Μπροστά στην θαυμαστή δύναμη του Χριστού
(που απλά με την εκτέλεση της προτροπής Του
γέμισαν τα πριν άδεια δίχτυα με ψάρια)
ο απόστολος Πέτρος θα λυγίσει
και εξομολογητικά θα παρακαλέσει τον Χριστό
να βγει από το καΐκι του
γιατί ο ίδιος είναι αμαρτωλός
και δεν του αξίζει η παρουσία Του κοντά του....
Τι παράδοξα πράγματα....
Να που υπάρχει και το ιερό διώξιμο...
Όταν διώχνει τον Θεό
η συναίσθηση της αμαρτωλότητας μας,
δηλαδη η μετάνοια μας....
Δυστυχώς στην δική μας περίπτωση
συνήθως τον Χριστό τον διώχνουν
τα πάθη μας κι όχι η ταπείνωση μας,
αυτά είναι που Του κλείνουν
κατάμουτρα την πόρτα της ψυχής μας....
Πόσο θα χάρηκε ο Χριστός
για το διώξιμο κείνο του Πέτρου...
Υπάρχει και ένα αλλο "φύγε",
εκείνο που βγαίνει
από τα φαρμακωμένα χείλη μας
ενώ ταυτόχρονα μια κραυγή
ακούγεται απ’ την ψυχή μας....
‘’Έλα’’! , ‘’Μη με αφήνεις!’’
Και Εκείνος που ακούει όχι
τον τόνο της φωνής μας
αλλά τον πόνο της ψυχής μας....
όχι απλά μένει
αλλά και πιο σφιχτά μας αγκαλιάζει το Φως Του
έτσι να λιώσουν
όλοι εκείνοι οι παγωμένοι σταλακτίτες
στα ανήλια κομμάτια της ψυχής μας....
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου