Το έτος 1957πηραν τον δρόμο για το Άγιο Όρος οι σύντροφοι μου από τον Εθελοντισμό Μπράνα και Σταύρος αργότερα μοναχοί Αγάθον και Συμεών. Έκανα αίτηση για τόν εαυτό μου και μετά από μεγάλη αναμονή πήρα την άδεια και έπρεπε να πάω μαζί τους, αλλά έμεινα για να ρυθμίσω την συζυγική μου σχέση με τη γυναίκα μου.
Έμεινε στη χώρα και υπέφερε πολύ από τους κομμουνιστές, ήταν στη φυλακή και έχασε τα πολιτικά της δικαιώματα και έφυγε χωρίς διαβατήριο, οπότε μόνο μετά από σχεδόν 14 χρόνια κάναμε επαφή μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Έτσι απλά το 1957 τη χρονιά που συναντηθήκαμε στην Αγγλία. Ήλπιζα ότι μετά από τόσα χρόνια χωρισμένων ζωών, η γυναίκα μου θα μου επέτρεπε να πάω στο Άγιο Όρος και να γίνω μοναχό, αλλά δεν ήταν έτσι.
Έχουμε επεκτείνει τις ζωές μας μαζί. Ωστόσο, συμφωνήσαμε ότι μπορώ να επισκέπτομαι το Hilandar όποτε έχω την ευκαιρία. Λόγω απασχόλησης, αυτό συνέβη για πρώτη φορά μόλις το 1972, ένα χρόνο πριν τη συνταξιοδότηση. Από τότε επισκέφθηκα το Hilandar δεκατρείς φορές και δέκατη τρίτη φορά το 1988 έμεινα για τα καλά. Η γυναίκα μου είχε ήδη αποσυρθεί τότε.
Ευλογημένες αναμνήσεις shimonk Jovan Hilandarac, "Hilandar, το σπίτι μου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου