Μέρα με τη μέρα. Ημερολόγιο Ορθοδόξου Ιερέα! 243

 

Αστέρι της Βηθλεέμ

08 Σεπτεμβρίου.

 

«Ένα αστέρι πήγε μπροστά τους» ( Ματθαίος 2:9 )

 

Πού ήταν το αστέρι όσο έμεναν στην πόλη του Ηρώδη; Αλήθεια σταμάτησε να λάμπει στον ουρανό και βγήκε τη στιγμή που τους έφερε στο παλάτι του μεγάλου βασιλιά;

 

Όχι, το αστέρι έμεινε εκεί, αλλά το έχασαν από τα μάτια τους. Θολώθηκε από τη δόξα του ανθρώπου, από τα ψηλά κτίρια της αχανούς πόλης. Οι Μάγοι έπαψαν να βλέπουν το υπέροχο ουράνιο ζώδιο που τους καθοδηγούσε όταν σκοτείνιαζε μια κοσμική, καθημερινή σκιά. Όταν πάλι άφησαν πίσω τους κάθε τι γήινο, τους φάνηκε πάλι το αστέρι. Τους περίμενε στο καθαρό θησαυροφυλάκιο του ουρανού, και όταν τα μάτια τους απομάκρυναν από τον αμαρτωλό κόσμο, ξαναφωτίστηκαν από μια ήσυχη λάμψη από ψηλά.

 

Το ίδιο συμβαίνει μερικές φορές και με σένα ψυχή μου. Οι απελπισμένες κραυγές σας ακούγονται για την εξαφάνιση του Άστρου της Βηθλεέμ, ενώ εσείς οι ίδιοι έχετε απομακρυνθεί από αυτό. Το αστέρι έμεινε στη θέση του, αλλά έχασες τον ουρανό. Κάθε τι μάταιο, κάθε τι εγκόσμιο, γήινο έχει θολώσει το βλέμμα σου και σκοτείνιασε τη δόξα των προηγούμενων ημερών.

 

Σηκωθείτε ψηλότερα και το αστέρι θα λάμψει για εσάς ξανά σε όλο του το μεγαλείο. Το θαυμάσιο φως στην ανατολή θα αποκατασταθεί σε εσάς και θα γνωρίσετε ξανά τη δόξα που σας φάνηκε στις ημέρες της νιότης σας. Το αστέρι σου σε περιμένει να σε οδηγήσει στη φάτνη του Θείου Παιδιού και όταν πετύχεις την ταπεινοφροσύνη που δείχνει στη Βηθλεέμ, εσύ ο ίδιος θα μετατραπείς σε παιδί και θα έχεις την καρδιά ενός παιδιού και τη σοφία της ωριμότητας.

Το Πνεύμα δίνει ζωή

09 Σεπτεμβρίου.

 

«Να είστε σταθεροί στην προσευχή, αγρυπνώντας σε αυτήν με ευχαριστία» ( Κολ. 4:2 ).

 

Για να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Σωτήρα και να ζήσουμε σύμφωνα με τον λόγο Του, πρέπει να ακούσουμε τη φωνή Του στην ψυχή μας, τη φωνή του Αγίου Πνεύματός Του μέσα μας. Με το Άγιο Πνεύμα Του, ο Θεός μερικές φορές μας καλεί, μας προτρέπει, μας παρηγορεί και μας αναζωογονεί. Μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας διδάξει αληθινή, εγκάρδια μετάνοια, ζωντανή πίστη και αδιατάρακτη ειρήνη. Σε συνεχή στενή ενότητα με τον Χριστό μαθαίνουμε να αγαπάμε, σε Αυτόν καταλαβαίνουμε όλη τη ματαιότητα της επίγειας ευτυχίας, μέσα σε Αυτόν, εν μέσω αγώνων και δοκιμασιών, μας αποκαλύπτονται υπέροχοι θησαυροί πνευματικής παρηγοριάς.

 

Ακολουθώντας τις οδηγίες Του, ακολουθούμε τον ίδιο τον Χριστό, με μια λέξη, «Το Πνεύμα δίνει ζωή» . σε Αυτόν είναι η αληθινή ζωή! Ευλογημένη η ψυχή που πνίγει μέσα της όλους τους γήινους ήχους για να ακούσει μόνο τη θεϊκή Του φωνή. Ευλογημένος είναι αυτός που ακούει αυτή τη φωνή, που έχει γευτεί και έχει δει «ότι ο Κύριος είναι καλός » . Μακάριοι όσοι έμαθαν να ζουν μια εσωτερική, πνευματική ζωή, που έμαθαν να προσεύχονται! Η προσευχή , τα πάντα προέρχονται από αυτήν, και επιστρέφουμε συνεχώς σε αυτήν, όλη η δύναμη είναι μέσα της, όλα υποστηρίζονται από αυτήν, θα καταφεύγουμε σε αυτήν ξανά και ξανά.

 

Ας είμαστε σταθεροί στην προσευχή, και όλα τα εμπόδια, όλο το σκοτάδι που μας περιβάλλει, όλες οι αμφιβολίες μας θα εξαφανιστούν. Ας προσευχηθούμε και ο ίδιος ο Χριστός θα μας διδάξει να Τον ακολουθούμε, να σηκώνουμε τον σταυρό μας, να αρνούμαστε τον εαυτό μας. Έχοντας γίνει αληθινοί και πιστοί μαθητές Του, ας προσευχηθούμε και θα νικήσουμε! Αλίμονο στις καρδιές μας! Κύριε, δέξου αυτή τη στιγμή τις καρδιές μας, που φωνάζουν σε Σένα, καθάρισέ τις, ανάξιες, με τη χάρη Σου, αφιέρωσε τις στον εαυτό σου και δίδαξέ μας να πιστεύουμε μόνο σε Εσένα, να Σε αγαπάμε, να βασιζόμαστε μόνο σε Σένα. Και ας αποτυπωθεί ο λόγος Σου στην ψυχή μας: «Αν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει» ( Ματθαίος 16:24 ).

 

 

 

Δώρα

10 Σεπτεμβρίου.

 

«Υπάρχουν ποικιλία χαρισμάτων, αλλά το ίδιο Πνεύμα. και υπάρχουν διάφορες υπηρεσίες, αλλά ο ίδιος Κύριος» ( Α΄ Κορ. 12:4–5 ).

 

Τα πουλιά του ουρανού δοξάζουν τον Θεό με το τραγούδι τους. Τα αγριολούλουδα ανυψώνουν το άρωμά τους στον ουρανό σαν θυμίαμα έπαινο. Τα δέντρα βρέχουν τη γη με τους καρπούς τους, τα σύννεφα την ποτίζουν με ευεργετική βροχή, τα αστέρια φωτίζουν το σκοτάδι της νύχτας με την υπέροχη λάμψη τους. όλη η φύση υπηρετεί τον Δημιουργό και Τον υμνεί.

 

Ανάμεσά μας λοιπόν, οι δούλοι του Χριστού στη γη, ο καθένας έχει τον δικό του σκοπό. Ο ένας εργάζεται για να θρέψει μια μεγάλη οικογένεια, ο άλλος αφιερώνει τη δύναμη και τις ικανότητές του στις δημόσιες υποθέσεις, ο τρίτος, αποδυναμωμένος από την ασθένεια, είναι ένα σιωπηλό παράδειγμα υπομονής και ταπεινότητας. Σε άλλους δίνεται το χάρισμα του λόγου, σε άλλους δίνεται το ταλέντο της γραφής, σε άλλους προικίζεται με μια υπέροχη φωνή, σε άλλους δίνεται το χάρισμα να κάθονται με σιωπηλή ευλάβεια στα πόδια του Χριστού, να ακούν τα λόγια Του, να βάζουν τα διψασμένα χείλη τους. η πηγή του ζωντανού νερού.

 

Τα δώρα που λάβαμε είναι πολύ διαφορετικά, αλλά ο καθένας μας πρέπει να υπηρετήσει τον Κύριο ακριβώς με το δώρο που έλαβε από πάνω, όσο μέτριο και δυσδιάκριτο κι αν είναι. Ας μη χάνουμε χρόνο σε μια άχρηστη προσπάθεια να παράγουμε από τον εαυτό μας αυτό που δεν μας δίνεται, αλλά, αρκούμενοι σε κάθε δώρο που λαμβάνουμε από τον Κύριο, ας το αναπτύσσουμε συνεχώς για τη δόξα του Θεού. Και στο τέλος της ζωής μας, αν θέλει ο Θεός, θα ακούσουμε τα λόγια του Σωτήρος: «Μπράβο, καλό και πιστό δούλε, σε λίγα στάθηκες πιστός, σε πολλά θα σε βάλω, μπες στη χαρά. του Κυρίου σου» ( Ματθαίος 25:23 ).

 

Θεϊκή αγάπη

11 Σεπτεμβρίου.

 

«Σε αυτό αποκαλύφθηκε η αγάπη του Θεού προς εμάς, ότι ο Θεός έστειλε τον μονογενή του Υιό στον κόσμο, για να έχουμε ζωή μέσω αυτού» ( Α΄ Ιωάννου 4:9 ).

 

Στη φυλακή, σε ένα μπουντρούμι, σε μια σκοτεινή, υγρή γωνιά, φύτρωσε κισσός. Ούτε μια σταγόνα βροχής ή δροσιάς δεν το έβρεξε ποτέ. Τα ασήμαντα, μισοξηρά φύλλα απορροφούσαν μόνο τη σάπια υγρασία του υπόγειου. Αλλά με την έναρξη του καλοκαιριού, μια αχτίδα ήλιου άρχισε να εισχωρεί σε αυτό το ζοφερό μέρος της φυλάκισης. Και κάθε μέρα, για μια ώρα, αυτή η ακτίνα ζέσταινε το φτωχό φυτό που πέθαινε.

 

Και τότε άρχισε να ξυπνά η ζωή σε αυτό, οι ρίζες ζωντάνεψαν, τα φύλλα άρχισαν να υψώνονται προς το φως. ο κιτρινισμένος κορμός ήταν γεμάτος με φρέσκο ​​χυμό. έχουν ξεπηδήσει νέοι βλαστοί. Και ένα λεπτό κλαδί, που σταδιακά ανέβαινε όλο και πιο ψηλά κατά μήκος του τοίχου, έφτασε τελικά σε ένα στενό παράθυρο και, έχοντας σπάσει τη σιδερένια σχάρα έξω, στην ελευθερία, μπορούσε ήδη να απολαμβάνει τις ζωογόνους ακτίνες του ήλιου όλη μέρα. Αυτό το κλαδί μεγάλωσε και μεγάλωνε μέχρι που κάλυψε όλο τον εξωτερικό τοίχο της φυλακής με πυκνό πράσινο, προσθέτοντας ομορφιά και φρεσκάδα στο ζοφερό κτίριο.

 

Αυτό συμβαίνει με την ανθρώπινη ψυχή, φυλακισμένη στο σκοτάδι της αμαρτίας και της εξαχρείωσης. Όταν μια ακτίνα θεϊκής αγάπης, διεισδύοντας σε αυτήν, αγγίζει μια σκληρή καρδιά, ένα χαρούμενο τρόμο ξυπνά στην ψυχή, ζωντανεύει και μεγαλώνει, πίνοντας στην ευεργετική ακτίνα του θείου φωτός και ξαναγεννιέται σε μια νέα ζωή. Αυτή, σαν αναζωογονημένο κλαδί, ντύνεται με όμορφα φρέσκα φύλλα και τελικά φέρνει τους καρπούς της δικαιοσύνης, προς δόξα του Θεού.

 

Η ανθρώπινη σοφία βρίσκεται ψηλά στην ιστορία των εθνών. Αλλά καμία φιλοσοφία δεν μπορεί να αναστήσει μια νεκρή ψυχή. Η επιστήμη στις μέρες μας κάνει θαύματα: όλα τα εμπόδια στη φύση καταστρέφονται, οι αποστάσεις δεν υπάρχουν πια, τα μονοπάτια γίνονται κάτω από τη γη και κάτω από τα νερά. Οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται σε αμέτρητους χώρους. Τα ουράνια σώματα υπολογίζονται και μετρώνται με μαθηματική ακρίβεια. Αλλά ακόμη και η πιο ακριβής επιστήμη δεν μπορεί να λύσει το μεγάλο ζήτημα της ζωής και του θανάτου. Ακόμη λιγότερο μπορεί να φέρει πίσω μια ξεθωριασμένη ζωή. Μόνο ο Χριστός δίνει ζωή «για να έχουν ζωή πιο άφθονη» ( Ιωάννης 10:10 ).

 

Ο λόγος Του, το Πνεύμα Του ανανεώνει, αναζωογονεί τη νεκρή ψυχή, μόνο σε Αυτόν είναι η σωτηρία και η αφύπνιση από τον αμαρτωλό ύπνο, γιατί «όποιος πιστεύει σε Αυτόν έχει αιώνια ζωή» ( Ιωάννης 6:40 ).