"Τὸ Πέπλο τῶν Μετεώρων"
τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου
Δυνατὴ βροχὴ ἔπεφτε ἐκεῖνο τὸ χαραυγιακὸ πρωί. Ἕνα πέπλο σύννεφου σκέπαζε τὰ Μετέωρα, σὰν νὰ ἤθελαν τὰ οὐράνια νὰ ἀγκαλιάσουν τὰ ἐπίγεια.
Οἱ κάτοικοι τῶν διπλανῶν χωριῶν, μὲ εὐλάβεια χαραγμένη στὰ πρόσωπά τους, ἀνηφόρισαν γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Ἀναπαυσά. Παποῦδες μὲ τὰ μπαστούνια τους, μάνες μὲ τὰ μαντίλια βρεγμένα, παιδιὰ ποὺ κρατοῦσαν κεριὰ τρεμάμενα. Ὅλοι ἀνέβαιναν γιὰ νὰ τιμήσουν τὸν Ἅγιο καὶ νὰ πάρουν τὴν εὐλογία του σήμερα ποὺ γιορτάζει.
Μέσα στὸ λιθόκτιστο καθολικό, οἱ ἡγούμενοι τῶν μονῶν τῶν Μετεώρων λειτούργησαν μαζί. Κατάνυξη βαθιά, προσευχὴ ψιθυριστή, δάκρυα καθαρτικὰ κάτω ἀπὸ τὸν ἦχο τῆς ψαλμωδίας καὶ τῶν ταλάντων.
Ἡ γριὰ Ἑλένη, ποὺ εἶχε χάσει τον γιό της στὴ θάλασσα, ἔκλαιε ἥσυχα. Δίπλα της, ὁ νέος Κώστας προσευχόταν γιὰ δύναμη. Κι ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι στὸ φῶς τῶν κεριῶν, ἔνιωθαν πὼς οἱ βράχοι τῶν Μετεώρων τοὺς σήκωναν πιὸ κοντὰ στὸν οὐρανό.
Ἠθικὸ Δίδαγμα:
Στὴ συλλογικὴ προσευχὴ καὶ τὴν κοινὴ εὐλάβεια, οἱ ψυχὲς ἑνώνονται καὶ ἀνυψώνονται. Ἡ πίστη γίνεται γέφυρα ἀνάμεσα στὸ χῶμα καὶ τὸν οὐρανό, καὶ τὰ δάκρυα τῆς κατάνυξης καθαρίζουν τὴν καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου