Ο Γέροντας των Αγράφων σταύρωσε τη φωτιά και εκείνη έσβησε!
Βιώματα μὲ τὸν παππούλη Παναγιώτη Τσιώλη. (Μαρτυρία ἐνὸς φίλου).
Κάποιο καλοκαίρι πρὶν ἀπὸ 20 χρόνια περίπου πήγαμε στο Βαλάρι οἰκογενειακώς για να προσκυνήσουμε την Παναγία καὶ νὰ συναντήσουμε τὸν ἀγαπημένο μας παππούλη. Σταθήκαμε τυχεροί γιατί δὲν ἦρθαν ἄλλοι προσκυνητὲς καὶ μπορούσαμε νὰ τὸν δοῦμε μὲ τὴν ἡσυχία μας. Μετὰ τὸν ἐσπερινὸ καθίσαμε στὴν αὐλὴ τῆς ἐκκλησίας, ὅταν ξαφνικὰ ἀντιληφθήκαμε ὅτι ἔπιασε φωτιὰ τὸ μαντρὶ ποὺ βρισκόταν πολὺ κοντὰ στὴν ἐκκλησία. Αμέσως ὁ παππούλης έτρεξε πρὸς τὴ φωτιά κι ἐγὼ τὸν ἀκολούθησα. Οἱ φλόγες δυνάμωσαν ἀστραπιαία διότι ἐκεῖ ὑπάρχουν πολλὰ δέντρα καὶ ὁ κίνδυνος νὰ καεῖ ἡ ἐκκλησία καὶ ὁ οἰκισμὸς ἦταν πολύ μεγάλος. Μέσα στη στάνη ὑπῆρχαν κάποιες φιάλες υγραερίου τὶς ὁποῖες πέταξα μακριὰ γιὰ νὰ μὴν ἐκραγοῦν. Ἔξω ἀπὸ τὴ στάνη ὑπῆρχε μία βρύση ἀπὸ τὴν ὁποία ἔτρεχε ἐλάχιστο νερὸ καὶ μὲ τὸ λάστιχο προσπαθοῦσα νὰ σβήσω τὴ φωτιὰ ποὺ εἶχε γιγαντωθεῖ. Ὁ πάτερ βρισκόταν ἀπὸ πίσω μου καὶ μοῦ φώναζε συνέχεια: «Πὲς τὸ Πάτερ ἡμῶν». Ξαφνικά γυρίζω πίσω καὶ βλέπω τὸν παππούλη νὰ σταυρώνει τὴ φωτιὰ καὶ νὰ φυσάει ἀπαλὰ ἀπὸ τὴ μία ἄκρη της μέχρι τὴν ἄλλη: Τότε ή φωτιὰ ἔπεσε καὶ ἔσβησε! Τὸν κοιτάζω ἔκπληκτος καὶ τοῦ λέω: «Τί ἔκανες; «Τότε γελώντας μοῦ ἀπαντάει μὲ νόημα: «Ἐσὺ τὸ ἔκανες. Τὸ κατάλαβες; «Εγώ προσπαθοῦσα νὰ καταλάβω τί εἶχε συμβεῖ καὶ τὸν ρωτοῦσα ἐπίμονα γιὰ ποιὸ λόγο ἅρπαξε φωτιά. Μοῦ εἶπε τὸ λόγο, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ τὸν ἀναφέρω γιατί ἀφορᾶ πρόσωπα ποὺ εἶναι ἐν ζωῇ. Πάντως τὸ σίγουρο εἶναι πὼς οἱ πνευματικοὶ νόμοι πάντα λειτουργοῦν. Μετὰ ἀπὸ ἀρκετὴ ὥρα ἦρθε ή Π.Υ. καὶ ἁπλὰ κατέγραψαν τὸ γεγονὸς ἀπορώντας πὼς ἔσβησε μία τέτοια φωτιὰ χωρὶς νὰ ἐπεκταθεῖ στὸ δάσος.
Πηγή: “Στύλος Ορθοδοξίας”, αρ. φύλλου 268, σελ. 14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου