Η συνέντευξη!!!

Ήταν ένας γιός,

που δεν του άρεσε να ζει στο σπίτι του πατέρα του επειδή συνέχεια τον εκνεύριζε με τις παρατηρήσεις του. 

"Αν δεν πρόκειται να τον χρησιμοποιήσεις, κλείσε τον ανεμιστήρα."

"Η τηλεόραση είναι ανοιχτή στο σαλόνι ενώ δεν είναι κανείς. Κλείσ' την! "

"Κλείδωσε την πόρτα."

"Μην σπαταλάς τόσο πολύ νερό."

Στον γιό δεν άρεσε ο μπαμπάς του να τον εκνευρίζει για όλα αυτά τα μικροπράγματα.

Έπρεπε όμως να τον ανεχτεί..

Μέχρι που μιά μέρα έλαβε πρόσκληση για συνέντευξη εργασίας.

"Μόλις πάρω τη δουλειά, φεύγω από αυτή την πόλη. Δεν θα ανέχομαι άλλο την γκρίνια του πατέρα μου. "

Όταν πήγαινε για τη συνέντευξη, ο μπαμπάς τον συμβούλεψε:

"Απάντησε χωρίς δισταγμό στις ερωτήσεις που θα σου θέσουνε. Ακόμη κι αν δεν ξέρεις την απάντηση, να έχεις αυτοπεποίθηση. "

Του έδωσε επίσης περισσότερα χρήματα από όσα πραγματικά χρειαζόταν για τη συνέντευξη.

Ο γιος έφτασε στο σημείο της συνέντευξης και συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχαν φρουροί ασφαλείας στην πόρτα.

Η πόρτα ήταν ανοιχτή προς τα έξω και εμπόδιζε τους ανθρώπους που περνούσαν απ΄έξω.

Έκλεισε την πόρτα και μπήκε στην αυλή.

Και στις δύο πλευρές του δρόμου έβλεπε όμορφα λουλούδια, αλλά ο κηπουρός είχε αφήσει ανοιχτή την βρύση και το νερό στο λάστιχο συνέχιζε να ξεπηδά με ορμή και ξεχείλιζε παντού. 

Πήρε το λάστιχο, το μετακίνησε γύρω-γύρω και το έβαλε κοντά σε άλλα φυτά που το χρειαζόταν.

Δεν υπήρχε κανένας στον χώρο υποδοχής, ωστόσο υπήρχε ενημέρωση που έλεγε ότι η συνέντευξη θα ήταν στον πρώτο όροφο.

Ανέβηκε αργά τις σκάλες.

Τα φώτα ήταν ακόμα ανοιχτό στις 10 το πρωί, πιθανότατα από το προηγούμενο βράδυ.

Θυμήθηκε την προειδοποίηση του πατέρα του:

"Γιατί φεύγεις από το δωμάτιο χωρίς να σβήνεις το φως; ",

του φαινόταν σαν να τον άκουγε τώρα. 

Ενοχλημένος με τη σκέψη αυτή, έψαξε για τον διακόπτη κι έσβησε το φως.

Επάνω, σε μια μεγάλη αίθουσα, είδε πολλά άτομα να κάθονται περιμένοντας τη σειρά τους.

Κοίταξε το πλήθος και αναρωτήθηκε αν είχε κάποια πιθανότητα να πάρει τη δουλειά.

Μπήκε λίγο νευρικά στην αίθουσα και πάτησε το χαλάκι ¨ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ¨ μπροστά στην πόρτα, 

αλλά συνειδητοποίησε ότι ήταν ανάποδα.

Το ίσιωσε αμήχανα. 

Τις συνήθειες είναι δύσκολο να τις ξεχάσει κανείς.

Είδε ότι στις μπροστινές σειρές υπήρχαν πολλοί καθισμένοι που περίμεναν, ενώ οι παραπίσω σειρές ήταν άδειες.

Άκουσε ξανά τη φωνή του πατέρα του:

"Γιατί ο ανεμιστήρας καίει ενώ δεν υπάρχει κανείς; "

Έκλεισε τους περιττούς ανεμιστήρες και κάθισε σε μία από τις άδειες καρέκλες.

Παρατηρούσε τους υποψηφίους να μπαίνουν στην αίθουσα συνεντεύξεων και να βγαίνουν από άλλη πόρτα, σχεδόν αμέσως.

Οπότε, δεν υπήρχε περίπτωση να μάθει κανείς τι ρωτούσανε στη συνέντευξη.

Όταν επιτέλους ήρθε η σειρά του, ο υπεύθυνος πήρε τα δικαιολογητικά του και χωρίς να τα κοιτάξει, ρώτησε:

- Πότε μπορείτε να αρχίσετε να δουλεύετε;

Ο γιός σκέφτηκε:

"Είναι μια απλά μια δελεαστική ερώτηση ή στα σοβαρά μου προσφέρουν τώρα τη δουλειά; "

- Τι σκέφτεστε; ρώτησε ο υπεύθυνος.

Δεν κάνουμε ερωτήσεις σε κανέναν υποψήφιο εδώ, γιατί πιστεύουμε ότι μέσω αυτών δεν θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε πραγματικά τις ικανότητες κάποιου.

Επομένως, το τεστ μας είναι να αξιολογήσουμε την συμπεριφορά του υποψηφίου.

Κάναμε κάποιες αξιολογήσεις με βάση τη συμπεριφορά των ατόμων και παρατηρήσαμε τους πάντες μέσω καμερών.

Κανένας από όσους ήρθαν εδώ σήμερα δεν έκανε τίποτα για να φτιάξει την ανοιχτή πόρτα, το λάστιχο που έτρεχε άσκοπα το νερό, το χαλάκι καλωσορίσματος, να σβήσουν τους ανεμιστήρες ή τα φώτα που έκαιγαν χωρίς λόγο.

- Μόνο εσείς το κάνατε, γι' αυτό αποφασίσαμε να σας επιλέξουμε, συμπλήρωσε ο υπεύθυνος.

Πάντα τον ενοχλούσε η πειθαρχία του πατέρα του, αλλά τότε συνειδητοποίησε ότι χάρη σ'αυτόν έπιασε την πρώτη του δουλειά.

Ο εκνευρισμός και ο θυμός του γι΄αυτόν εξαφανίστηκαν εντελώς και επέστρεψε σπίτι χαρούμενος.

Για να γίνουμε άνθρωποι αξίας, επιβάλλεται να δεχτούμε νουθεσίες και καθοδήγηση που διορθώνουν κακές συνήθειες και συμπεριφορές. 

Αυτό κάνουν οι γονείς μας όταν μας πειθαρχούν.

Ο πατέρας μας είναι ο ¨δάσκαλός¨ μας όταν είμαστε πέντε, 

ένας ¨καθηγητής¨ όταν είμαστε στα είκοσι μας και ¨οδηγός¨  

για όλη μας τη ζωή.

Δεν υπάρχει λόγος να πληγώνεις τους γονείς σου όταν είναι ζωντανοί και να μετανιώσεις όταν θα έχουν ¨φύγει¨.

Να τους φέρεσαι με σεβασμό και ειλικρίνεια.