Ο. Αλεξάντερ Ελτσάνινοφ είπε: «Το νόημα του πόνου είναι η συμμετοχή στα παθήματα του Χριστού και στη δημιουργία του Σώματος του Χριστού στον κόσμο » . Γι' αυτό οι πατέρες ονόμασαν την οικονομία της σωτηρίας μας «οικονομία του πόνου».
Ένα τρομερό φαινόμενο παρατηρείται τώρα στον κόσμο: αυτός ο κόσμος βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε κάποιο είδος άβυσσου πραγματικής ταλαιπωρίας και ταυτόχρονα, μισεί όλο και περισσότερο την ίδια την ιδέα της ταλαιπωρίας. Ο Χριστιανισμός προτιμά το αντίθετο από αυτό.
Τα βάσανα στον Χριστιανισμό είναι διπλά. Το πρώτο είναι η συμπόνια, δηλαδή η αγάπη, σχεδόν η συνύπαρξη: ο άνθρωπος έχει συμπόνια για τον σταυρωμένο Θεό του και μέσω αυτού έχει συμπόνια για τον άνθρωπο και την πάσχουσα γη. Αυτή η ταλαιπωρία είναι, φυσικά, αναπόφευκτη, η οποία δεν μπορεί να μην υπάρχει στον Χριστιανισμό, στο βαθμό της αγάπης του καθενός. Το δεύτερο είναι η υπό όρους ταλαιπωρία του επιτεύγματος. Είναι υπό όρους γιατί συχνά δεν υποφέρει καθόλου, όταν ο Κύριος φέρει το κατόρθωμά μας για εμάς, βλέποντας την επιθυμία μας για Αυτόν. Επιπλέον, οι άγιοι πατέρες δίδαξαν ότι κάποιοι άνθρωποι σώζονται χωρίς κανένα συνηθισμένο κατόρθωμα, δηλ. έξω από το δεύτερο είδος ταλαιπωρίας, μόνο μέσω της ταπεινοφροσύνης και της αγάπης κάποιου. Επομένως, εδώ πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια ευλογημένα. Αυγουστίνος: «Όπου υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει βάσανο, κι αν είναι, το αγαπάς » .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου