«Η ζωή είναι δώρο από τον Θεό επειδή δεν υπήρχαμε και ο Θεός, όπως λένε, μας έπλασε. Πήρε σκόνη και μας έπλασε ακριβώς όπως ένα παιδί πήρε πλαστελίνη και έφτιαξε έναν άνθρωπο, αλλά αυτός ο άνθρωπος είναι νεκρός. Ο Θεός πήρε σκόνη και έπλασε τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος ήταν νεκρός και μετά τι πρόσφερε ο Θεός; Θεϊκή σπίθα, την πνοή του, ό,τι πιο πολύτιμο, ό,τι πιο πολύτιμο. Κατέβηκε από τον ουρανό στη γη και μας πρόσφερε τη θεϊκή του πνοή, που είναι η ψυχή μας, και είπε ότι στο τέλος θα την πάρω πίσω. Όταν φεύγουμε, αυτό το σώμα παραμένει το ίδιο με τη σκόνη, (…) αλλά η πνοή επιστρέφει στον Θεό.
Έτσι, όλος αυτός ο ζήλος, αυτή η δύναμη που μας έδωσε ο Θεός, αυτή η ζωή, μας έδωσε να κάνουμε το καλό. Επειδή δυσκολευόμαστε να κάνουμε το καλό, γλιστράμε γρήγορα στον εγωισμό, για το δικό μας συμφέρον και παρεκκλίνουμε από αυτά τα πράγματα και αρχίζουμε να κάνουμε το κακό. Επειδή η συνείδηση μας επιπλήττει, (…) τότε ο άνθρωπος μετανοεί, αρχίζει να διορθώνει τον εαυτό του, εξομολογείται (…) και μετά αρχίζει να κρίνει τους άλλους γύρω του: λοιπόν, κοιτάξτε, αυτός είναι πιο μεθυσμένος από μένα, αυτός είναι πιο κλέφτης από μένα, Κοίτα, έχω μόνο μία ερωμένη, αυτή έχει δύο, δηλαδή προσπαθεί πάντα να δει ότι κάποιος άλλος είναι χειρότερος για να καλύψει τη συνείδησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου