Ένας άγιος
Πατριάρχης είχε ένα διάκονο, ό όποιος καθημερινά τον διακωμωδούσε. Ό άγιος
αυτός Πατριάρχης το υπέμενε.
Κάποτε πού ό
Πατριάρχης καθόταν σέ τραπέζι με μερικούς επισκέπτες, ό διάκονος, όπως
συνήθιζε, άρχισε να τον κοροϊδεύει μπροστά σέ όλους. Όλοι έμειναν κατάπληκτοι
μπροστά στην αναίδεια τού διακόνου. Περισσότερο όμως τούς κατέπληξε ή ανοχή τού
Πατριάρχη. Ξαφνικά, έρχεται ένα κοράκι και κάθεται στο παράθυρο και άρχισε να
κράζει. Ό διάκονος γελώντας, λέγει στον Πατριάρχη:
- Πες μας,
αγιότατε, τί λέγει το κοράκι;
- Λέγει, ότι ό
σατανάς πρόκειται να αρπάξει την ψυχή σου.
Δεν πρόλαβε ό
Πατριάρχης να τελειώσει τα λόγια του, και ό διάκονος έπεσε νεκρός, κατάμαυρος.
Βλέπεις; Αυτό
σημαίνει, πώς κατάλαβε τί είπε ό κόρακας, πού ίσως ήταν ό ίδιος ό διάβολος, πού
έκραζε με την μορφή τού κόρακα. Ό άγιος όμως το κατάλαβε καλά- κατάλαβε την
γλώσσα του...
Τώρα βλέπομε
παντού να μισούν την χριστιανική πίστη. Γιατί την θεωρούν βαρύ φορτίο, πού τούς
εμποδίζει να ζουν χωρίς περιορισμούς και να αμαρτάνουν ελεύθερα.
Ό Γκαίτε είπε
κάποτε: «Μόνο δύο πράγματα μισώ: Τούς κοριούς και τον Χριστιανισμό!»
Τί εμπαιγμός! Τί
ιεροσυλία! Όταν πέθαινε φώναζε: «Φώς! Περισσότερο φώς!» Λόγια φοβερά. Τί να
σήμαιναν άραγε; Τί άλλο από το ότι το σκοτάδι της κόλασης ήταν δίπλα του,
έτοιμο να τον ρουφήξει;
Από το ημερολόγιο
για τον στάρετς Βαρσανούφιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου