Θυμάμαι πώς στις αρχές της δεκαετίας του '30 η εκκλησία μας στο Arbat, όπου βρίσκεται τώρα το Diet Store, ήταν κλειστή. Μέσα σε δύο μέρες το έμαθα με κάποιο τρόπο και ήρθα να αποχαιρετήσω. Ο ναός στεκόταν χωρίς ακολουθίες και ήταν άδειος. Περπάτησα και φίλησα εικονίδια σαν να ήταν ζωντανοί άνθρωποι. Το θυμήθηκα πρόσφατα, κοιτάζοντας την εικόνα του Σωτήρος και ένιωσα ξανά την αναχώρηση της εικόνας του Χριστού από τον κόσμο. Το πρόσωπο του Χριστού φεύγει από τον κόσμο - τόσο με την κυριολεκτική όσο και με αυτή την «εικονική» έννοια. Υπάρχει αφόρητη θλίψη σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου