Αναμνήσεις της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας 1917-1920. Δακτυλόγραφο. 1965
Κύπελλο της Σωτηρίας
Η επιθυμία της μετάληψης των Αγίων Μυστηρίων είναι πρώτα απ' όλα έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον Θεό για όλα όσα μας δίνει. Καλώντας τους πάντες: «Ελάτε, φάτε…», όχι μόνο επέτρεψε, αλλά και πρόσταξε να κοιτάξουμε τον προσφερόμενο άρτο, για τον οποίο είπε: «Θα τον δώσω» ( Ιωάννης 6:51 ) όπως χρειαζόταν ο Καθημερινός Άρτος από όλους για να θεραπεύσει τις αναπηρίες μας, ιδιαίτερα τις πνευματικές. Και όχι μόνο Τον κοιτούσαν έτσι, αλλά και συχνά άρχισαν να τρώνε το γεύμα Του. Συνεχίζοντας το κάλεσμά Του, ο Κύριος λέει για το Ποτήριο: «Πιείτε από αυτό, όλοι σας», συμπεριλαμβανομένων των νηπίων και των πιο αδύναμων από αυτούς που κλήθηκαν. Η μόνη εξαίρεση εδώ είναι για όσους δεν πιστεύουν και δεν παραμένουν στην ενότητα της εκκλησίας.
Και το συνηθισμένο: «ανάξιος»;
Πρώτον, δεν υπάρχουν άξιοι, αφού δεν υπάρχουν αναμάρτητοι άνθρωποι. Δεύτερον, δικαιολογώντας την αναξιότητα και αναβάλλοντας τη μετάνοια, το ζήλο να κάνει κανείς ό,τι περνάει από το χέρι του για ένα αβέβαιο μέλλον, όλοι πολλαπλασιάζονται και αυξάνουν την ανεμελιά τους. Τρίτον, όποιος θέλει να γίνει πιο άξιος και αγνότερος δεν πρέπει να απομακρύνεται από τον Κύριο, αλλά να αγωνίζεται για τη βοήθειά Του, τη δύναμη, τη χάρη Του, κάνοντας ό,τι μπορεί για λογαριασμό του.
Η απροθυμία να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του Κυρίου είναι η αχαριστία μας, όπως εκείνοι που κλήθηκαν στο ευαγγέλιο που απάντησαν: «Με αρνηθήκατε» ( Λουκάς 14:18 ). Η επιθυμία να λαμβάνει κανείς κοινωνία πιο συχνά πρέπει να διεγείρεται στον εαυτό του, ενώ διατηρεί στην ψυχή του τον φόβο της αναξιότητάς του και την πίστη στη χάρη του Θεού και τη δίψα για αγάπη προς τον Κύριο, «Του οποίου η σάρκα και το αίμα είναι ο αληθινός άρτος της Ζωής και το μόνο ποτήρι της σωτηρίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου