'Άγιος Παΐσιος: Χιλιάδες κόσμου στον τάφο του από κάθε γωνιά της Ελλάδας – Το μόνο «λαϊκό προσκύνημα» που μοσχοβολά αιωνιότητα''

Sportime. gr:

''Άγιος Παΐσιος: Χιλιάδες κόσμου στον τάφο του από κάθε γωνιά της Ελλάδας – Το μόνο «λαϊκό προσκύνημα» που μοσχοβολά αιωνιότητα''

Κοινωνική «έκρηξη» στην αγάπη του κόσμου για τον Άγιο τα τελευταία χρόνια - Ένα ευλογημένο φαινόμενο που δείχνει ότι τίποτα δεν έχει χαθεί

...Μετά την προβολή της σειράς που κυριολεκτικά έκανε όλη την Ελλάδα να δακρύζει με τα αγιασμένα μηνύματά της, στα ήδη πολυσύχναστα προσκυνήματα που συνδέονται με τον βίο του Αγίου Παϊσίου, η προσέλευση σημείωσε «έκρηξη» νέων προσκυνητών. Τόσο στην Παναγούδα του Αγίου Όρους, όσο και στην Κόνιτσα και τη Μονή Στομίου, χιλιάδες προσκυνητές σπεύδουν να νιώσουν κάτι από την ευλογία που άφησε πίσω του ο μεγαλύτερος Άγιος της εποχής μας....

Πιστοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας έφταναν από το πρωί της Παρασκευής στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου. Αψηφώντας τα έξοδα και τα χιλιόμετρα, αγνοώντας το λιοπύρι, προσπερνώντας τις κοσμικές χαρές του καλοκαιριού, πηγαίνουν κατά χιλιάδες να ακουμπήσουν στο προσκεφάλι ενός αγιασμένου τάφου. Ενός τάφου που είναι απείρως πιο ζωογόνος από πολλούς ζώντες περιφερόμενους «τάφους» που διαφεντεύουν ή δασκαλεύουν τούτη την έρμη χώρα.

Κάθε προσκυνητής που είτε φυσικά – είτε νοερά γονατίζει στον Άγιο Παΐσιο, παίρνει χρυσά βαλάντια δωρεάν χάριτος. Η ψυχή του επουλώνεται με το βάλσαμο ότι παρά την κατρακύλα μας (ατομική και εθνική), ο Άγιος δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει. Αν αγωνιούσε για τον τόπο του όσο ήταν ζωντανός ματώνοντας τα γόνατά του από τις μετάνοιες και γράφοντας επιστολή ως παρακαταθήκη για το μέλλον, πόσο μάλλον τώρα θα προστρέξει αυτός ο «ασυρματιστής του Θεού» που πλέον εκπέμπει τα θαύματά του κατευθείαν από τη συχνότητα του Παραδείσου.

Ακούμε πολλά στενάχωρα στις μέρες μας, βλέπουμε φαινόμενα εσχατολογικής παρακμής, ασχολούμαστε εκών άκων με την επέλαση του σκότους και τις άπειρες μορφές του. Ανθρωπίνως πολλές φορές σκοτεινιάζουμε κι εμείς από αυτό το αποκαρδιωτικό κλίμα. Όμως κάπου θα γυρίσεις το βλέμμα και θα δεις έναν Άγιο Παΐσιο σε μια εικόνα, σε ένα βιβλίο, σε μια αγρυπνία, να σε κοιτά με αυτό το βλέμμα αβαθούς χάριτος και να σου σιγοψέλνει γλυκά «…ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού, αλληλούια»....

...Βλέπεις νέους, γέρους, οικογένειες, ταξιδιώτες από το εξωτερικό, κάθε λογής τάξη και μόρφωση και επάγγελμα, να πλημμυρίζει τα μονοπάτια που βάδισε ο Άγιος, να αναζητά τα ίχνη της περπατησιάς του, να συζητά τους λόγους του σε πηγαδάκια αγνών παρεών, να αναπαύεται σε κάθε λόγο του που έμεινε στο χαρτί, να τον επικαλείται σε κάθε σκοτεινή ώρα, να τον έχει ως ασπίδα σε κάθε λογισμό ολιγοπιστίας, να τον αισθάνεται σαν πατέρα και αδερφό και φίλο και συναγωνιστή, ως ένα χτύπο της καρδιάς μας που προστέθηκε για να χτυπάει συνεχώς για Χριστό και Ελλάδα....