Ἤθη καὶ ἔθιμα.Μιχαὴλ Μερακλή.

Οἱ λέξεις ἤθη καὶ ἔθιμα 

ἀλληλοσυμπληρώνονται, 

νοηματικά. 

Ἀπόδειξη γι’ αὐτὸ εἶναι 

ὅτι πηγαίνουν μαζί, 

κι ὄχι μόνο στὴ δική μας γλώσσα.

Τὰ ἤθη ἀποτελοῦν, 

ἀπὸ μιὰν ἄποψη, 

ἕνα ἄμορφο ὑλικὸ συμπεριφορᾶς 

τῶν μελῶν τῶν κοινωνικῶν ὁμάδων. 

Εἶναι τὰ αἰσθήματα, οἱ ἀντιλήψεις, 

οἱ νοοτροπίες, οἱ κλίσεις κ.λπ., 

ποὺ ἐπικρατοῦν σὲ μιὰ δεδομένη ἐποχή. 

[...]

Τὰ ἔθιμα εἶναι τὰ ἤθη, 

ὅταν παίρνουν μιὰν ὁρισμένη,

σταθερὰ ἐπαναλαμβανόμενη 

τελεστικὴ μορφή⋅ 

ἡ ἐπανάληψη αὐτὴ σχηματίζει 

καὶ τὴν παράδοσή τους.

Ἤθη καὶ ἔθιμα

Μιχαὴλ Μερακλῆ

Ἀφιέρωμα:

"Ἅγιο Δωδεκαήμερο - Ἤθη καὶ ἔθιμα" (ἀπόσπασμα)

Τεῦχος 384, Δεκέμβριος 2025

Ἔργο τοῦ Τάσου Μαντζαβίνου