7. Ερώτηση επισκέπτη: Τι πρέπει να κάνω όταν προσβάλλομαι από το γεγονός ότι άλλοι εκφράζουν ελεύθερα τις σκέψεις τους ή όταν προσβάλλομαι από την έλλειψη ευγένειας στις σχέσεις των άλλων με τους άλλους;
Απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Βεβαιώσου ότι αυτό οφείλεται απλώς στην απροσεξία και την έλλειψη κρίσης σου. Δεν πρέπει να κρίνεις κανέναν, γιατί δεν ξέρεις γιατί το κάνει αυτό, ούτε γιατί φέρομαι σε κάποιον με αυτόν τον τρόπο και όχι διαφορετικά. Προσπάθησε να δίνεις μεγαλύτερη προσοχή στον εαυτό σου παρά να αναλύεις τις πράξεις, τη συμπεριφορά και τις ενέργειες των άλλων. Είσαι Χριστιανός και επομένως δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις πού, πότε, πώς ή με ποιον ενεργούν οι άλλοι.
8. Ερώτηση ενός Περιπλανώμενου: Το αισθησιακό πάθος επιτίθεται στην ψυχή μου περισσότερο από άλλα. Ποιος είναι ο πιο βολικός τρόπος για να το σβήσω;
Απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Το πρώτο και πιο συνηθισμένο μέσο για την αποκοπή των σαρκικών παθών είναι η αποστασιοποίηση από αντικείμενα που πυροδοτούν την ψυχή, καθώς και η αυστηρή εγκράτεια. Είναι δύσκολο να διατηρήσει κανείς την αγνότητα εν μέσω των πειρασμών του κόσμου. Ομοίως, η ανάμνηση της δικής του αδυναμίας και της επικείμενης προσέγγισης της ώρας του θανάτου, όταν αυτή σβήνει, είναι πολύ χρήσιμη. Πόσο αξιολύπητο είναι να βλέπεις εκείνους που κάποτε τα κατείχαν να βυθίζονται σε ανίατες ασθένειες, ή να στερούνται το μυαλό τους, ή να εξαντλούνται από ζήλια, να διαπερνούνται από προδοσία και να βασανίζονται πριν από τον θάνατο στις κολασμένες φωτιές της απελπισίας.
9. Ερώτηση ενός δόκιμου: Τι πρέπει να κάνω για να εισακούσει ο Κύριος την προσευχή μου;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Αν θέλετε να προσφέρετε προσευχή στον Θεό, εξετάστε πρώτα το νου σας και κανονίστε τον έτσι ώστε όταν λέτε «Ελέησέ με», να είστε και ελεήμονες προς εκείνους που σας προσεύχονται· όταν λέτε «Μη θυμάστε τις αμαρτίες μου», να μην θυμάστε τις αμαρτίες του πλησίον σας· όταν λέτε «Μη θυμάστε τις πτώσεις μου, εκούσιες και ακούσιες», να μην θυμάστε τα παραπτώματα που σας έχουν λυπήσει. Αν δεν το κάνετε αυτό, τότε θα προσεύχεστε πάντα, και ο Θεός δεν θα σας ακούσει, όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή. Έτσι, στο Ευαγγέλιο, ο Κύριος μας προστάζει να προσευχόμαστε ως εξής: «Και αφήστε μας τα χρέη μας, όπως και εμείς αφηνόμαστε στους οφειλέτες μας· επειδή, μόλις αφήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, θα σας αφήσει και ο ουράνιος Πατέρας σας» (Ματθ. 6:12). Και στο Ευαγγέλιο του Λουκά λέει: «συγχωρείτε, και θα σας αφήσουν» ( Λουκ. 6:37 ). Και σε άλλο σημείο διδάσκει τους μαθητές να προσεύχονται ως εξής: και «συγχώρησον ημίν τας αμαρτίας ημών, διότι και ημείς συγχωρούμεν πάντα τον οφειλέτη ημών» ( Λουκάς 11:4 ).
10. Ερώτηση προσκυνητή. Δεν καταλαβαίνω πλήρως τη δύναμη της μετάνοιας και θα ήθελα να ακούσω τη συμβουλή σας, Πάτερ.
Απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Η μετάνοια είναι φάρμακο που καταπίνει την αμαρτία· είναι ουράνιο δώρο και θαυματουργή δύναμη, η οποία, με τη χάρη του Θεού, υπερνικά τη δύναμη της ανταπόδοσης για την παράβαση του νόμου. Γι' αυτό δεν απορρίπτει τον πόρνο, δεν διώχνει τον μοιχό, δεν απορρίπτει τον μέθυσο, δεν περιφρονεί τον ειδωλολάτρη, δεν περιφρονεί τον ονειδιστή, ούτε τον βλάσφημο, ούτε τον υπερήφανο, αλλά τους αλλάζει όλους: γιατί η μετάνοια είναι χωνευτήριο που καθαρίζει πλήρως την αμαρτία . Η τωρινή μας ζωή είναι καιρός μετάνοιας. Μεγάλος κίνδυνος μας περιμένει, φορτωμένοι με αμαρτίες, αν δεν αποφύγουμε την αιώνια τιμωρία μέσω της μετάνοιας, «μη προσέλθουμε ενώπιον του προσώπου Του σε εξομολόγηση» ( Ψαλμός 94:2 ), και δεν σβήσουμε τη φωτιά της αμαρτίας με δάκρυα μετάνοιας και κατανύξεως. Μεγάλη είναι η φωτιά της αμαρτίας, αλλά σβήνεται από τα δάκρυα.
11. Ερώτηση επισκέπτη: Τι θα πρέπει να ωθεί έναν Χριστιανό να εκπληρώσει τα καθήκοντα της πολιτικής του κλίσης;
Απάντηση του πρεσβύτερου Βονιφάτιου. Σε μια καλά οργανωμένη κοινωνία, υπάρχουν διάφορες τάξεις και τάξεις, έτσι ώστε τα μέλη της κοινωνίας «να φέρουν τα βάρη των άλλων», δηλαδή να βοηθούν ο ένας τον άλλον στην επίτευξη εξωτερικής και εσωτερικής ευημερίας, έτσι ώστε οι ανώτεροι να φροντίζουν για την ειρήνη και την ασφάλεια των κατωτέρων, και οι τελευταίοι, με τη σειρά τους, να υπηρετούν τους ανώτερους όσο το δυνατόν καλύτερα, ανάλογα με τη φύση των ασχολιών τους. Επομένως, προφανώς, όχι η ματαιοδοξία, ούτε το ιδιοτέλεια πρέπει να καθοδηγεί έναν Χριστιανό στην εκτέλεση των πολιτικών καθηκόντων, αλλά η επιθυμία για το καλό του πλησίον του, η ειλικρινής αγάπη γι' αυτόν. Ο άγιος Απόστολος Παύλος, διδάσκοντας τους Χριστιανούς να υπακούν στις πολιτικές αρχές και τους νόμους ( Ρωμ. 13:1-14 ) και, σύμφωνα με τον βαθμό και τη σημασία των αρχών της πολιτικής κοινωνίας, να αποδίδουν σε κάθε μία από αυτές αυτό που τους οφείλεται, λέει: «σε αυτόν για μάθημα· σε αυτόν φόρος· σε αυτόν φόβος· «σε αυτόν είναι η τιμή»: όλα αυτά και παρόμοια πολιτικά καθήκοντα συνδυάζονται σε ένα μεγάλο καθήκον ενός Χριστιανού: «δεν οφείλετε σε κανέναν, παρά μόνο να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· και αγαπώντας ο ένας τον άλλον, να εκπληρώνετε τον νόμο».
12. Ερώτηση επισκέπτη: Πώς πρέπει να ενεργεί κανείς όταν αντιμετωπίζει πειρασμούς;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Αν βλέπετε πειρασμούς γύρω σας, στραφείτε από αυτούς στο ιερό του πνεύματός σας, και θα περάσουν εύκολα. Αν τα παράπονα καταπονούν την καρδιά σας, στραφείτε στο πνεύμα της χάρης που κατοικεί μέσα σας, και αυτά θα αποτελέσουν την ευλογία του Ευαγγελίου. Αν οι σκοτεινές συνθήκες περιπλέκουν την πορεία της ζωής σας, προσκολληθείτε στο χρίσμα «το οποίο έχετε από του αγίου, και θα σας διδάξει τα πάντα» ( Α΄ Ιωάννου 2:20, 27 ). Αν η δύναμή σας εξασθενεί με οποιονδήποτε τρόπο, δεν έπρεπε να βασίζεστε σε αυτό πριν, αλλά τώρα είστε πεπεισμένοι από την εμπειρία να καταφύγετε στη δύναμη του Θεού, που αγαπά να τελειοποιείται στις αδυναμίες μας.
13. Ερώτηση ενός Αρχάριου. Συχνά ακούω από εσάς, Πάτερ: να είστε υπομονετικοί με καλή ελπίδα: πόσο καιρό θα είμαι υπομονετικός;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Το βασίλειο της υπομονής είναι ευρύ και εκτείνεται σε ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου, περιλαμβάνοντας όλα τα πεπρωμένα της ανθρωπότητας σε αυτόν τον κόσμο. Με την υπομονή, ο άνθρωπος αποκτά και διατηρεί όλες τις ευλογίες, πετυχαίνει στις υποθέσεις, επιτυγχάνει την εκπλήρωση των επιθυμιών και υπομένει τις επιθέσεις του κακού χωρίς να βλάπτεται. Μόλις κάποιος χάσει την υπομονή του, κινδυνεύει αμέσως να χάσει το καλό και να υποφέρει από το κακό ή, ακόμη πιο καταστροφικά, να διαπράξει το κακό. Χωρίς υπομονή, δεν υπάρχει ασκητικός αγώνας, και χωρίς ασκητικό αγώνα, δεν υπάρχει αρετή ή πνευματικό χάρισμα, ούτε σωτηρία. Διότι «η βασιλεία του Θεού βιάζεται» (Ματθ. 11:12).
14. Ερώτηση επισκέπτη: Τι χρειάζεται για να είσαι πάντα ήρεμος και άφοβος;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Για να έχουμε διαρκή ειρήνη, δεν πρέπει να βασιζόμαστε στη δική μας δύναμη, αλλά να συλλογιζόμαστε συνεχώς τον Θείο Λόγο: είναι το στήριγμά μας, η δύναμή μας και ένα ασφαλές καταφύγιο. Υπάρχει μια υπόσχεση του Κυρίου στην Αγία Γραφή που είναι το τείχος και ο φράχτης μας. Ο Κύριος μας είπε: «Είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθ. 28:20).
15. Ερώτηση ενός προσκυνητή: Είναι δυνατόν κάποιος που δεν πίνει κρασί να είναι μεθυσμένος, και κάποιος που πίνει κρασί να είναι νηφάλιος;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Είναι δυνατό: γιατί η Γραφή αναφέρει «αυτόν που μεθάει χωρίς κρασί» ( Ησ. 51:21 ). Χωρίς κρασί μεθάει όποιος δεν εγκαταλείπει τη νωθρότητα και δεν συγκρατεί τα μανιασμένα πάθη με ευσεβή λογισμό. Ακόμα και αυτός που πίνει κρασί μπορεί να είναι νηφάλιος στην ψυχή και δυναμικός σε όλα τα έργα που σώζουν την ψυχή· γιατί αν ήταν αδύνατο, ο άγιος Απόστολος Παύλος δεν θα είχε δώσει στον άγιο μαθητή του Τιμόθεο τη συμβουλή: «Λίγο κρασί για το στομάχι σου και τις ιδιαίτερες ασθένειές σου» ( Α΄ Τιμ. 5:23 ). Γιατί η μέθη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια φρενίτιδα του φυσικού νου, μια μεταμόρφωση της καρδιάς, μια πτώχευση της αίσθησης, μια στέρηση της λογικής: όλα αυτά δεν προέρχονται μόνο από τη μέθη, αλλά και από τη μέθη της οργής και από την άσεμνη λαγνεία.
16. Ερώτηση ενός αρχάριου. Πώς να αγαπήσει κανείς τον Κύριο Ιησού Χριστό;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου. Η εγκάρδια σκέψη για τα πάθη του Χριστού ενισχύει και εντείνει την αγάπη μας για τον Χριστό. Για αυτόν τον λόγο, είναι καλό να επιλέγουμε ένα από τα πάθη του Χριστού κάθε πρωί, να το σκεφτόμαστε διεξοδικά και να το θυμόμαστε συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Από αυτό θα λαμβάνουμε πάντα το δώρο της υπομονής, της πραότητας, της καθημερινής εκούσιας ταπείνωσης και της ευγνώμονος, πλήρως αφοσιωμένης αγάπης για τον Χριστό. «Πώς περνάτε τον χρόνο σας;» ρώτησαν ξένοι έναν ερημίτη που μόλις μπορούσε να διαβάσει. Ο ερημίτης απάντησε: «Ο Σωτήρας μας μου έδωσε όραση και πάντα κοιτάζω». «Σε τι;» «Στο πάθος του Χριστού. Είναι πάντα μπροστά στα μάτια μου. Σε αυτά βρίσκω όλα όσα χρειάζομαι και κανείς δεν έχει προσκολληθεί ποτέ στην αγάπη μου για τον Κύριό μου Ιησού Χριστό όσο στην όραση που μου έδωσε». Εμείς, χωρίς εξαίρεση, μπορούμε να μιμηθούμε αυτόν τον ερημίτη.
17. Ερώτηση επισκέπτη: Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τις ψυχές μας από την προσκόλληση σε φθαρτά πράγματα;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου. Μια ευλαβική και ευγνώμων σκέψη για τη χάρη και το μεγαλείο της ψυχής. Φανταστείτε την απέραντη έκταση της γης σε μια εικόνα και σκεφτείτε αμερόληπτα τις ουσίες που την γεμίζουν: πόσο ασήμαντες θα σας φαίνονται σε σύγκριση με την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ψυχής - ανυψωμένη από την αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα, ένα ιερό μυστήριο, στο επίπεδο της αγγελικής τελειότητας. Από αυτό θα δείτε ότι όλα είναι εντελώς άχρηστα σε σύγκριση με την υπέροχη ευγένεια της χριστιανικής ψυχής. «Τι ωφέλεια έχει ο άνθρωπος», μας λέει ο Κύριος, «γιατί θα κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά θα ζημιώσει την ψυχή του» (Ματθ. 16:26). Αν είναι έτσι, τότε σκεφτείτε πόσο ασύγκριτα χειρότερα πράγματα είναι ανάξια να αγαπηθούν πριν από τα πιο πολύτιμα και ασύγκριτα καλύτερα - δηλαδή, την φθαρτή ύλη πριν από την άφθαρτη και αθάνατη ψυχή. Επομένως, η αληθινή αγάπη για την ψυχή κάποιου απαιτεί να είναι ζηλωτής για τα καλά πνευματικά χαρίσματα που είναι χρήσιμα για τη σωτηρία μας, και να μην παρασύρεται από μια προσκόλληση σε φθαρτά πράγματα που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την αθάνατη ψυχή.
18. Ερώτηση επισκέπτη: Γιατί είναι τόσο σημαντικός ο χρόνος της επίγειας ζωής μας;
Απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Ο χρόνος της επίγειας ζωής μας είναι εξαιρετικά σημαντικός, πρώτον, επειδή είναι σύντομος και άγνωστο πότε θα τελειώσει. Ο χρόνος της επίγειας ζωής μας είναι εξαιρετικά σημαντικός, δεύτερον, επειδή είναι αμετάκλητος. Ο χρόνος της επίγειας ζωής μας είναι εξαιρετικά σημαντικός, τρίτον, επειδή προορίζεται για την εκπλήρωση πολλών, πολύ σημαντικών πράξεων. Ο χρόνος της επίγειας ζωής μας είναι εξαιρετικά σημαντικός, περαιτέρω, επειδή συνδέεται με την αιώνια ζωή μας. Τέλος, ο χρόνος της επίγειας ζωής μας είναι εξαιρετικά σημαντικός για εμάς, επειδή μόνο σε αυτή τη ζωή μας δίνεται η χάρη του Θεού, και επομένως μόνο σε αυτή τη ζωή μπορούμε να γίνουμε ικανοί να λάβουμε αιώνια σωτηρία, χρησιμοποιώντας συνεχώς τη χάρη του Θεού για τη σωτηρία μας. «Διορίστηκε ότι ένας άνθρωπος θα πεθάνει, μετά όμως από αυτό έρχεται η κρίση» ( Εβρ. 9:27 ).
19. Ερώτηση ενός μοναχού: Πώς μπορεί κανείς να αποφύγει τους περισπασμούς κατά την προσευχή;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Όταν προσεύχεστε με τα χείλη σας, να προσεύχεστε και με το νου σας — δηλαδή, να κατευθύνετε το νου σας στη δύναμη των λόγων της προσευχής. Αν, λόγω αδυναμίας ή πειρασμών του εχθρού, παρασυρθείτε στην προσευχή και στη στοχασμό κάποιου θέματος, τότε, αναγνωρίζοντας την αμέλεια σας σε αυτό, αναστενάξτε με μετάνοια στον Κύριο και εμβαθύνετε θερμά την προσοχή σας στην προσευχή. Να κάνετε πάντα αυτό και θα νιώσετε το όφελος. Η σταθερότητα του νου και η εγρήγορση προσελκύουν ιδιαίτερα χαρίσματα χάριτος στην ψυχή.
20. Ερώτηση ενός Περιπλανώμενου: Πώς μπορώ να απαλλαγώ από μακροχρόνιες αμαρτωλές συνήθειες;
Η απάντηση του Γέροντα Βονιφάτιου: Όπως ακριβώς ένα φίδι δεν μπορεί να αποβάλει το παλιό του δέρμα, εκτός αν σέρνεται μέσα από μια στενή τρύπα ή χαράδρα, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να αποβάλουμε τις μακροχρόνιες αμαρτωλές μας συνήθειες και το αμαρτωλό ένδυμα του γέρου, εκτός αν περπατήσουμε το στενό μονοπάτι της εγκράτειας και της αυταπάρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου