Ιερομόναχος Τρύφων. «Θαύματα των Εσχάτων Καιρών».

Πολλοί στο Κουμπάν γνωρίζουν αυτό το θαύμα, καθώς πολυάριθμοι μάρτυρες μοιράστηκαν τις αφηγήσεις τους με συγγενείς και φίλους.

Εννέα μοναχές μεταφέρθηκαν με κάρα για να εκτελεστούν. Παρατάχθηκαν ώμο με ώμο πάνω από έναν γκρεμό, για να αποφύγουν να τις θάψουν αργότερα και να προκαλέσουν περιττή εργασία.

Τα μέλη της Κομσομόλ ετοιμάστηκαν να ανοίξουν πυρ και οι μοναχές άρχισαν να ψάλλουν δυνατά έναν ψαλμό.

Και τότε συνέβη το θαύμα. Ξαφνικά, ένα εκτυφλωτικό φως έλαμψε και εμφανίστηκαν τρεις άγγελοι.

Δύο άγγελοι κατέβηκαν και στάθηκαν αριστερά και δεξιά των μοναχών, και ο τρίτος άγγελος κατέβηκε και στάθηκε μπροστά στα μέλη της Κομσομόλ, τα οποία έπεσαν αμέσως στο έδαφος και έχασαν τις αισθήσεις τους.

Οι οδηγοί βγήκαν τρέχοντας από τα κάρα, είδαν τα μέλη της Κομσομόλ να κείτονται σαν πτώματα και τις μοναχές να τραγουδούν, ζωντανές και αβλαβείς, και καλπάζοντας προς το χωριό «για βοήθεια». Η «βοήθεια», μπερδεμένη και φοβισμένη, άρχισε να φορτώνει τα μέλη της Κομσομόλ στα κάρα. «Τι να κάνουμε;» ρώτησε μια μοναχή. «Διαλυθείτε», ήρθε η εντολή, την οποία υπάκουσαν με προσευχές.

 Όλοι οι φρουροί της Κομσομόλ πέθαναν πολύ γρήγορα, αλλά ο γραμματέας τους παρέμεινε παράλυτος μέχρι τον θάνατό του (για έναν ολόκληρο χρόνο). Αδυνάτιζε όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Και όταν είχαν απομείνει μόνο κόκαλα και δέρμα, εμφανίστηκε ένα πλήθος σκουληκιών. Πριν η μητέρα του προλάβει να μαζέψει την τεράστια στοίβα, αυτά επανεμφανίζονταν από το πουθενά.

Υπέφερε τρομερά και συνέχιζε να ουρλιάζει, παρακαλώντας: «Προσευχηθείτε για μένα!»

Δεν υπήρχε κανείς να προσευχηθεί γι' αυτόν, καθώς οι άνθρωποι που ζούσαν γύρω του ήταν άπιστοι που δεν ήξεραν πώς να προσεύχονται.

Και όσοι θα μπορούσαν να τον είχαν βοηθήσει είχαν όλοι φύγει τρέχοντας.

-Ιερομόναχος Τρύφων. «Θαύματα των Εσχάτων Καιρών».