Ο κενός άνθρωπος είναι γνωστός από την ανάγκη του να επικρίνει τους άλλους. Είναι πάντα δυσαρεστημένος και για όλες τις αποτυχίες του έχει έναν ένοχο: κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό του. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν τη μέρα τους βρίσκοντας κάτι λάθος, κάτι λάθος, κάτι άσχημο στον κόσμο. Το σώμα τους είναι σαν ηχείο για το κακό. Αν δουν έναν όμορφο και καλό άνθρωπο, δεν έχουν ησυχία μέχρι να του βρουν ένα ελάττωμα, τουλάχιστον ένας αμαρτωλός συγγενής να τους βρει.
Διώξτε μακριά από τον εαυτό σας την τάση να βλέπετε το κακό στους άλλους. Το μόνο μέρος όπου φωλιάζει το κακό είναι η ίδια μου η καρδιά. Το κακό στην καρδιά μου πρέπει να δω, να επικρίνω, να διώξω. Μέχρι να γίνει καθαρό και ελαφρύ. Μέχρι που όλα γίνονται χαρά. Τότε το κακό του κόσμου φαίνεται πιο αδύναμο, και οι άνθρωποι καλύτεροι, ο λόγος πιο όμορφος. Τα λόγια είναι καλά όταν μας φέρνουν πιο κοντά και άσχημα όταν μας χωρίζουν. Από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα.
Ιερομόναχος Savatie Bastovoi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου