Περί αλλοτρίωσης
11 Ιουλίου.
«Και η θάλασσα δεν υπάρχει πια» (
Αποκ. 21:1 )
Όλοι γνωρίζουν ότι στον φυσικό κόσμο
η θάλασσα καταλαμβάνει περισσότερο χώρο παρά στεριά. Μπορούμε να πούμε ότι το
ίδιο συμβαίνει και στον πνευματικό κόσμο. Οι άνθρωποι δεν ζουν μαζί, σαν
αδέρφια, ως ένα αδιάσπαστο σύνολο. Αντίθετα, σχηματίζουν έναν φαινομενικά
άπειρο αριθμό νησιών, που χωρίζονται από θυελλώδη κύματα. Μια τεράστια άβυσσος
χωρίζει τη ζωή μας από τις ζωές των αδελφών μας, δεν μπορούμε να τη
διασχίσουμε, και αυτή η άβυσσος είναι εγωισμός.
Στην αμοιβαία μας αποξένωση βρίσκεται
ο λόγος της συνεχούς ανησυχίας μας. Ζούμε για τον εαυτό μας, και ως εκ τούτου
ζούμε σε αναπόφευκτη φασαρία. Οι ανθρώπινες σκέψεις, σαν μανιασμένα κύματα,
επιστρέφουν συνεχώς στην αφετηρία τους - στον εαυτό τους.
Αλλά εκείνη η ανώτερη πνευματική ζωή,
που άνοιξε μπροστά στον Απόστολο Ιωάννη στην Πάτμο, παρουσίαζε μια διαφορετική
εικόνα: όλα αυτά τα εμπόδια, όλες οι άβυσσοι εξαφανίστηκαν και δεν υπήρχε πια
διαίρεση στη γη. Όλη η ανθρωπότητα του εμφανίστηκε ως μια σταθερή ήπειρος. Τα
άτομα εξαφανίστηκαν και όλοι ενώθηκαν. Οι άνθρωποι κοιτούσαν με ένα μάτι,
ένιωθαν με ένα, δούλευαν χέρι-χέρι - και ένα όραμα ουράνιας δόξας ξεδιπλώθηκε
μπροστά τους. Κουβαλώντας το βάρος κάποιου άλλου, ο καθένας ξέχασε το δικό του
βάρος. Η μαινόμενη θάλασσα των προσωπικών ανησυχιών υποχώρησε και μια βαθιά,
αδιατάρακτη γαλήνη τύλιξε κάθε ψυχή.
Εκείνες τις στιγμές που είμαστε
εξουθενωμένοι κάτω από το βαρύ φορτίο μας, που η ζωή μας είναι βάρος, που
αναζητούμε προστασία από καταιγίδες και κακοκαιρία, ας σηκώσουμε το βλέμμα μας
σε Εκείνον που ο ζυγός του είναι καλός και του οποίου το βάρος είναι ελαφρύ!
Κύριε, άσε με να ξεχάσω τον εαυτό μου, για να μπω στη χαρά Σου, στην αιώνια
ειρήνη Σου. Βοήθησέ με να σηκώσω τον σταυρό μου για να με φέρει η δύναμη αυτού
του σταυρού. Εισπνεύστε μέσα μου το πνεύμα της απάρνησης και της αγάπης,
καταστρέφοντας κάθε άγχος και φόβο. Ένωσε με στη μεγάλη ήπειρο της αδελφότητας
όλης της ανθρωπότητας, τότε όλα τα κύματα γύρω μου θα υποχωρήσουν και τα λόγια
της Αποκάλυψης θα γίνουν ξεκάθαρα στην καρδιά μου: «Δεν υπάρχει πια θάλασσα » .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου