις

Σε χειρόγραφο Συναξαριστή, το όνομα «Αχείμ» αναφέρεται ως «Ευλάλος», ενώ σε άλλο ως «Μάρκος».

Αυτό αποδεικνύει και ο Ιώσηπος ο Εβραίος, στον λόγο του με τίτλο «Περί αυτοκράτορος λογισμού», ο οποίος ξεκινά με τα λόγια: «Φιλοσοφώτατον λόγον επιδείκνυσθαι μέλλων».

Σημείωσε ότι:

Ο Θεολόγος Γρηγόριος έγραψε εγκωμιαστικό λόγο προς τους Αγίους Μακκαβαίους, με αρχή: «Τί δε οι Μακκαβαίοι;»

Ο Ιερός Χρυσόστομος έγραψε τρεις λόγους, που περιέχονται στον πέμπτο τόμο της έκδοσης του Ετόνη. Οι αρχές των λόγων είναι:

Πρώτος: «Ως φαιδρά και περιχαρής ημίν»

Δεύτερος: «Άπαντας μεν ουν εγκωμιάσαι»

Τρίτος: «Και τοις Μάρτυσιν ορών»

Αξιοσημείωτο είναι όσα γράφει ο Γρηγόριος για αυτούς:

«Αυτοί που μαρτύρησαν πριν από τα Πάθη του Χριστού, τι άραγε θα έκαναν αν διώκονταν μετά Χριστόν, μιμούμενοι τον θάνατο του Κυρίου μας υπέρ ημών; Διότι, αυτοί χωρίς πρότυπο έδειξαν τόσο μεγάλη αρετή· πώς δεν θα φαίνονταν ακόμα πιο γενναίοι, εάν είχαν και το πρότυπο μπροστά τους; Είναι δε αυτός ο λόγος μυστικός και απόρρητος, πολύ πιθανός κατά τη γνώμη μου και όλων των θεοφιλών· ότι κανένας απ’ όσους τελειώθηκαν πριν από την έλευση του Χριστού, δεν στερήθηκε της πίστης στον Χριστό. Διότι, ο Λόγος φανερώθηκε φανερά μεν στους καιρούς του, γνωρίστηκε όμως και νωρίτερα σε όσους είχαν καθαρή διάνοια.»

Σημείωσε ότι το λείψανο της Αγίας Σολομονής σώζεται ακέραιο στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Στο μαρτύριο αυτών έγραψε λόγο και ο Ιώσηπος ο Ιουδαίος, με αρχή: «Φιλοσοφώτατον λόγον επιδείκνυσθαι μέλλων». Επίσης, υπάρχει και συντομότερος λόγος προς αυτούς, στη Μεγίστη Λαύρα, με αρχή: «Ότι των παθών αυτοκράτωρ ο λογισμός».

Το μαρτύριο τους διάβασε εδώ:https://www.saint.gr/53/1/biblebooks.aspx

* * * 

Την ίδια ημέρα η Πρόοδος( λιτανεία στους δρόμους)του Τιμίου Σταυρού.

Στην Κωνσταντινούπολη, μετά την προσκύνηση του Τιμίου Ξύλου, γινόταν η λεγόμενη Πρόοδος, δηλαδή η περιφορά Του μέσα στην πόλη. Ο Ευστρατιάδης αναφέρει τα έξης: «Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον».

Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στο έργο «Έκθεσις Βασιλείου τάξεως» περιγράφει τον τρόπο που γινόταν, τόσο η προσκήνηση, όσο και η περιφορά. Το Τίμιο Ξύλο, λοιπόν, προσφερόταν για προσκύνηση από τους πιστούς από τις 23 Ιουλίου και για επτά ημέρες. Στη συνέχεια, για δύο εβδομάδες γινόταν  η Πρόοδος  του  Τιμίου Ξύλου προς αγιασμό, η οποία κάλυπτε όλη σχεδόν την Πόλη και τα περίχωρά της. Στις 14 Αυγούστου περιέφερναν το Τίμιο Ξύλο στα ανάκτορα και το εναπόθεταν στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, που βρισκόταν εντός του παλατίου.

Η εορτή της Προόδου του Τιμίου Σταυρού καθιερώθηκε να τελείται στις εκκλησίες, λόγω της σωτηρίας των Βυζαντινών από την επιδρομή των Σαρακηνών, με τη δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, επί αυτοκρατορείας του Μανουήλ Κομνηνού.

Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου και Διαδίκτυο