Ως άντρας σε μια μέση ηλικία δεν είχα καμία πρόθεση να γίνω μοναχός.Νόμιζα ότι ήταν για τους νεότερους. Σκόπευα να ζήσω σε μοναστήρι για όσο μπορώ να δουλέψω. Αυτό ήταν εφικτό γιατί με τη σύνταξή μου δεν θα ήμουν βάρος ενός μοναστηριού.
Στις δώδεκα προηγούμενες επισκέψεις μου, πεντέμισι χρόνια ζωής στο μοναστήρι μου δημιουργήθηκε η συνήθεια. Οι άνθρωποι με ρώτησαν γιατί δεν είμαι μοναχός.
Δούλεψα κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Hilandar. Καλοκαίρι στον κήπο, τό χειμώνα σέ χειμερινή κατασκευή.
Η κατάστασή μου δεν θα μπορούσε να μείνει άλυτη για πάντα, ούτε θα μπορούσα να το επιτρέψω. Δεκέμβριος του μήνα 1988. Μετά από λίγο παραπάνω από πέντε χρόνια, στην εορτή του Αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, έλαβα το ράσο και το μοναστικό όνομα Ιωάννης.
Ευλογημένες αναμνήσεις shimonk Jovan Hilandarac, "Hilandar, το σπίτι μου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου