Μετεωρίτικοι Στοχασμοί 44.

"Τὸ Ταξίδι τοῦ Παπᾶ-Βαρσανούφιου"

τοῦ Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτου

Ἡ βροχὴ ἔπεφτε ἔξω, ἀκούραστη, καθὼς ὁ παπᾶ-Βαρσανούφιος ἄναβε τὸ φανάρι του. Φέτος, ὅπως κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, θὰ ἀνέβαινε στὰ ὀρεινὰ χωριὰ νὰ ἐξομολογήσει τοὺς ἀνθρώπους. 

Στὸ πρῶτο χωριουδάκι, ἡ γιαγιά-Ἑλένη τὸν περίμενε. "Παπᾶ μου," εἶπε μὲ ἁπλότητα, "δὲν ξέρω γράμματα, μὰ ξέρω ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι στὸ χέρι ποὺ μοιράζει ψωμί." 

Στὸ δεύτερο, ὁ βοσκὸς Μανώλης ὁμολόγησε: "Θεολογία δὲν κατέχω, ἀλλὰ στὰ πρόβατά μου βλέπω τὴν ἀγάπη τοῦ Ποιμένα." 

Κατεβαίνοντας τὸ βουνό, ὁ παπᾶς σκούπισε δάκρυα συγκίνησης. Αὐτοὶ οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι ζοῦσαν τὴν πίστη χωρὶς λόγια μεγάλα. Ἡ καρδιά τους ἦταν ναός, ἡ ζωή τους λειτουργία. 

"Ἐγὼ ἀνέβηκα νὰ τοὺς ἐξομολογήσω," ψιθύρισε στὴ βροχή, "κι ἐκεῖνοι μοῦ δίδαξαν τί σημαίνει χριστιανός." 

Ἠθικὸ Δίδαγμα:

Ἡ ἀληθινὴ θεολογία δὲν κατοικεῖ στὰ βιβλία, ἀλλὰ στὶς καρδιὲς ποὺ ζοῦν τὴν ἀγάπη ἁπλᾶ καὶ καθημερινά.