🔸 «...Ο γιος υπηρέτησε στην Τσετσενία (κατά τον πόλεμο της Τσετσενίας). Σε ένα μικρό τμήμα στην άκρη του δάσους, όχι μακριά από το Γκρόζνι. Υπάρχει πολύ λίγη χαρά στον πόλεμο. Εδώ όμως υπήρχε χαρά, γιατί η μητέρα του ήρθε να δει τον γιο της. Ο διοικητής της μονάδας άφησε ελεύθερο τον στρατιώτη για να δουν ο ένας τον άλλον, να μιλήσουν και να περπατήσουν στο δάσος. Και μίλησαν, και περιπλανήθηκαν, και πήγαν πολύ μακριά από το μέρος. Και όταν επέστρεψαν - απλά είχανε φύγει. Οι Τσετσένοι το κατέστρεψαν αντιμετωπίζοντας βάναυσα τους στρατιώτες. Αν δεν ήταν αυτή η βόλτα... Η μητέρα έφυγε, και ο γιος της μεταφέρθηκε να υπηρετήσει σε άλλη μονάδα. Και εδώ, επιτέλους, ήρθε σπίτι. Η χαρά της μητέρας, οι μακροσκελείς συζητήσεις στο τραπέζι.
- Ναι, μάνα, αν δεν είχες έρθει τότε, δεν θα καθόμασταν μαζί σε αυτό το τραπέζι τώρα.
- Οταν? - ρώτησε σαστισμένη η μητέρα.
- Λοιπόν, στο δάσος, όταν κατέστρεψαν το δικό μας.
- Τι σου συμβαίνει, γιε μου, - τον κοίταξε με φόβο η μάνα, - δεν ήρθα σε σένα.
🔸 Ναι, πραγματικά δεν πήγε. Και δεν περπάτησε με το γιο της μέσα στο δάσος, και δεν τον αγκάλιασε δεν τού είπε αντίο. Μπορούμε να πιστέψουμε αυτή την ιστορία γιατί την είπε προσωπικά στον ιερέα η ίδια η μητέρα που βίωσε αυτό το θαύμα. Δεν ήταν στην Τσετσενία, αλλά προσευχόταν θερμά. Προσευχόταν συνεχώς στην ευλογημένη Ξένια της Πετρούπολης, η οποία με τις δακρυσμένες προσευχές μιας μητέρας έσωσε τον γιο της από μια φοβερή συμφορά. Ο άγιος εμφανίστηκε κατ' εικόνα της μητέρας του, και τον έσωσε από βέβαιο θάνατο».
ℹ️ Από το βιβλίο "Προσευχή στη Μητέρα των Θαλασσών"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου