Μετέβη στην Όντως ο Πατήρ Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

Ανήσυχο πνεύμα. Μικρός θέλει να γίνει αστρονόμος, για να μελετήσει το θαύμα της δημιουργίας. Τελικά εισχώρησε στο θαύμα της αγάπης του Δημιουργού του.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και σπουδάζει Οικονομικά και Θεολογία στην Αθήνα. Δεν αρκείται όμως στην εγκεφαλική γνώση αλλά αναζητά την εμπειρία στη σχέση με τον Χριστό. Όλες τις γνώσεις τις εντάσσει σ’ αυτή την σχέση. Λαχταράει να διακονήσει τον πονεμένο άνθρωπο… και αξιώνεται της Ιεροσύνης !

Λαμπρύνει το ράσο! Τον διακρίνει βαθιά γνώση της Ορθόδοξης Πατερικής παράδοσης. Γι’ αυτό και αναδεικνύεται  ποιμένας των λογικών προβάτων αλλά και αλιεύς!

Άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης βρίσκουν το νόημα της ζωής μέσα από τη μετάνοια και τη μυστηριακή εν Χριστώ ζωή. Παρατηρούν κάθε κίνηση του πνευματικού τους Πατέρα… Διδάσκονται από τα λόγια του αλλά και τη ζωή του: Αυταπάρνηση, πολύ αγάπη, προσευχή, εμπιστοσύνη στον Κύριο ως ιατρό των ψυχών και των σωμάτων. Πίστευε και βίωνε πως, η κάθαρση δια της μετανοίας από τα πάθη, καθιστά τη ψυχή δοχείο ευπρόσδεκτο της χάριτος του Κυρίου. Έτσι μόνο έρχεται η θεραπεία. Έβλεπε σε κάθε άνθρωπο έναν μελλοντικό άγιο. Όσο σκοτισμένος και να ήταν… και με διάκριση και αγάπη τον είλκυε στο Χριστό. Στον Ναό του στην Γλυφάδα , έβλεπες νέους ανθρώπους να ψέλνουν, να διαβάζουν ψαλμούς, κάποιοι, μάλιστα, φαίνονταν αναρχικοί, περιθωριακοί…Ήξερε τον τρόπο να στρέψει τον νεανικό τους ενθουσιασμό στην εν Χριστώ πνευματική ζωή. Θαυμαστό, παιδιά διαλυμμένων οικογενειών βρίσκουν πρώτα τον πατέρα και μετά τον Ουράνιο Πατέρα… Σπουδάζουν, γίνονται οικογενειάρχες, άλλοι πολύτεκνοι… Ο ίδιος δεν έχει σαρκικά παιδιά αλλά πνευματικά· και μια πολύτιμη πρεσβυτέρα θεολόγο να τον στηρίζει!

Ο λαός, εκτός από το παράδειγμα της βιωτής, ζητά και λόγο Κυρίου. Έτσι, υπακούοντας, αρχίζει ομιλίες. Αναλύει την Αγία Γραφή, τα Πατερικά κείμενα. Ο λόγος του διεισδυτικός, πατερικός, φωτισμένος. Δε διστάζει να μιλήσει για τα σύγχρονα κοινωνικά θέματα και προβλήματα να τα κρίνει με ορθόδοξη ματιά ή να δώσει τη φωτισμένη λύση. Η διδασκαλία του, απαραίτητη για τον λαό του Θεού, που παραπαίει σε αιρέσεις, σχίσματα και ποικίλους πνευματικούς κινδύνους.

Κάθε καλοκαίρι ομιλίες για νέους στην πλατεία το βραδάκι… Πόσοι νέοι αναπαύονται να τον ακούν είναι θαυμαστό! Γέμιζε η πλατεία ! Μετά ερωτήσεις. Η απάντηση, όπως την χρειάζονταν ο καθένας. Έβλεπε βαθύτερα, ήξερε το υπόβαθρο της κάθε ερώτησης, την ψυχική μας κατάσταση. Όλοι έφευγαν συγκινημένοι με σημάδια κατανύξεως στο πρόσωπο. Σαν να μας πήγαινε στον Παράδεισο…

Αρκεί να αξιοποιήσουμε τη θυσιαστική του διακονία. Αληθινός πατέρας χιλιάδων ανθρώπων που ολοκλήρωσε την αποστολή του δίνοντας τον εαυτό του, μιμούμενος το Νυμφίο της καρδιάς του, Ιησού.

Στο τέλος της ζωής  του, καθηλωμένος από εγκεφαλικό σε αναπηρικό καροτσάκι, δεν μπορεί πια να μιλήσει όπως πριν. Ζει σιωπηλά, νηπτικά, διδάσκοντας πιο πολύ με τη σιωπή του. Το μαρτύριό του αυτό, σαν να ήταν για τις δικές μας αμαρτίες…    

Καλό παράδεισο πατέρα Κωνσταντίνε!

Ευχαριστούμε τον Χριστό που σε ανέδειξε δάσκαλο και πατέρα μας!

Την ευχή σου να έχουμε!

πρεσβυτέρα Μαγδαληνή Κωτσαλίδη-Αθανασάκη

πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2018/09/blog-post_491.html