Ομιλίες, Βυζαντινοί ύμνοι, Παρακλήσεις, Απολυτίκια, Βιβλία, Βίντεο, Λειτουργικές Κατηχήσεις, Φωτογραφίες, Αγιογραφίες....
ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ...
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ὅταν μᾶς ἀνοίγει ὁ Θεὸς μιὰ πόρτα, εὐχαριστοῦμε, δοξολογοῦμε καὶ προχωρᾶμε. Ὅταν βρίσκουμε κλειστὴ πόρτα, μὴν παίρνουμε τὸ λοστὸ τοῦ θελήματός μας γιὰ νὰ τὴ σπάσουμε. Δὲν εἶναι κεῖ γιὰ σένα, δὲν τὸ καταλαβαίνεις; Σπᾶς πόρτες καὶ μπαίνεις σὲ μιὰ κόλαση καὶ διαμαρτύρεσαι στὸ Θεὸ ποὺ προσπάθησε νὰ σὲ ἐμποδίσει; (ὅσ. Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης)
Κάνε ἥρεμα τὴν προσευχή σου καὶ πολλὰ μὴ λές μὲ τὸ μυαλό σου. Μὴν τὸ ἐμπιστεύεσαι.
Μη ζητάς συμβουλές από μένα, ένα φτωχό και άθλιο μοναχό. Δεν έχω την ικανότητα ν’ ατενίσω τα ουράνια ύψη, ούτε να βυθομετρήσω τα θαλάσσια βάθη… Δεν έχω την ευφυΐα ν’ ανοίξω δρόμους σε ορμητικά ποτάμια, ούτε να χτίσω φράγματα σ’ ανοιχτές λίμνες… Δεν έχω τη δυνατότητα να μετρήσω τα πέρατα του κόσμου, ούτε να κατανοήσω τους νόμους του σύμπαντος…
Δεν έχω την πρόθεση ν’ αλλάξω όλους τους ανθρώπους, ούτε τη φιλοδοξία να εξαλείψω από τον κόσμο το κακό… Ούτε μ’ αυτή, ούτε μ’ εκείνη, ούτε με κάποιαν άλλη γνώση ή ικανότητα έχω προικισθεί εγώ, ένας αγροίκος και αναίσθητος αμαρτωλός, που τίποτα καλό δεν κάνει.
Μόνο το λόγο του Θεού και τις συγγραφές των Πατέρων μπορώ να συστήσω σ΄ εκείνους που λαχταρούν ν’ ακούσουν και να υπακούσουν – σ’ εκείνους που διψούν για σωτηρία. Από επιστολή ανώνυμου ρώσου μοναχού, 16ος αι. (διασκευή)
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ Ι.Μ.ΠΑΡΑΚΛΗΤΟY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου