Από το σκοτάδι του παρελθόντος
Φτάνοντας στο μοναστήρι για άλλη μια φορά για την εορτή της εικόνας του Καζάν της Θεοτόκου, έμαθα ότι εδώ υπηρετούσε ένας άλλος εξαίρετος ασκητής. Οι αδελφές του μοναστηριού με αγάπη, σπιθαμή προς σπιθαμή, συγκέντρωναν πληροφορίες για αυτόν, καταγράφοντας τις αναμνήσεις των παιδιών, των συγγενών και των φίλων τους.
Και έτσι η Μοναχή Γεωργία μου δίνει προσεκτικά φακέλους με υλικά, κιτρινισμένες φωτογραφίες, έγγραφα και αρχεία υπηρεσιών. Και θέλω να κλάψω, γιατί νιώθω τόσο έντονα την αναξιότητά μου! Το να αγγίζω τη μοίρα ενός τέτοιου βοσκού είναι τόσο υπεύθυνο, τόσο σημαντικό για μένα! Η ευλογία του πνευματικού μου πατέρα μου δίνει δύναμη, και ανοίγω τους φακέλους με προσευχή...
Υπάρχουν πολλά υλικά. Στην αρχή μου φαίνεται ότι πίσω από αυτό το χάος ημερομηνιών, ονομάτων, γεγονότων, δεν μπορώ να νιώσω έναν ζωντανό άνθρωπο, να ακούσω τη φωνή του, να τον δω με τα μάτια μου. Αλλά συνεχίζω να διαβάζω. Ιδού το κήρυγμά του. Εδώ είναι η αυτοβιογραφία. Φωτογραφίες. Αναμνήσεις μιας κόρης και άλλων συγγενών.
Και σταδιακά ο ίδιος αναδύεται από το σκοτάδι του παρελθόντος - ευγενικός και δυνατός. Και τον βλέπω: ξανθά μαλλιά, μπλε διαπεραστικά μάτια, λεπτός, μέτριου ύψους, πολύ γοητευτικός. Και αισθάνεται κανείς πνευματική δύναμη μέσα του, είναι άνθρωπος της προσευχής. Η πίστη του έδωσε τη δύναμη να ζήσει, να περάσει απάνθρωπες δοκιμασίες και να πει για τη ζωή του σχεδόν όπως το ευαγγέλιο: «Η πίστη μου με έσωσε».
Αυτός ο ποιμένας ονομαζόταν Αρχιερέας Αθανάσιος Ευστυούνιν.
Παιδική ηλικία
Γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, το 1898, σε μια Ρωσική πολυμελή οικογένεια, στο χωριό Krymskaya Sludka της Udmurtia. Αυτά είναι τα Μέση Ουράλια. Η Udmurtia είναι πολυεθνική: ένα συνονθύλευμα χωριών Udmurt και ρωσικών, στο νότο συμπληρώνονται από Mari και Chuvash και στην περιοχή του ποταμού Cheptsa - Tatar.
Ζεστό καλοκαίρι, κρύος, χιονισμένος χειμώνας. Τα μέρη είναι όμορφα. Ο ευρύς επίπεδος ποταμός Vyatka, ο μεγαλύτερος παραπόταμος του Κάμα, διαρρέει αυτήν την περιοχή. Και εκατοντάδες μικρά ποτάμια: Τσέπτσα, Κιλμέζ, Βάλα, Ιζ, Βότκα, Σίβα... Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά ψάρια στα ποτάμια - τσιπούρες, τσιπούρες, τσιπούρες, τσιπούρες, γατόψαρα, λούτσοι, πέρκα, πέρκα. αλιεύονται στο Vyatka και τους παραπόταμους του. Μήπως η αγάπη για το ψάρεμα πηγάζει από την παιδική ηλικία; Ως ενήλικας χαλάρωσε την ψυχή μου ψαρεύοντας. Και τάιζε ακόμη και την οικογένειά του.
Τα παιδικά χρόνια του αγοριού τελείωσαν νωρίς. Η μαμά, η Evdokia Vasilievna, πέθανε και πέντε Evstyunins έμειναν ορφανά. Ο πατέρας, Βασίλι Τριφόνοβιτς, βίωσε την πλήρη σοβαρότητα της κατάστασης του χήρου. Η ζωή της μικρής Αφανάσι άλλαξε δραματικά.
Πόσες φορές από τότε τα χτυπήματα της μοίρας τον στοιχειώνουν! Πόση θλίψη και πόνο άντεξε! Η πίστη με έσωσε. Τα θεμέλιά του τέθηκαν στην ευσεβή οικογένεια του αγοριού. Και μετά εγκαταστάθηκαν σε ένα μοναστήρι, όπου ο Αθανάσιος πέρασε επτά χρόνια - από την παιδική ηλικία μέχρι την εφηβεία. Μέσα σε αυτά τα χρόνια διαμορφώνονται τα θεμέλια του χαρακτήρα, ο εσωτερικός πυρήνας. Και με το θέλημα του Θεού, ο Αθανάσιος πέρασε αυτά τα χρόνια στο Ουράλιο Όρος Άθως - στο μοναστήρι Belogorsk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου